Afgelopen oktober bezochten wij de afsluitende editie van het Festival da Comida Esquecida in de Algarve. De gehele zomer waren er verschillende leuke activiteiten/evenementen waar het geheel om typische gerechten uit deze regio draaide. Dit festival is onderdeel van het Algarve 365 project, opgezet om het seizoensgebonden karakter van het toerisme te bestrijden, dit door middel van allerlei culturele initiatieven in de regio. Het doel van 365 Algarve is om bewoners en bezoekers een soort (her)ontdekking van de Algarve te bieden.
Nu kwam ik het aan de begin van de zomer toevallig ergens tegen en was ik vooral gecharmeerd van de picknicks (piquenique de charme). Maar deze stonden echt gepland voor de maanden met het mooiste weer, en eind oktober valt daar dan toch net buiten (einde zomerseizoen). Maar we hadden geluk, er stond nog één event gepland voor die maand: Comida Esquecida – memória! Deze afsluitende editie vond plaats in het hart van Querença, een heerlijk slaperig dorpje in het binnenland, en viert de voedseltradities van de Algarve. Oké, helemaal leuk!
Forgotten food: Abandoned from daily use because it is associated with poverty, rurality and demographic oblivion, and because its ingredients are without current agricultural value.
Het festival is gericht op herinneringen (memória) en wil dan ook een blijvende herinnering achterlaten bij de deelnemers. Dit laatste evenement draaide om een maaltijd (bestaande uit vergeten etenswaren) die de voedselgebieden en het erfgoed van de lokale bevolking symboliseert. We konden dan ook kiezen uit drie verschillende menu’s, elk gewijd aan een van de drie belangrijkste subregio’s van de Algarve en allemaal aanwezig in de gemeente Loulé: Serra (bergen), Barrocal (overgang) en Litoral (kustlijn). We bezochten het festival met drie personen en kozen uiteraard allemaal een andere subregio zodat we de gehele linie konden ervaren, van kust tot berg.
Het ontworpen programma hield rekening met de traditie en de verspreiding van de muzikale en artistieke cultuur van de Algarve. Kaartjes konden gewoon online gekocht worden. Wij (twee van de drie dan) waren de enige twee niet Portugezen in het gezelschap, maar de gidsen spreken Engels dus laat je daar niet door weerhouden! Het verzamelpunt was op het plein voor het kerkje in Querença. Hier stonden verschillende tafels klaar met lokale producten erop die veel worden/werden gebruikt in de keuken van de Algarve. Iedereen werd ingedeeld in kleine groepjes met een eigen gids die tekst en uitleg gaf bij alle uitgestalde etenswaren.
Na deze introductie, die wat later van start ging dan gepland (iets met Portugezen en op tijd komen…), begonnen we aan een wandeling/rondleiding door het dorp. Onderweg zijn er verschillende punten gecreëerd waar een stukje Algarve op ons wacht. Door middel van muziek (de accordeon) en kunst wordt het authentieke stukje van de regio belicht. De wandeling, onder muzikale begeleiding, eindigde op een veldje aan de rand van het dorp ingericht als openlucht eetzaal. Heerlijk met je eigen gezelschap aan een tafeltje in de zon (of schaduw voor de liefhebber, het is best warm). De lunch was een verrassing, je wist uiteraard welke subregio je had gekozen, maar niet wat er op het menu van die subregio stond…
Voor alles was gezorgd, je hoefde alleen maar plaats te nemen aan je tafeltje. Water, wijn, brood en olijfjes om mee te beginnen uiteraard. Vervolgens kwamen de voorgerechtjes naar de tafels. Ook hier was alles regionaal (de kaas, de tomaten en de gerijpte ham), en het werd geserveerd op een cactusblad. Intussen hielden de gidsen, die nu je ober waren, je glazen in de gaten en die werden zo nodig bijgevuld. Dan volgt het hoofdgerecht, spannend… Al had ik al even gevraagd om in de pannen te mogen gluren voor een foto. 😉
Op de foto’s hieronder zie je de subregio’s vertegenwoordigd. Litoral: rapini rijst met bacalhau tongetjes. Barrocal: kikkererwten met pompoen en snijbiet (en vlees & worst uiteraard). Serra: wilde patrijs met witte bonen (en worst). Typische lokale gerechten die tegenwoordig dus een beetje onder de noemer vergeten eten vallen, zo zonde! Dit zou een traditionele Portugese oma je op zondag voor kunnen schotelen.
Uiteraard was er ook wat na: marmelos cozidos, aromatizados com estrela de anis, licor de poejo* en canela. Oftewel gekookte kweeperen, op smaak gebracht met steranijs, poleilikeur en kaneel. Met als afsluiting natuurlijk het onvermijdelijke glaasje medronho. Dat we maar even oversloegen, want er moest nog terug naar Albufeira gereden worden…
Al met al een heerlijke zaterdag authentiek Algarve in de buitenlucht, met wijn, lekker eten en een hoop gezelligheid! Houd de website in de gaten voor eventuele festivals/events de komende maanden! Of volg alle evenementen van Algarve 365 via Facebook.
* Poejo is een aromatisch kruid dat groeit in de centrale en zuidelijke regio’s van Portugal aan de rand van rivieren. Het is een soort munt.
Dank voor de informatie! Zulke dingen ontdekken is leuk! We zijn al enkele keren gaan aanzitten aan tafel bij zo’n evenement; één keer in een beter restaurant, enkele keren in open lucht (varkentje aan het spit, snoeptentoonstelling en verkoop in Villa Real de sto Antonio….(alleen al voor de foto’s)Het is meestal in oktober maar dit jaar zijn we niet geweest; ziekte, maar met een mondmasker reizen leek me ook niet aangenaam…
Inderdaad dat zijn de leukste ervaringen! En ja, we droegen deze dag allemaal netjes een mondkapje, aan tafel mocht hij gelukkig af. Persoonlijk vond ik de vlucht (hutjemutje) met mondkapje het ergst… Maar toch blij dat we überhaupt naar de (schoon)familie konden!