Adeus

Nog één week en dan begint er een nieuw jaar. Een tijd waarin we terugkijken op weer een jaar uit ons leven en vooruitkijken naar wat komen gaat. Ik weet al dat 2018 er voor mij heel anders uit gaat zien, want voor mij geen Saudades de Portugal meer. Nou ja, nog wel steeds letterlijk saudades de Portugal, maar niet meer deze website. Dit is het moment dat ik afscheid van jullie neem.

Geen paniek, Marlou zal jullie blijven meenemen naar Portugal. Saudades de Portugal blijft bestaan, maar dan zonder mij. Alsof het zo moest zijn kreeg ik een e-mail over een nieuwe video, gemaakt in Porto, die ik perfect vind als afscheidsvideo (dankjewel Heleen en Milton!). Met een prachtig gedicht van Teixeira de Pascoaes. Ik heb gekozen voor de Engelstalige video, zodat iedereen de tekst kan begrijpen. De originele Portugese tekst heb ik hieronder wel nog toegevoegd.

Met deze video wil ik iedereen nog één keer laten zien wat Portugal zo bijzonder maakt voor mij. Waarom ik altijd en eeuwig saudades zal hebben. Waarom ik zo dankbaar ben dat jullie zoveel lieve reacties gaven op mijn artikelen. Waarom ik blij ben dat er zoveel mensen zijn die mijn liefde voor Portugal delen. Waarom ik hoop dat jullie ook op zoek blijven gaan naar alle geheimen die Portugal nog voor ons heeft. Veel dank aan iedereen en misschien komen we elkaar nog eens tegen. Se não fosse Portugal…– Eu não era o que sou.

Voor iedereen Bom Natal e Feliz Ano 2018!!! Liefs, Willeke

Ah! se não fosse a névoa da manhã
E a velhinha janela onde me vou
Debruçar para ouvir a voz das coisas,
– Eu não era o que sou.

Se não fosse esta fonte que chorava
e como nós, cantava e que secou …
e este sol que eu comungo, de joelhos,
– Eu não era o que sou.

Ah! se não fosse este luar que chama
Os espectros à Vida, e se infiltrou,
Como fluido mágico, em meu ser,
– Eu não era o que sou.

E se a estrela da tarde não brilhasse;
E se não fosse o vento que embalou
Meu coração e as nuvens nos seus braços
– Eu não era o que sou.

Ah! se não fosse a noite misteriosa
Que meus olhos de sombras povoou
E de vozes sombrias meus ouvidos,
– Eu não era o que sou.

Sem esta terra funda e fundo rio
Que ergue as asas e sobe em claro vôo;
Sem estes ermos montes e arvoredos
– Eu não era o que sou.