Je vindt het Parque Nacional da Peneda-Gerês in het noorden van Portugal, op zo’n veertig kilometer ten noordoosten van Braga. Door velen het mooiste stuk natuur van het land genoemd. Het park in zijn geheel telt meer dan zestigduizend hectare en bestaat uit de ene bergketen na de andere, van elkaar gescheiden door indrukwekkende valleien. In de ruige bergen van Peneda-Gerês vind je dorp na dorp en daartussen vele, bewoonde en goed onderhouden woningen. Er liggen kleine dorpjes als Soajo, Lindoso, Castro Laboreiro en Gerês.
Vandaag bezoeken we Lindoso (lindo=mooi), een pittoresk bergdorp en een van de meest tot de verbeelding sprekende van het Nationaal Park Peneda-Gerês. Op onze roadtrip door Noord-Portugal hadden we natuurlijk niet voldoende tijd om dit prachtige natuurpark uitgebreid te bezoeken. Maar daarom wou ik er wel graag één overnachting plannen, om het enigszins te ervaren. Dat werd in Lindoso. We komen zeker nog eens terug om het park verder te ontdekken.
Barragem do Alto Lindoso
Vanuit Ponte de Barca reden we allereerst naar dit uitzichtpunt: miradouro Lindoso. De Alto Lindoso-dam ligt aan de rivier de Lima, in het Peneda-Gerês Nationaal Park. De dam werd voltooid in 1992. Het is de grootste en krachtigste hydro-elektrische producent in Portugal, specifiek gebouwd voor de productie van elektriciteit. Het is een van de hoogste constructies in heel Portugal. Een vijftal dorpen werd hiervoor onder water gezet… Door de ligging zorgt het op heldere en zonnige dagen voor een mooi uitzicht. Helaas zat het weer niet mee toen wij er waren. Wel liepen we tegen een plaatselijke herder (in de zeventig!) en zijn geiten aan, wat voor een leuk praatje zorgde.
Dorp
Op een zeer schilderachtige plek in het nationale park Peneda-Geres ligt het kleine, afgelegen en enigszins vergeten dorpje zelf. In Lindoso verwacht je daardoor niet veel bezienswaardigheden, maar het dorp met een paar honderd inwoners heeft meer te bieden dan je op het eerste gezicht zou denken en neemt je mee op een soort reis terug in de tijd. De straten in het dorp zijn niet aangelegd voor hedendaags verkeer, maar stammen nog uit de tijd van veedrijvers. Het past dus allemaal maar net! In het dorp zelf wachten alleen de met keien geplaveide kronkelende straatjes met traditionele stenen huizen op je, perfect om op een droge dag doorheen te dwalen. Al dan niet om je koe uit te laten (zie hieronder). 😉
Castelo de Lindoso
Een niet te missen bezienswaardigheid volgens de herder gisteren, dat laten we ons dus geen twee keer zeggen. De volgende ochtend is het helaas nog steeds niet opgeklaard, maar tussen de buien door brengen we een bezoek aan het middeleeuwse kasteel. Er is weinig bekend over de vroege tijd. Er wordt aangenomen dat het fort werd gebouwd onder de 13e-eeuwse heerschappij van Afonso III, ter versterking van het verdedigingssysteem van grenzen. Het schild van D. Afonso III bevindt zich boven de hoofdingang van het kasteel en kijkt uit op de stad. Het kasteel werd een bolwerk van groot belang, omdat het het toneel was van vele conflicten tussen Portugal en Spanje.
De noordelijke en zuidelijke uiteinden van de toren zijn toegankelijk via deuren die worden geopend door een ophaalbrug. Ook de donjon staat nog steeds, verdeeld over twee verdiepingen. Het kasteel van Lindoso werd in 1910 uitgeroepen tot nationaal monument.
Espigueiros do Lindoso
Naast het kasteel is een rotsachtige vlakte met 50 graanschuren uit de 17de en 18de eeuw, een uniek cluster. Je kunt ze niet missen als je het kasteel bezoekt. Elk exemplaar is volledig gemaakt van steen. Deze lichtelijk vreemd uitziende constructies werden (en worden nog steeds) gebruikt om graan te drogen en op te slaan. De graanschuren staan vaak in de iets hogere delen van de dorpen, dit om de winddoorstroming te vergroten. Wat zorgt voor een betere ventilatie. Ze staan op eigenzinnige “poten” een beetje boven de grond om het graan te beschermen tegen knaagdieren. Bovenop elke graanschuur staat een kruis om boze geesten te verjagen. Hierdoor worden ze vaak aangezien voor graven. Tijdens onze ontdekkingstocht worden we enkel vergezeld door een kat die ons gezelschap wel op prijs leek te stellen. Hij verliet er zijn slaapplek, hoog en droog, in één van de espigueiros voor.
Eten
Uiteraard moet er ook gegeten en geslapen worden! En laat dit nou beide gewoon mogelijk zijn in dit kleine dorpje. We beginnen met het eten. Vanaf onze slaapplek is het welgeteld 350 meter lopen naar Café Restaurante Mó. Dit dorpscafé/-restaurant is geopend van ’s ochtend vroeg tot ’s avonds laat. Dus weten we gelijk waar we morgenochtend onze koffie kunnen halen! Voor de rest: de stevige Portugese keuken wacht hier op je. Wij waren er eind oktober op een regenachtige avond en zaten niet alleen. Er was keuze uit twee verschillende gerechten; bacalhau of vlees. Beide voor twee personen, wij kozen voor het vleesgerecht. Betaalbaar, heerlijk en een grote portie! Alles huisgemaakt en perfect klaargemaakt, we voelden ons gewoon schuldig dat we het niet op kregen… Een aanrader als je in de buurt bent.
Slapen
Ook sliepen we in het dorp zelf. In zo’n typisch (voor de regio) stenen huisje. Zie hieronder op de linker foto, Fernando staat in de deuropening. We vonden Casa do Charco gewoon via Booking.com. Ze verhuren verschillende huisjes in het dorp, geschikt voor verschillende gezinssamenstellingen. Wij zijn maar met zijn tweeën, dus hebben we geen zeeën van ruimte en meerdere slaapkamers nodig. We logeren in een stenen huisje dat netjes is gerestaureerd met het oog op toerisme. Alles wat we nodig hebben is aanwezig (op het zonnetje na). Door het natte weer kunnen we helaas niet lekker buiten zitten en er volop van genieten. We vallen in slaap terwijl de regen tegen het raam tikt. Een prima uitvalsbasis om de omgeving en natuurpark Peneda-Gerês te verkennen.
Leuke bijdrage, en het is bij ons [en onze B&B] in de buurt. We gaan er zeker naar toe!