Op 29 juli is mijn oma 80 jaar geworden. Een heel bijzondere leeftijd, en bijna had ik er niet bij geweest. Bijna… Door de Corona crisis wilde mijn oma eigenlijk geen feest geven. Niet zo lang geleden is ze aan haar knie geopereerd, wat al veel eerder gepland stond, maar wat door corona tot net een paar weken voor haar verjaardag was uitgesteld. Dit alles maakte dat ze het eigenlijk niet zag zitten om iets aan haar verjaardag te doen dit jaar.
Ik had me er ook al op ingesteld dat ik in september of oktober wel een weekje langs zou gaan om het met haar te vieren, maar opeens, een week van te voren, kreeg ik een appje binnen dat ze het helemaal niet leuk vond om deze bijzondere dag zonder familie te vieren, en dat ze mijn moeder en mij graag in Nederland zou willen hebben voor de gelegenheid.
Mijn oma en ik hebben een hele bijzondere band. Vroeger, toen we nog in Nederland woonden, woonden wij direct onder mijn oma, dus ik zag haar dagelijks. Een week nadat ik het appje ontving zat ik in het vliegtuig van Lissabon naar Schiphol. Nuno bleef thuis, want die moest helaas gewoon open zijn met de winkel.
Ik moet toegeven dat de reis perfect geregeld was door Transavia en ik me nergens zorgen over hoefde te maken. Naast mij in het vliegtuig zat niemand, dus ik had de hele rij voor mijzelf. Als er mensen in dezelfde rij zaten dan zat er een stoel tussen, dus de 1,5m was altijd aanwezig.
Bij aankomst op schiphol vroegen ze of ik symptomen had of recentelijk had gehad. Ik denk dat dat kwam omdat ik uit Lissabon vloog, wat nog steeds als een Oranje gebied wordt aangegeven op de kaart. Gelukkig alles OK, anders zou ik ook mijn oma niet opzoeken natuurlijk.
In Nederland was het super om iedereen weer even te zien. Ook mijn broer had ik al ruim een half jaar, sinds de kerst, niet meer gezien. Weer echt Nederlandse dingen eten, zoals tompoezen, vla, kroketten en krentenbollen. Ja, als je alles weer ziet liggen in de supermarkt dan weet je wat je al die tijd gemist hebt. Over het algemeen mis ik niet bijzonder veel dingen uit Nederland. Hier thuis eten wij regelmatig een Hollandse hap met aardappelen, groenten en vlees. Nuno is gek op Nederlandse gehaktballen en satésaus dus ook dat eten we regelmatig. Wel stond de Hollandse kaas op het lijstje om mee terug te nemen. Al hebben ze tegenwoordig wel gouda kaas bij de Lidl en de Aldi, gaat er niets boven een stuk boeren oude kaas, of truffelkaas. Van de markt natuurlijk!
Na ook de Hema en de Action even flink geplunderd te hebben, zijn mijn broer en ik het feest gaan voorbereiden. Vanwege corona wilde we niet teveel mensen uitnodigen, dus mijn oma had naast wat familie alleen een paar vriendinnen uitgenodigd. Ze had zelf al een taart en een heerlijke visschotel besteld, maar aan versieringen had ze niet gedacht. Daar moesten wij dan maar voor zorgen!
Op de dag van haar verjaardag waren we vroeg opgestaan om de kamer leuk te versieren met slingers, ballonnen en een hele grote 80. Toen ze binnenkwam schrok ze er van. Dit had ze niet verwacht, maar ze vond het wel heel leuk!
De rest van de week is het verschrikkelijk warm geweest in Nederland. Omdat mijn oma nog niet heel goed kon lopen vanwege haar knie, ben ik veelal thuis gebleven met haar en hebben we heerlijk op het balkon gezeten, waar ze verhalen vertelde over vroeger. Ook zijn we een aantal keer naar strand geweest, maar wie de Portugese stranden gewend is, weet wat een afknapper die grijze, koude Noordzee dan is.
Wel zorgde de warmte voor ook een aantal heerlijke zwoele avonden. In Portugal wordt het, in vergelijking met Nederland, veel eerder donker in de zomer, dus zeker voor wie een huis heeft aan de zee, zoals mijn oma in Katwijk, kan super lang genieten van de ondergaande zon en het avondrood wat nog uren blijft hangen. Op één van die avonden hebben we besloten de barbecue voor de deur te zetten en met zijn allen heerlijk te barbecueën, genietend van het avondzonnetje en daarna van de zonsondergang.
Al barbecue je in Portugal bijna dagelijks in de zomer, in de grote tuin; heeft het toch weer wat anders om gezellig met familie op de stoep voor de voordeur te barbecueën. Ik had in tijden niet zo’n gezellige avond gehad.
Bij terugkomst in Portugal kwam Nuno me ophalen van het vliegveld. Thuis hing er een nieuwe jurk voor me klaar, met een briefje erop “gaan we dineren?”. Met de nieuwe jurk aan zijn we naar een gezellig restaurantje in de binnenstad gegaan om te eten.
“Thuis komen” voelt wel altijd dubbel. Aan de ene kant vind ik het fijn om Nuno en Dora weer te zien, maar aan de andere kant vind ik het lastig om mijn oma en iedereen in Nederland weer achter te laten, wetend dat het waarschijnlijk weer maanden gaat duren voor ik ze weer zie. Niet even bij mijn oma op de koffie kunnen gaan vind ik een van de moeilijkste dingen aan in het buitenland wonen en hoe ouder ze wordt, hoe lastiger ik het vind. Is het een reden om terug te gaan naar Nederland? Wie weet…
