Op 4 mei schreef ik mijn laatste blog. Natuurlijk niet mijn allerlaatste, maar de laatste tot nu toe. Het was er eentje over saudades. Saudades naar Portugal. Eigenlijk had er afgelopen maand opnieuw een blog van mij op deze website moeten verschijnen, maar helaas ging dat niet door. Helaas zeg ik, omdat het niet zo was dat ik er gewoon even geen tijd of zin in had. Nee, de reden was anders. Op 19 mei overleed mijn vader aan die vreselijke rotziekte: kanker.
Eindelijk heb ik weer een beetje de drive en de motivatie voor het schrijven en bloggen teruggevonden. Natuurlijk stond mijn werk niet helemaal stil, maar wel even op een lager pitje. Mijn wereld stond immers even stil. Waar anderen maar doordenderen wilde ik gewoon even rust. Inmiddels ben ik alweer een paar weken terug in Portugal. Thuis in het land waar ik me zo op mijn plek voel.
Gek gevoel
Toch is het ook af en toe best wel een beetje vreemd om hier weer te zijn. Mijn vader en ik deelden immers drie belangrijke passies: de passie voor sport, die voor schrijven en taal en uiteraard de passie voor Portugal. Over die drie passies schreef ik onlangs al eens een blog.
Mijn ouders namen me elk jaar mee op zomervakantie naar Portugal en daardoor ben ik verliefd geworden op het land. Eigenlijk hebben mijn ouders altijd een vakantiehuisje in Portugal willen hebben. Door de ziekte van mijn vader is dat er helaas nooit van gekomen. En dus trok ik de stoute schoenen aan. In 2016 was ik toe aan een nieuwe uitdaging en ben ik er gaan wonen.
Ik ben nog steeds ontzettend blij dat ik die stap heb genomen. Maar toch knaagt het ook een beetje. Natuurlijk is Portugal het land waar mijn vader zo vreselijk van hield. Wat dat betreft zit ik op de goede plek. Toch voel ik me soms ook een beetje ‘schuldig’. Ik woon immers op de plek (of in het land) waar hij ook graag had willen wonen. Waar hij het liefste zijn oude dag had willen vieren. Helaas was het hem niet gegund.
Herinneringen
Wanneer ik nu op bepaalde plekken kom waar we als gezin vaak kwamen dan krijg ik flashbacks. Ik denk aan de momenten waarop we zo genoten van Portugal en word dan af en toe spontaan verdrietig. Natuurlijk woon ik al bijna anderhalf jaar ‘alleen’ in Portugal. En dat vind ik ook nog steeds niet erg. Nee, ik vind het juist erg dat ik niet meer aan mijn vader kan vertellen in welke mooie boekwinkel ik ben geweest of welke versie van bacalhau ik nu weer gegeten heb.
Vanaf nu doe ik alles voor de ‘eerste keer’. Voor de eerste keer zonder mijn vader. Ook al was hij de afgelopen anderhalf jaar niet bij me, toch voelde het alsof hij er was. Nu is dat anders. Dat voelt gek. Alles wat ik doe voelt gek. Maar eigenlijk toch ook wel weer goed. Ik weet immers hoe graag hij wil dat ik geniet van het leven. Op jou, pap. Vanuit Portugal zwaai ik naar je. En het land zwaait naar je.
Iedere eerste donderdag van de maand kan je meer lezen over mijn leven in Portugal. Daarnaast kun je me ook volgen via mijn eigen website Bom Dia Lisa, waar ik dagelijks blog over journalistiek, sport en reizen. Neem zeker eens een kijkje en als je wilt… check (en like) mijn Facebook-pagina eens!
Hallo Lisa, Ook mijn vader was niet opgewassen tegen de kracht van kanker. hij mocht slechts 59 jaar worden destijds. Ik leef met je mee. En al had ik af en toe een meningsverschil met hem, af en toe zelfs de grens van meningsverschil overschreden met hem, sinds die bewuste dag was het anders. Ik had hem nog zoveel willen zeggen, vragen, zien doen, horen vertellen, want als er één ding is dat ik van hem mee kreeg, dan is dat het vertellen van een goede mop. En dat leerde hij mij, hoe je het brengt is soms belangrijker dan de inhoud ervan. Een beetje als volgt, al vinden de mensen de mop op zich niet geslaagd, breng hem zodat ze nadien zeggen: ” de mop was niets, maar we hebben er toch moeten om lachen voor de manier waarop ze verteld werd”. Maar zoals gezegd, het is nooit als voorheen. Nu ben jij volwassen geworden, nu is het aan jou om zaken over te brengen, misschien een levenspartner te zoeken en vinden, kinderen te hebben en, vooral en, die kinderen vertellen wat voor een speciaal iemand het was die eigenlijk hun grootvaders is, de vader van hun moeder. Het ga je goed.
Lieve Lisa, ( zelfs je naam past goed in het land (Lisa-Lissabon. Dank je wel voor de mooie wiorden over je liefde voor je vader en de liefde voor Portugal.Wat ontzettend verdrietig voor jullie allemaal dat je vader in Mei is overleden.Ik ken de pijn en het wennen aan het fysieke gemis van ouders, na overlijden. Wat een prachtige foto en ja heel veel plekken, hetinneringen krijgen een ander gevoel/invulling. Ik wens jou heel veel sterkte met dit rauwe wennen aan een leven dat doorgaat op een hele mooie plek op onze aardbol. Als je ooit zin hebt of tijd eil nemen over hoe andere mensen rouw ervaren, lees dan eens een heel mooi artikel daarover in het tijdschrift Flow nr.2 van dit jaar!
Nu ben ik blij dat je er weer bent! In de aller eerste plasts,omdat je zelf weer zin krijgt in schrijven,maar ook omdat ik je had gemist! Ik zocht laatst zelfs al terug in m’n mail of ik je schrijven over het hoofd had gezien,maar kon je niet vinden.Nu snap ik waarom je er (even)niet was.Ik wens jou nog heel veel mooie zinnen,woorden, die je van je vader/ouders mee hebt gekregen, een toekomst vol!
Bom dia Lisa,
In eerste instantie wil ik jou veel sterkte wensen met het verlies van jouw vader.
Ik heb mijn vader 5 jaar geleden verloren en mis hem nog iedere dag.
Wat mooi om te lezen dat jij jouw passie tot realiteit hebt gemaakt. En wat heerlijk dat jij nu in Portugal verblijft.
Ik ben nu 49 en toen ik 26 was studeerde ik af in de Portugese Taal- en Letterkunde met als specialisatie Vertalen. Zo heb ik ook een academisch jaar gevolgd aan de Universiteit van Coimbra in 1990/1991.
Ik behaalde intussen mijn Wijnbrevet en ging mij verdiepen in(Portugese) wijnen. Ik heb een stage opgezet in de Portugese wijnwereld en heb onderzoek gedaan naar de technische termen die je tegenkomt bij de productie van Portugese wijnen. Ik bezocht wijnbedrijven en universiteiten in regio’s van Noord naar Zuid, een prachtige ervaring!
Ik heb tijdens en na mijn studie verschillende reizen gemaakt door Portugal, Madeira en de laatste 4 jaren ben ik graag in de Azoren. Saudades… ik weet er alles van. Na iedere reis heb ik weer moeite om te aarden hier in Nederland. Mijn passie is Portugal, de taal en cultuur. Natuurlijk houd ik ook van de gastronomie en wijnen. Dit jaar heb ik besloten om er iets mee te gaan doen. Ik ben een bedrijfje gestart waarbij ik mij met de volgende activiteiten bezighoud; Tolk en begeleiding op zakenreizen naar Portugal, wijn en spijsreizen, wijnproeverijen en vakantiereizen naar de Azoren.
Mocht ik iets voor jou kunnen betekenen dat verneem ik dat graag van je.
Desejo-te tudo de bom,
Petra van Andel
Tolk-vertaler Portugees
PVA Travels
Bittersweet en zo herkenbaar. Rauwe rouw, het gemis, het gevoel dat jij nog wel en hij niet meer. Tis ook heel oneerlijk dat je vader (maar ook je moeder) die droom samen nu niet meer uit kunnen laten komen. Ik hoop wel dat hij ergens in een dimensie mee kan genieten en misschien zelf wel ergens boven Portugal zweeft zodat hij nu ook gewoon daar is. Maar ja dat weten we niet zeker. Ik hoop dat het grote genieten wel weer komt, ik weet dat dit op een gegeven moment wel weer komt. Maar hoelang dat allemaal duurt….. Veel houden van betekent ook veel verdriet hebben om als het er niet meer is.
Bom dia Lisa,
Je passie voor Portugal,komt me zooo bekend voor. Mijn oudste dochter is er, door mij, ook mee besmet. Lissabon, Sintra en omgeving is al lang niet meer Wow, Great, Super. Ik voel me er thuis. 2 x p jaar ercheen als het jan. Nu weer in September als het kan.
Ate logo,
Frans
PS heb in Lissabon en Sintra gewoond, 1956 – dec. 1960
Hey Lisa ,
Ik denk dat je vader héél héél blij is , en stiekem ook trots , dat jij je plekje gevonden hebt , wetende dat hij zelf de eerste aanzet gegeven heeft en het “saudade-zaadje ” al heel vroeg geplant heeft .
Hij houdt je heel zeker glimlachend in de gaten !
Groetjes Alex
Dankjewel voor je leuke reactie!
Ik heb je een reactie gestuurd maar weet niet of die door is gekomen.
Hallo Lisa,
Prachtig verhaal en wat een mooie foto, die zoveel geluk uitstraalt. Voel je niet schuldig, je vader zou niet anders willen dat jij in zijn zo geliefde Portugal gaat wonen, hetgeen je al doet.
Je hoeft hem ook niets te vertellen hij weet en ziet alles wat je doet.
Je zult nog lang, ook op de meest onverwachte momenten verdrietig worden, laat dat toe en vecht er niet tegen.
Misschien dat je wat kracht kan putten uit mijn ervaringen, waarvan een hieronder. We wonen er inmiddels 8 maanden en zouden nooit meer terug willen. Sterkte en bedankt voor je bijzondere verhaal. Groet, Nancy Stelder
“Tijdens onze huizenzoektocht in de Algarve in juni 2016 weer een bijzondere ervaring gehad.
We waren aan het fietsen achter de boulevard in Lagos (we waren daar niet echt naar huizen aan het kijken) en gelijk toen we uit een straatje een pleintje op kwamen hoorden we het begin van de heel indringende gitaar klanken van Sweet child ó mine van Guns en Roses het liedje dat Rene het laatst voor zijn dood (1991) gehoord heeft en ons na zijn overlijden overal achtervolgt op een positieve manier. Het overviel me als een mokerslag en werd behoorlijk emotioneel. Het werd gespeeld door een muzikant en heb het afgeluisterd. Ben naar hem toe gelopen en hem mijn verhaal verteld en hij werd er koud van. Ik zei tegen Ro: ¨kan ik dat als een teken zien van Rene dat we hier moeten gaan wonen?” Ro vroeg: ¨hier in Lagos¨? Nee, zei ik maar in Amendoeira (een golfresort waar we ons oog hebben laten vallen) zal ik die song niet horen. Gelijk reden we een straatje in met de naam Rua de Amendoeira, dus in feite kregen we gelijk het antwoord. Het was weer zo bijzondere gebeurtenis, ben benieuwd wat het uiteindelijk wordt”
Dankjewel voor je leuke reactie!
Waar woon je Lisa ? In Lisboa ?
Ja, ik woon inderdaad in Lissabon!
Hai Lisa,
Kan het mij helemaal voorstellen wat je schrijft, mooie woorden van over en voor je vader schrijf je. Het is mooi dat jij zijn droom voortleeft. Dat zou hij ook gewild hebben. Blijf ons blij maken met je verhalen over het geliefde land van je ouders.
Je vader zal altijd over je waken en heel dicht bij je zijn nml. in je hart.
Heel veel sterkte.
Groetjes van Manuela nu ook in Portugal
Dankjewel voor je lieve berichtje!