Het is geen groot geheim. De Alentejo is De streek van de olijven. Een tocht door dit gebied, ter grootte van Nederland, doet vermoeden dat het hier allemaal geolied en gladjes verloopt. Het landschap veranderd. Waar vroeger graan- en tarwearen wuifden in zon en wind, staan nu hagen met olijfbomen. Rijen dik met takken vol olievruchten, af en toe onderbroken door oud Montada dat een uitzonderlijke vorm van landschap dreigt te worden. Maar er is meer, het is een groot geheim.
”zelfs de schapen profiteren”
Ochtend in september. In de aller vroegste vroegte, als Antónia net de slaap uit haar ogen heeft gewreven en de rolluiken van haar café omhoog heeft gerold, staan de eersten al klaar voor een “mata-bicho”. Zwijgzame mannen verdrinken de ochtendschemer met hun koffietje-plus. Onder een mompel-goede-dag slenteren ze weer richting pickup. Oude Opels, nieuwe Navara´s, alles ten dienste van dat Groene Goud.
Later passeren stille, witte, naamloze trucks richting de Grote Groene velden. Kloeke witte kunststof bakken, maatje europallet, staan in containeropstelling langs de akkers. Bedrijvigheid, heftrucks, vrouwen met hoeden, stofsjaals, geruite jurken, en handschoenen, boerenknechts, zonen, dochters, alles wat handen heeft, helpt mee. Zelf de schapen profiteren ervan. Zou het verslaving zijn? Vanaf het terras zie ik het met verwondering gebeuren. Na al die jaren hier, sta ik nog steeds versteld dat dit zomaar kan. En zoveel. Het gaat om miljoenen, ieder jaar weer. De vraag is groot. Waar blijft het? Het moet verslaving zijn. Niemand die het weet. Antonia vraagt João of hij nog wat bij zich heeft. Ik koop en reken af.
“lekke accu´s en gedoe”
Ik rijd naar huis. De verfrissende regenbuien van de laatste dagen doen het gras sneller groeien dan haar schaduw waarin het zelfs nóg sneller groeit. Maaitijd. Ik begin met de bosmaaier: randen en plekken onder bomen, waar de zitmaaier niet past. Ik heb een helm op. Als na een uur alle bijna-onbereikbare plekken zijn kaalgeschoren is de zitmaaier aan de beurt. Ik haal hem uit de stalling.
WTF…. Niet vooruit te branden, terwijl ik pas de aandrijvingsriem vervangen heb. Geïrriteerd kijk ik onder Het Masjien. De snaar hangt er vreemd bij. Na wat gevloek en getrek zit de snaar weer in zijn goede positie…. Maar ergens klopt er iets niet. De machine is zo traag als dikke str…. Balend neem ik de reserve-maaier. Ik draai het sleuteltje om… krrrrrk, krrrrrk. Niks. Benzine-check, accu-check, niets, nada. G….me vloek ik en mijn temperament stijgt evenredig met zon en hitte.
Woest loop ik naar dan-maar-de-handmaaier. Geen pretje want we hebben een aardig lapje gras, maar goed, de gasten willen (of willen wij dat voor de gasten?) een net gemaaid gazon. Ik trek aan het startsnoer. De maaier zucht….. nada. Ik trek nog een keer. Plof…. Er ontsnapt een stoomwolk uit mijn oren, ik ga de zwembaden doen.
Ik loop naar de Jeep om naar de andere huizen-met-zwembad te rijden en draai de sleutel om. Krrrrk…. Krrrrk. Niks, nada. Ik grijp met beide handen het stuur en plak mijn bezwete voorhoofd ertussen. De hitte stijgt naar mijn kop, het is geen goed accu-weer.
“miljoenen meloenen”
De dag is voorbij, de zon afgekoeld. Nog te vroeg om te eten. Ik denk aan vanochtend, de handel bij Antonia. Ik sjok naar binnen en ruk de koelkast open. Daar ligt het. Vers van het land, heerlijk koel en al in stukken. Ik neem er een paar. Tijd om mijn accu weer op te laden met die heerlijke frisse watermeloen van João.
Margriet en ik (Wiro) zijn sinds 2006 eigenaar van een uniek stuk Alentejo: o-vale-da-mudança. We wonen er vanaf 2008. Vind je het leuk om ons spoor te volgen of meer te weten over de vakantiehuizen, dan kun je de verhalen lezen die we publiceren op onze blog “Limonada”. Over de producten van Nature’s Revenge kun je ons volgen op Instagram. Daarnaast is er de maandelijks terugkerende blogserie “kronkelpad” op Saudades de Portugal, iedere vierde donderdag van de maand. Ik vind het erg leuk als je hieronder een reactie plaatst.
Krrrkk krrrkkkk
Wat een toestand, maar er zijn ergere dingen in de wereld denk ik dan maar.
Succes met de herstelwerkzaamheden.
Hi Harry, zeker weten. Alles weer hersteld en we lachen er maar weer om.