Daar woon je dan in het mooie Portugal. En dan ook nog in het pittoreske Carvoeiro. Hoor je hem al aankomen, daar komt de maaaarrrrrr… En de maar is dat waar je ook bent in de wereld volgens mij iedereen een mate van bevredigende dag invulling nodig heeft. Na twee jaar dagelijks te hebben geklust zijn we zo’n beetje uit geklust en missen we de noodzaak om aan de slag te gaan. Ik ben in het spreekwoordelijke gat gevallen.
Bernt, mijn “handyman”, daarentegen steekt zijn handen zo nu en dan uit de mouwen om vrienden te assisteren en echte mannen praat te bezigen. Zijn dag invulling is volgens hem dan heel bevredigend en dan komt hij “moe” thuis (iets overdreven) en dan moet hij mijn dag ook nog even opleuken, omdat ik de hele dag alleen tegen de wasmachine heb lopen praten. En even terug komend op dat moe zijn van Bernt. Ik ben er nog niet helemaal achter of dit komt, omdat die klus zo zwaar was of dat hij zich vooral heeft ingespannen tijdens de zo genoemde 3de helft (het innemen van bier na de klus). Dus om Bernt niet te zwaar te belasten na zijn 3de helft is mijn missie het vinden van een leuke invulling met zo nu en dan ook voor mij een 3de helft.
In de zomenmaanden met veel wissels van gasten in het appartement hebben we het drukker dan in het voorjaar, najaar en winter. Een voltijd baan is dan ook niet waar ik naar op zoek ben, maar zo’n twee dagen per week lijkt mij dan wel wat. Even schiet de gedachte door mijn hoofd om deze blog als open sollicitatie te gebruiken, maar nee dat gaat toch iets te ver of toch stiekem niet!? Je weet maar nooit hoe een koe een haas vangt… 😉
Genoeg dramatiek hierboven. Naast het praten tegen de wasmachine heb ik een nieuwe hobby, of zeg maar invulling. Ik heb een aantal weken geleden een elektrische fiets aangeschaft en maak daar de buurt mee onveilig. Kratje achterop gefabriekt en ik kan zo naar Lagoa, Ferragudo of b.v. Portimao om mijn mandje met allerlei (on)nodige zaken te vullen. Nu komt het mooie, Bernt zijn fiets is inmiddels ook gearriveerd en maken we samen de weg onveilig. Met als enige min puntje dat Bernt nu mee bepaalt wat er in mijn mandje komt!
De 11de van de 11de hebben we de tocht naar Portimão aangedurfd op onze elektrische fietsen om naar de 359ste editie van de “Feira de Sao Martinho” te gaan. Een grote herfstfair met kraampjes en kermis. Ben wel heel nieuwsgierig hoe dat er 359 jaar geleden heeft uitgezien? Dit jaar was het een kleurig geheel met als “eyecatcher” het grote reuzenrad. Als je het terrein op komt lopen moet je eerst door een rookgordijn heen. Er staan allemaal kraampjes waar ze kastanjes staan te poffen. Dit omdat het tijdens de “Feira de Sao Martinho” gebruikelijk is om gepofte kastanjes te eten. En dat hebben we dan ook gedaan. Ik vind ze heerlijk, Bernt heeft een hapje genomen, maar daar is het bij gebleven. Net als bij vijgen vindt hij de kastanjes, maar een vreemde smaak sensatie geven. Deze smaak heeft hij snel weggespoeld met een eveneens oer Portugees lekkernij, Medronho. Dat smaakt naar meer en er is uiteraard nog volop plaats in mijn mandje. Naast de overgebleven kastanjes gaaner dus ook een fles Medronho en een heerlijke “licor de amêndoa” in mijn mandje en zo zijn we weer terug gefietst naar Carvoeiro.
Op naar volgende maand, de maand dat we Nederland weer gaan bezoeken en de maand waarin ik mijn laatste blog schrijf. Tot volgende maand.
Je vindt hun appartementen hier terug!
