Kronkelpad: de Maand van GEEN

de Maand van GEEN

Geen gasten, geen olijven en geen olijvenpluk. Het is rustig op o-vale-da-mudança. Je zou er stil van worden, wegkruipen bij de haard met een goed boek, een glas wijn en geen gedoe. Normaal is november de maand voor onze vakantie, maar we hebben geen vakantie. De tweede corona-uitbraak in Europa treft ook Portugal. De geplande…

Lees verder

Kronkelpad: Ook Gastbomen Hebben Dorst

Ook Gastbomen Hebben Dorst

De machine maakt een schrapend geluid. Ondertussen stijgt er een constante piep boven het gegrom uit: beveiliging tegen ongelukken. Langzaam wordt de heuvel aan de andere kant van ons terrein laagje voor laagje geschaafd. Het begint aardig de contouren van een tafelberg te krijgen. In crisistijd moet je investeren. Wijsheden uit een andere tijd die…

Lees verder

Kronkelpad: “Vin jij d’r nou wat an?”

"Vin jij d’r nou wat an?”

“Vin jij d’r nou wat an?”. De vraag werd gesteld in een fris groen jaar op een totaal verlaten “Camping Rosario” door een smeuïg Rotterdams geaccentreerde dame uit een zelfgebouwd soort van hoogglansgelikt camperbusje. Ze was ruim in de zestig. We hadden toevallig en onafhankelijk van elkaar het stadje Vila Viçosa bezocht. Ze was vervallen,…

Lees verder

Kronkelpad: ObesiLuna en de Gelukkige Honden

Gelukkige Honden

“Willen jullie een puppy? Anders verdrink ik hem”. Hij zei het met droge ogen, zijn handen maakten een tegenstrijdig gebaar. Twee vuisten-tegen-elkaar die iets verdraaien. Dertien jaar geleden, in het dorpscafé. We probeerden ons pas geleerde Lisboa-Portugees in het dorpje waar we een maand later gingen wonen. We begrepen de non-verbale taal. In Nederland hadden…

Lees verder

Kronkelpad: Twee Gasten uit Duizenden

Kronkelpad: Twee Gasten uit Duizenden

We hebben een kleinschalig toerisme bedrijf. Groot genoeg om er een bescheiden bestaan uit te halen voor twee personen, klein genoeg om er geen personeel bij te hebben. Dat is een keuze, niet geheel vrijwillig. Het is “complicado” om in dit stille, dunbevolkte gebied van midden-zuid Portugal goede mensen te vinden die met je willen…

Lees verder

Kronkelpad: Vijgenboom van de Ridders

Vijgenboom van de Ridders

Covid19 is onze-boze-wolf. Ik zie metaforische beelden in een drs. P-achtige “dodenrit”.  Het wordt zomer, de boze-wolven houden zich gedeisd. De zon lacht en Portugal beteugelt het virus succesvol op haar manier. De Alentejo is het minst besmette gebied in Europa. De boeking-aanvragen nemen weer toe. Het toerisme ontwaakt voorzichtig uit een gedwongen nachtmerrie, zou…

Lees verder

Kronkelpad: Als je Dingen Mist

Kronkelpad: Als je Dingen Mist

“Je gaat het pas missen als het er niet meer is”. Cruijffiaans?, ik weet het niet, ik ben geen voetballer. Het speelt de laatste dagen regelmatig door mijn hoofd. De gewoonste zaken die er altijd zijn en waarvan je geen idee hebt dat het zou kunnen verdwijnen. Denk aan onze Kips, de mascotte van o-vale-da-mudança….

Lees verder

Kronkelpad: Um Dia Pela Vida

Kronkelpad: Um Dia Pela Vida

Onze huisdeur staat wagenwijd open, Covid19 is nog een Aziatische zaak.  Een wolk hoog-tonig enthousiast gekwebbel: São, één brok energie. In ratelend tempo krijgen we hoogte van het wel en wee van familie, echtgenoot, vrienden, nieuwe restaurants en niet te missen openbare activiteiten. In die volgorde. “Wandelen tegen kanker”. Zij doet de organisatie. We mogen…

Lees verder

Kronkelpad: Magisch Glas

Kronkelpad: Magisch Glas

Er wordt geklopt. Loom en lichtelijk ongemakkelijk draai ik op mijn buik. Ik lig in een vreemde houding diagonaal. Er drukt iets zachts op mijn rechter wang of andersom. Een beetje speeksel loopt uit mijn mond en doe mijn ogen open. Een bijtend witte lichtstraal priemt de scherpe blik van mijn linker oog binnen, het…

Lees verder

error: Alert: Content is protected !!