Door de stromende regen op een oude spoorweg, in vliegende vaart van de berg af in de Serra da Estrela… Wat kan mij nog gebeuren op een rustig fietstochtje langs de Atlantische Oceaan? Ik dacht dat ik het op het ritje van São Pedro de Moël naar Nazaré lekker rustig aan kon doen, maar dat bleek maar gedeeltelijk waar…
We stappen op de fiets bij de vuurtoren van São Pedro de Moël. Een heel bijzondere vuurtoren overigens, met de roodbruine, glimmende azulejos en de vrij sobere toren. We nemen het fietspad in zuidelijke richting, genieten van het zonnetje en het uitzicht op kalme oceaan. Een hele andere ervaring dan de kou en sneeuw in de Serra da Estrela diezelfde week.
De gids waarschuwt voor een klim straks in het dorp. Die volgt direct na een afdaling, dus ik neem me voor gewoon een goede aanloop te nemen en dan rustig de bult op te fietsen. Leuk plan, maar dan moet je wel de goede kant op schakelen.. Pff, na al dat fietsen ben ik er nog steeds niet handig mee. Nog geen tien minuten na vertrek loop ik dus al weer te hijgen en te puffen. Van de schrik vergeet ik goed om me heen te kijken in het dorp. Geen idéé hoe het er uitziet!
We verlaten na het dorp de oceaan en nemen het fietspad dat ligt op de Estrada da Nazaré. Dit is een weg langs bossen en velden, die parallel loopt aan de oceaan en er soms een glimp van laat zien. Het is hier heerlijk fietsen met soms een beetje vals plat en daarna weer een beetje makkelijk naar beneden. Ook dit fietspad is weer uitstekend onderhouden. En van verdwalen is geen sprake, want het is alsmaar rechtdoor.
Onderweg maken we een korte stop om te kijken naar de bakjes die aan de vele naaldbomen hangen. Het blijken bakjes waarmee de hars opgevangen kan worden die door de bast naar beneden loopt. De hars wordt gebruikt voor de productie van verschillende producten, zoals lijm, gum, schoonmaakmiddelen en zelfs parfum. Eén van die dingetjes die je ontdekt door op een fiets door een land te rijden.
Nog één klim te gaan waarschuwt de gids ons opnieuw. Hoewel ik deze keer aan de goede hendels trek en probeer niet al mijn krachten in de eerste twintig meter al te verspillen kom ik er niet tegen op. Gelukkig zie ik om me heen meer mensen zwoegen op deze heuvel. Ach, ik loop gewoon een stukje tot mijn hart het weer doet en peddel dan alsnog het laatste stuk naar boven. Lijkt net of het me toch gelukt is.
We fietsen door tot aan Sítio, het prachtige, hooggelegen deel van Nazaré. Daar genieten we van het uitzicht op de zee, het witte dorp beneden ons en het kapelletje. Het is hier druk met toeristen die de winkeltjes met truien en tafellakens aflopen en rond de kraampjes van de notenkraampjes zwermen. De verkoopsters mopperen op ze in het Portugees. Waarom willen ze allemaal foto’s maken, maar geen noten kopen?
Het is niet voor het eerst dat ik hier ben en dus weet ik dat om in Nazaré te komen er een afdaling wacht. Gelukkig ben ik inmiddels getraind in het knijpen in de remmen, dus zelfs de stroom aan auto’s naast ons brengen mij deze keer niet van de wijs. Ik laat mezelf naar beneden rollen met het heerlijke vooruitzicht van het strand van Nazaré. We belonen onszelf met een verrukkelijke lunch van zeevruchtenrijst en cataplana.
Onze fietstocht stopt hier, na een kilometer of 22. Als je zou willen kan je echter de rit verlengen tot bijvoorbeeld Foz do Arelho. Ook erg mooi!
Ik maakte deze tocht met de fiets en ondersteuning van A2Z Adventures. Kijk op hun website voor meer informatie! Voor meer informatie over deze regio of Portugal in het algemeen, bezoek ook eens de website van Visit Portugal.
