Cante Alentejano Werelderfgoed

Enkele maanden geleden besloot de Unesco de Cante Alentejano uit te roepen tot Werelderfgoed. Slechts drie jaar nadat de fado (pas) deze status bereikte, werd ook deze zang uit het zuiden van Portugal toegevoegd aan de lijst. Wat is deze Cante Alentejano eigenlijk?

De Cante Alentejano is een manier van zingen uit de provincie Alentejo in Portugal. Het zingen wordt ingezet door de zogenaamde Ponto (een solist). Daarna voegt een tweede stem, de Alto, zich bij de zang. Tenslotte zet het volledige koor in. Dit alles zonder muziekinstrumenten. Typerend zijn de vele pauzes en de traagheid van het zingen. Waar dit genre vandaan komt is punt van discussie. Sommigen zeggen dat het afstamt van de gregoriaanse zang. Anderen beweren dat het de Arabieren uit Noord-Afrika waren die deze manier van zingen meenamen naar Zuid-Portugal. Tenslotte is er nog de theorie dat men het helemaal zelf bedacht in de Alentejo.

De Alentejo was altijd een hoofdzakelijk agrarische provincie. Het zingen was dan ook vooral gebruikelijk tijdens het werk op het land. Zowel mannen als vrouwen begonnen spontaan te zingen terwijl ze het graan oogstten, of de olijven plukten. Ze bezongen de liefde, het werk op het land, de moeilijkheden van het leven of de nostalgie.

Cante Alentejano

De Cante Alentejano verdween naar de achtergrond na de Tweede Wereldoorlog. De landbouw werd gemechaniseerd en televisie en radio verdrongen de behoefte om te zingen. De mannen verplaatsten hun zang naar de tabernas en later naar de verenigingen, maar de vrouwen verstomden grotendeels. Pas na de Anjerrevolutie in 1974, toen de sociale verhoudingen begonnen te veranderen, gingen ook de vrouwen zich groeperen in formele Cante Alentejano verenigingen.

Tegenwoordig spelen de zangverenigingen een belangrijke rol bij bijvoorbeeld de vele regionale festivals in de Alentejo. Tijdens deze festivals heb jij ook de kans om de groepen live te zien. Tot die tijd hebben we onderstaande video voor je: