Nu wij bijna drie jaar in Portugal wonen en werken, gaan de gedachten nu en dan terug naar Nederland. Nee, wij komen niet terug! We missen slechts familie en vrienden, en Den Haag, haring en oude jenever. Allemaal goed op te lossen, natuurlijk. En in de gedachtegang denk ik aan de bloemenvelden, de vergezichten, het IJsselmeer. Is het saudade? Nee, het is een gedachtegang.
Portugal heeft immers, precies als Nederland nieuwe vrienden gebracht. Familie komt op bezoek. Porto en Braga zijn goede vervangers voor Den Haag. Haring is polvo geworden. Oude jenever is hier vinho verde. Allemaal net iets anders, maar wij zijn zeer tevreden. We werken in de tuin, zwemmen wat, ontvangen onze gasten met buitengewoon veel plezier: tevredenheid alom. En bloemenvelden? Och, hier in de Costa Verde staat er altijd wel wat in bloei: bomen, bloemen en fruit alom. IJsselmeer? We hebben hier verschillende rivieren, die na veel regen net zo kunnen spoken als het IJsselmeer: niks mis mee. Vergezichten? Tja, dat is een dingetje…
Eerder nam ik jullie al eens mee naar een miradouro in Braga. Vandaag hebben we met de verkeerde schoenen aan de voeten een andere miradouro bezocht. In de gemeente Amares zijn er sowieos vijf te vinden! Iedere miradouro betekent een uitdaging om een berg te beklimmen. Het pad is eigenlijk goed te doen, zeker wanneer je gebruik maakt van wandelstokken. We beginnen bij de kapel, beneden bij de weg. Het pad naar Miradouro de São Pedro Fins is breed, want ook auto’s kunnen worden gebruikt om naar boven en beneden te gaan. Echter, de weg wordt momenteel verbeterd, en is dus afgesloten. Maakt ons niets uit: wij zijn jong en sportief….. Het pad kent een stijgingspercentage op delen van 12 graden. Dat is zowel omhoog als omlaag lastig. Omhoog krijgt de hartslag een versnelling, waardoor je weinig lucht krijgt. Omlaag krijgen je knieën het te verduren en is het oppassen geblazen om niet uit te glijden.
Je loopt in de natuur, onder de bomen en weet je bespied door miljoenen paren ogen van kleine en iets grotere dieren. In de berm staan bloeiende planten. Hagedisjes schieten van de weg, uit de zon naar de beschermende bosschages. Onder de bomen, die respectvol ruimte geven aan enorme grote zwerfkeien, is het donker, behoudens nu en dan een lichtstreep door het bladerdak. De berg is in haar geheel jachtgebied in het seizoen. Er zijn geen grotere dieren, maar wel vogels, misschien een vos en kleiner spul. Het beklimmen van een berg gaat over dezelfde weg als de auto en levert dus na de bochten nieuwe uitzichten op. Die zijn soms confronterend op weg naar boven: daar gaat je hartslag weer.
Maar dan, bereiken we de top. Ook hier weer een kapel, een verlaten woning en een ommuurde kerktuin. Het is vlak en ruim. Enkele zendmasten zijn geplaatst, dat is jammer, maar we doen het er maar mee. Het uitzicht is adembenemend. Rondom vrij. We zien Sameiro in de verte op zo’ n 15 kilometer. We zien de rivier Hommem, Caldelas, Caires, Amares. Inderdaad, Portugese vergezichten. Ze zijn geweldig!
Miradouro Monte de S. Pedro Fins is goed bereikbaar per auto.
Gerard en Elly hebben in Noord-Portugal, in Barreiros, een Bed & Breakfast AL/98139 Villa Branca Barreiros. De bed en breakfast is het hele jaar open voor maximaal twaalf gasten. Na boeking ontvang je een gids met interessante plaatsen om te bezoeken in de omgeving.
