Saudades de Portugal

Een briljant plan vonden we het zelf. Al maanden zit er geen beweging in ons project in Fuseta. De afstand werd stilstand. Waarom gaan we dan niet wat langer naar Portugal als de grenzen opengaan? Met de auto. Dat bleek de beste beslissing in maanden.

Vamos!

We wilden altijd al een keer met de auto naar Portugal. Met onze korte trips was het steeds handiger om te vliegen. De afgelopen maanden werkte ik volledig vanuit huis in Nederland. Waarom dan niet werken vanuit Portugal? Mijn opdrachtgever vond het helemaal prima. Serge zit tussen twee opdrachten in, dus heeft ook nog eens alle tijd om het project weer op de rails te krijgen. Dit was hét moment om langer weg te gaan.

Onze onpraktische coupé ruilden we in voor een ruime station en zo reden we eind juni om 05.00 uur volgeladen met een halve keuken en andere ‘noodzakelijke’ spullen op weg naar Portugal. Het voelde als een spannend schoolreisje. Zo’n lange trip met de auto hadden we nog niet eerder gedaan. En we mochten na maanden weer de grens over.

Bonjour

Drie uur later reden we Frankrijk in. Het was heerlijk rustig op de weg. Vooraf hadden we besloten om de snelste route te nemen en goed door te rijden. Alleen zo nu en dan even afwisselen met rijden, tanken, de benen strekken en weer door. Bij Parijs was het uiteraard erg druk en chaotisch, maar een stukje verder reden we weer lekker 130 km/u. We namen de route via Parijs, Orléans, Tours, Bordeaux en gingen via Frans-Baskenland de grens over met Spanje. Als je wat langer de tijd neemt met de auto dan is de regio Bordeaux een mooie stop voor een overnachting. Ons doel was een overnachting in Spaans-Baskenland.

Kaixo Zumaima

Vlakbij San Sebastian vonden we een schattig Baskisch dorpje aan de kust. Om 18.00 uur reden we Zumaima in op weg naar het hotel. Dat we op een beroemde en bijzondere plek waren, zagen we pas bij een fantastisch baai met indrukwekkende kliffen op 5 minuten lopen van ons hotel.

Deze rotsformaties ‘Flysch’ vertellen meer dan 60 miljoen jaar aan geologische geschiedenis van de aarde. Ze verdwijnen verticaal in de zee en elke laag staat voor een andere geologische tijdperk. Heel bijzonder! Voor de fans van Game of Thrones; hier zijn de opnames van Dragonstone gemaakt.

Na een heerlijke frisse wijn uit Getariako Txakolina, de Vinho Verde van Spanje, en wat tapas sloeg de vermoeidheid van de dag toe. Nog één drankje op het strand met zonsondergang en hup naar bed voor de trip van morgen.

Mondkapjes

In Spanje merkten we al goed het verschil in gebruik van mondkapjes. Het is verplicht in winkels, binnen in restaurants, openbare gelegenheden en benzinestations, maar je ziet toch heel veel Spanjaarden ook buiten standaard met een mondkapje op. Even schakelen. In Portugal geldt hetzelfde alleen zie je minder mensen buiten met een mondkapje.

Mucho calor

Rond 8.00 uur vertrokken we uit Noord-Spanje richting Borgos, Valladolid, Salamanca, Cáceres, Merida, Sevilla. Een hele rustige weg, het grote niets. Muziekje aan en lekker doortuffen. De temperatuur tikte regelmatig de 37 graden aan. In de auto met airco heb je daar natuurlijk geen last van. Maar als je even stopt om te tanken of wat te eten dan komt die warme deken je hard tegemoet. Om 17.00 uur waren we alweer voorbij Sevilla en leek het ons goed om een plekje op te zoeken voor een stop met een hapje en een drankje.

Als je ooit eens in de buurt van de Spaanse stad Huelva komt en een bezoek overweegt. Niet doen! We hadden een leuk stadje in ons hoofd, want Colombus gaf Huelva internationale faam eind 15^e eeuw. Wat we aantroffen was een industriestad omringd door de petrochemie. Het ‘oude’ centrum heeft schijnbaar nog wat mooie pleinen en monumenten, maar wij hebben ze niet gevonden. 😉 De tapas bij het eettentje was zo machtig dat we met opgeblazen buik weer snel de auto in vluchtten.

Bem-vindo

Nog 4 uur tijd te doden! Om 24.00 uur Spaanse tijd ging de grens met Portugal pas open. Een strandwandeling bij Isla Christina of Isla Canela om van dat opgeblazen gevoel af te komen? En toen zagen we onderweg: nog 15 km naar de Portugese grens. Gaan we het gewoon proberen? In het ergste geval sturen ze ons terug.

Ons hart maakte een sprongetje toen we over de brug bij Ayamonte reden. De borden ‘Portugal’ reden we voorbij. Is het gelukt? Aan het einde van de brug stond de douane ons op te wachten. Helaas! Er werden papieren overhandigd vanuit de auto’s voor ons. Dit wordt ‘m niet.

De douanier keek naar onze nummerplaat en schudde al lichtjes zijn hoofd. Heb je van die gekken uit Nederland. We gaven onze paspoorten en legden uit dat we zo’n voorspoedige reis hadden en daarom een beetje te vroeg waren. Met de waarschuwing: ‘This is illegal, don’t tell anyone’ lieten ze ons door. Zo lief!

Estamos aqui! Terug in de Oost-Algarve. Tijd om ons project weer in beweging te krijgen en volop te genieten.

Met de auto van Nederland naar de Algarve rijden is ons bijzonder goed bevallen. Ga je wat langer weg? Dan is het zeker de moeite waard om die 2 of 3 dagen extra in te plannen en er een leuke roadtrip van te maken. Je hebt je eigen auto bij je en kunt ook meer meenemen dan in het vliegtuig. Dat geldt voor de heenreis. Maar zeker ook voor de terugreis. Onze auto laden we dan helemaal vol met al die lekkere producten uit Portugal 😉

Astrid & Serge bouwen in Fuseta het kleinschalige vakantieresort Celebra a Vida. Vier het leven! Wil je meer weten over hun weg naar de Oost-Algarve? Lees dan hun blog of volg ze via Facebook en/of Instagram. En natuurlijk de maandelijkse blog op Saudades de Portugal.