Wie tijdens een vakantie in de Algarve een (jeep)excursie of uitje met eigen auto maakte zal ongetwijfeld in aanraking zijn gekomen met medronho. Een borrelglaasje van deze aguardente staat steevast op het programma, omdat het een typische drank is voor de regio. Ook zie je vele bomen vol kleurige vruchten langs de kant van de weg staan op sommige plekken. Maar wat is eigenlijk de oorsprong van dit ‘vurige water’?
Aguardente de medronho wordt gemaakt van de vrucht de medronho. Deze zachte, stekelige vrucht groeit aan de medronheiro, wat in het Nederlands vertaald naar aardbeiboom, hoewel er dus geen aardbeien aan groeien. De vrucht is bolvormig met een korrelig/stekelige buitenkant. Ze beginnen geel/groen van kleur en worden tenslotte rood wanneer ze rijp en eetbaar zijn. Een medronheiro produceert per jaar gemiddeld tussen zeven en negen kilo fruit. Om anderhalf à twee liter liter aguardente te produceren is er 15 kilo (uma arroba) fruit nodig.
In Portugal zie je deze bomen in grote getale en dan vooral in de Serra de Monchique en de Serra do Caldeirão, beide in de Algarve. Je kunt de medronhos (de vruchten) zo van de boom eten, maar ze worden ook gebruikt in bijvoorbeeld taarten of jam. Het meest bekend is de medronho echter van de gelijknamige aguardente.
De aguardente de medronho wordt als volgt gemaakt: tussen september en december worden de vruchten geplukt. De medronhos worden gefermenteerd in vaten van hout of klei. Gedurende dertig tot zestig dagen mogen de vruchten niet in aanraking komen met de buitenlucht. Voor elke vijf delen vruchten wordt één deel water toegevoegd. Na de fermentatie moet de drank nog eens zestig dagen worden bewaard, voordat het destilleren kan beginnen. Dit wordt hier en daar op semi-industriële wijze gedaan, maar het meest gewaardeerd zijn de kleine stokerijen, of zelfs thuis-stokerijen, die je in de binnenlanden van de Algarve volop vindt.
Een goede aguardente de medronho is transparant en ruikt en smaakt naar de vrucht. Het alcoholpercentage ligt gemiddeld tussen de veertig en zestig procent. Vandaar de naam vuurwater die ook vaak gebruikt wordt voor deze sterke drank.
De Algarvios (inwoners van de Algarve) drinken graag een glaasje medronho naast een kopje koffie. De één drinkt hem het liefst koud, de ander op kamertemperatuur. Doorgewinterde vissers willen dit borreltje ook nog wel eens ’s ochtends op de nuchtere maag naar binnen gieten. Een goed begin van de dag is tenslotte het halve (vissers)werk.
Volgens officiële gegevens zijn er in Alentejo zeven en in de Algarve 76 gelegaliseerde producenten. We sluiten af met een filmpje over de medronho: van de boom tot in het glaasje!
Proost! 😉
- Hier koop je in Nederland een fles!
Persoonlijk vind ik de likeur van de medronho een stuk lekkerder, én minder sterk 🙂
Ik ben ook geen fan van het sterke spul. Een glaasje melosa daarentegen…! 😋