Bij het plannen van een reis in het noorden van Portugal leek het me handig om nog een extra overnachting te nemen tussen Guimarães en de Douro rivier. Het dorp Amarante lag goed op mijn route naar Peso da Régua, dus ik boekte daar een hotel. Ideaal om ’s avonds laat aan te komen en ’s ochtends weer vroeg te vertrekken. Maar toen ik er ’s ochtends wakker werd en toch nog een wandelingetje maakte werd ik verrast door een wondermooi plaatsje.
Heel soms kom je op plekken die je op één of andere manier een soort van grijpen. Ik wist zeker dat ik dat zou ervaren als ik naar Rome zou gaan, maar daar bleef het uit. Ik wist zeker dat ik het zou hebben in Istanbul, maar ook daar ging mijn hart niet sneller kloppen. Waarom dan wel in Amarante? Ik weet het eigenlijk niet zo goed. Het is niet dat de reisgidsen er vol van staan, dus het ligt zeker niet voor de hand. Misschien was het simpelweg het feit dat ik er niets van had verwacht.
Amarante is een dorp in het district Porto. De rivier Tâmega loopt door het dorp en verdeelt het dorp in een noordelijke en zuidelijke kant. Vanaf de 12e eeuw werd Amarante een plaats van betekenis. Het werd op de kaart gezet door de prediker São Gonçalo, die dankzij de verhalen over zijn wonderbaarlijke genezingen vele gelovigen naar het dorp trok. Sommigen bleven in de buurt en stichtten er kloosters en andere religieuze gebouwen, waarvan je er nu nog vele kunt bekijken, zoals de Igreja de S. Domingos, de Igreja de S. Pedro, het Solar dos Magalhães, de Igreja de Misericórdia en het Convento de Santa Clara.
Eeuwen na zijn dood, in 1543, werd op de plek waar São Gonçalo een kapel had gebouwd ook een klooster gebouwd. Deze staat prominent in het centrum van het dorp, aan de rivier. Onderdeel van het klooster is de Igreja de São Gonçalo, waar de tombe van de heilige naast het met goud bedekte altaar staat. Een beeld van hem staat in de sacristie en het verhaal gaat dat als je drie keer aan het koord van zijn pij trekt, je ook drie wensen mag doen.
De buitenkant van de kerk laat een “Varanda dos Reis” zien, een vijftal bogen waartussen de beelden staan van vier koningen: João III, Sebastião, Henrique I en de Spaanse koning Filipe II die in de zestiende eeuw de macht had gegrepen in Portugal. Daarnaast zie je in het manuelijnse portaal de beelden van een aantal heiligen, zoals São Gonçalo zelf, São Tomás, São Francisco en São Domingos. Paulus en Petrus zien we aan weerszijden van de deur. Bijzonder mooi is ook de met gekleurde tegels ingelegde klokkentoren.
De Ponte São Gonçalo zorgt ervoor dat je de rivier kunt oversteken. Deze brug was in de negentiende eeuw de plaats waar de inwoners van het dorp de Franse troepen van Napoleon lange tijd wisten af te weren. Na twee weken braken de Fransen echter toch door de verdedigingslinies heen en brandden ze het dorp plat. De brug bleef gelukkig gespaard, dus daar kun je nu overheen wandelen om vervolgens op één van de met tegels ingelegde bankjes aan de zijkant rustig van het uitzicht te genieten.
Winkeltjes en religieuze gebouwen kijken doe je aan de noordkant van Amarante. Eten en drinken aan de zuidkant, maar wel aan de rivier natuurlijk. Vergeet ook niet een stop te maken bij Taberna Don Rodrigo waar ze overheerlijke kazen, broodjes en worsten/hammen verkopen. Verkozen tot één van de beste restaurants van Europa (!) is het Largo do Paço, wat onderdeel uitmaakt van het luxe hotel Casa da Calçada. Net als ons dol op lokale feestjes? In het eerste weekend van juni worden de Festas de São Gonçalo gehouden, drie dagen lang!
Goede tip: volgend jaar tussen Porto en Sanguinhedo!