Saudades de Portugal

We staan in Europa’s meest onbekende streek, diep in het Portugese zuiden van het onmetelijke niets. Een dreigend vuur uit het noorden zorgde voor een bizarre samensmelting van factoren. Het barre, desolate landschap van de Baixo Alentejo, gras- en graanlanden, door de hete zomerzon gecraqueleerd tot kurkdroog dor land, tegenstrijdig doorsneden door plukjes welriekend grijsgroen bos van vervaarlijk water slurpende en landschap-parasiterende immense Eucalyptusbomen is het decor van het ontstaan van iets moois, een lichtpuntje.

Dreigend vuur vrat aan olierijke eucalyptus stammen in de buurt van een nederige Nederlandse nederzetting. Het zorgde voor angst en was de vonk naar creativiteit. Corona, ook wel door samenzweerders Nature’s Revenge genoemd, regelde een ongewenste stilte in de activiteiten van dit nijvere volkje dat zijn nering zocht in toerisme. Een interessante ontwikkeling was de mogelijke aanschaf van een, voor Portugese begrippen, atypische machine bij een lokale supermarkt. In het Alentejaanse land, waar alles gebouwd wordt van beton, soms nog gestampte aarde, en af en toe een onbehandeld eucalyptus-stammetje, stond deze machine in die winkel als een schip in een woestijn. Het was ook nog eens de beste machine die De Nederlander voor zijn geld kon kopen.

de natte oogst

De angst voor brandende eucalyptus werd geslecht door een motorzaag. De natte stammen vielen als willoze staken op de korstige grond. Daarna gruwelijk in stukken gezaagd van behapbare maten voor de nieuwe atypische machine. De neanderthaler brak uit de Nederlander. De basis van het houtbewerken, dat ergens in zijn historisch DNA gekerfd stond, brak samen met het angstzweet naar buiten. Weg met heks Eucalypta, dacht Paulus en draaide zich een slag in de rondte. Vuur moet je beheersen, geen toortsen en fakkels, geen onblusbare branden maar een voetstuk voor het vuur van de genegenheid. Er ontstond een kandelaar. Paulus draaide zich naar de top van zijn kunnen en produceerde de meest elegante vormen. Hij bedwong Het Hout. Prachtige, glooiende lijnen zorgden voor een podium, een kaarsvlam waardig. Na dagen hard werken was hij trots op zijn productie. Sierlijk, eigentijds, strak en toch speels.

de machine

De kandelaars werden zorgvuldig opgeslagen in een droge, donkere ruimte. Het was koel, het was stil en de nacht viel in. Niemand had in de gaten of kon bevroeden dat er iets stond te gebeuren. Het was vredig en ontspannen……. En toen ineens: PANG, een korte stilte. PANG, Krrr, BENG. Paulus schrok wakker uit zijn gelukzalige slaap. Hij sloop in de richting van het geluid. Het kwam uit de donkere koele ruimte die totaal afgesloten was. Hij durfde niet naar binnen, bang dat hij getroffen zou worden door Het Pangende Iets.

De volgende ochtend, toen alles rustig was geworden en er geen dreiging meer uit de ruimte kwam, opende Paulus voorzichtig De Koele Donkere ruimte. Toen zijn ogen aan het duister gewend waren zag hij tot zijn schrik dat al zijn sierlijke meesterwerken gebarsten waren. Dit was verschrikkelijk. Hij sloeg de handen voor zijn ongelovige ogen. Zoiets kon hij niet verdragen. Zoveel schoonheid die door de Natuur was toegevoegd. Hij zag de kwaliteiten van die willekeurige innerlijke natuurkracht: Nature’s Revenge is geboren.

Margriet en ik (Wiro) zijn sinds 2006 eigenaar van een uniek stuk Alentejo: o-vale-da-mudança. We wonen er vanaf 2008. Vind je het leuk om ons spoor te volgen of meer te weten over de vakantiehuizen, dan kun je de verhalen lezen die we publiceren op onze blog “Limonada” en de maandelijks terugkerende blogserie “kronkelpad” op Saudades de Portugal, iedere vierde donderdag van de maand. Ik vind het erg leuk als je hieronder een reactie plaatst.