Fado is een breed begrip. En “mooiste” nogal subjectief. Dus wat je hier krijgt zijn eigenlijk vooral mijn persoonlijk favoriete fado’s. Zoals je zult merken gaat mijn voorkeur uit naar de fado menor: zo triest, melancholisch en wanhopig mogelijk! Mijn voorkeur voor de vrouwenstem zal je ook niet ontgaan. En dan het liefst vrouwen die over de grenzen van de fado kijken en geen traditionele fadistas zijn.
Cristina Branco – Ai Vida
Ik denk dat dit nummer mijn eerste aanraking met fado was, ergens twintig jaar geleden. Misschien was het zelfs het begin van mijn Portugal fascinatie.
Mariza – Gente da Minha Terra
Dit nummer, met de Torre de Belém op de achtergrond en een uiterst geëmotioneerde Mariza: kippenvel!
Dulce Pontes – Fado Mãe
Het schijnt veel op begrafenissen te worden gedraaid, maar ik vind het nu ook al mooi…
Mísia – Garras dos Sentidos
Bijzondere vrouw, die vernieuwende dingen doet in de fado en mooie videoclips maakt.
Cuca Roseta – Quem és tu afinal
Alleen om haar naam moet ze al in deze lijst! En verder omdat dit liedje ook fijn een beetje boos is.
