We lijken steeds meer Portugees. De TV staat aan, ik doe andere dingen. In de kakafonie van geluiden hoor ik ineens “vrouwenquotum”. Het is Nederlandse TV, thuis in ons Alentejaanse huis. “Cota Feminina” hoor ik nooit in ons Portugese dorpskroegje waar de TV altijd aanstaat. Toegegeven, de gezellige hectiek op zo’n dorpse avond belet me…
Ze heeft een bevallig loopje. Met een bijna panterachtige veerkracht plant ze haar witte voetjes in het zand, er ploffen steeds lichte wolkjes omhoog. Zonlicht breekt het stof in Nano-stukjes. De Catwalk zal haar werkterrein niet zijn, het zou een Dogfight worden. De kleine kraters die ze achterlaat vullen zich weer met zand dat vanaf…
Iedere verhuurperiode is het weer spannend. De laatste twee hoogseizoenen natuurlijk helemaal. Vorig jaar viel het ons al op in de stilte die veroorzaakt werd door het toen nog totaal onbekende virus. De verwondering zakte een beetje weg door de drukte van alle Portugese gasten die alsnog begonnen te boeken. Dit jaar is het anders……
Mijn Utrechtse neven zongen het toen ze nog neefjes waren: “De kop van de kat is jarig en zijn pootjes vieren feest. Het staartje kan niet meedoen, want dat is pas ziek geweest…..” Zielig hoor, denk ik in deze C-tijd dat eigenlijk een K-tijd is, die zal in quarantaine moeten. Toen ik, nog niet zo…
Met en zacht plofje zakken we op de grond. Een aanzwellend, trillend geraas gaat door het toestel en het irritante Ryan-deuntje klinkt door het gekraak in de luidsprekers als een bombastische borstroffel van een overjarige baviaan. We zijn in Nederland. Mijn broertje (een kop groter/twee keer zo breed, maar de jongste) pikt ons op en…
Een gil in de verte, schreef ik vorige keer. Het was het geluid uit het schilderij “De schreeuw”, van Edvard Munch. Paniek, angst en diep verdriet. Ik heb het niet gehoord, ik werd gebeld. Ook dat had ik niet gehoord, Margriet vertelde het. Toch is dat vreemd. Geluid draagt ver op het platteland. Veel lawaai…
Maart 2006. Margriet en ik zitten in een weiland vol kamille. Honderd piketpaaltjes, een meetlint van 60 meter en net eigenaar geworden van 48000 vierkante meter Portugal. We meten ons grondstuk analoog. Rondom ons alleen maar stilte, wuivende eucalyptus, golvende grashalmen, witgele bloemetjes en een dikke geur van slaapthee. Mais nada, en geen kip te…
Ooit was er, in het Nederlandse leger, een codering voor de geestelijke gesteldheid van toekomstige militair dienstplichtigen. Ik zat bij één van de laatste lichtingen voordat de dienstplicht werd afgeschaft. Codering S stond voor Stabiliteit, S5 was geen beste. Zou er nu zoiets zijn als S19, een “gekkie-classificatie” als gevolg van covid? Het is zover….
“Wiro, Wiro, er is een beest in ons huis.” Opgewonden komen de twee zoontjes van onze Casa a Oliveira gasten aanrennen. In hun kielzog hun pas gemaakte vriendjes van een ander gezin dat in de herdershutten logeert. Ze springen om me heen. Rode koontjes en over- en door elkaar heen buitelende, onduidelijke verhalen en kreten….
Het leuke aan Portugezen: met weinig middelen kunnen ze van alles herstellen. Een houtje, een touwtje, een ijzerdraadje, dan gaat het weer een tijdje mee, en als de kraan echt niet meer werkt dan zetten ze er gewoon een andere naast. Ik ben aan het werk in het huis van Henrique en Elise, een van…
Geen gasten, geen olijven en geen olijvenpluk. Het is rustig op o-vale-da-mudança. Je zou er stil van worden, wegkruipen bij de haard met een goed boek, een glas wijn en geen gedoe. Normaal is november de maand voor onze vakantie, maar we hebben geen vakantie. De tweede corona-uitbraak in Europa treft ook Portugal. De geplande…
De machine maakt een schrapend geluid. Ondertussen stijgt er een constante piep boven het gegrom uit: beveiliging tegen ongelukken. Langzaam wordt de heuvel aan de andere kant van ons terrein laagje voor laagje geschaafd. Het begint aardig de contouren van een tafelberg te krijgen. In crisistijd moet je investeren. Wijsheden uit een andere tijd die…
“Vin jij d’r nou wat an?”. De vraag werd gesteld in een fris groen jaar op een totaal verlaten “Camping Rosario” door een smeuïg Rotterdams geaccentreerde dame uit een zelfgebouwd soort van hoogglansgelikt camperbusje. Ze was ruim in de zestig. We hadden toevallig en onafhankelijk van elkaar het stadje Vila Viçosa bezocht. Ze was vervallen,…
“Willen jullie een puppy? Anders verdrink ik hem”. Hij zei het met droge ogen, zijn handen maakten een tegenstrijdig gebaar. Twee vuisten-tegen-elkaar die iets verdraaien. Dertien jaar geleden, in het dorpscafé. We probeerden ons pas geleerde Lisboa-Portugees in het dorpje waar we een maand later gingen wonen. We begrepen de non-verbale taal. In Nederland hadden…
We hebben een kleinschalig toerisme bedrijf. Groot genoeg om er een bescheiden bestaan uit te halen voor twee personen, klein genoeg om er geen personeel bij te hebben. Dat is een keuze, niet geheel vrijwillig. Het is “complicado” om in dit stille, dunbevolkte gebied van midden-zuid Portugal goede mensen te vinden die met je willen…
Covid19 is onze-boze-wolf. Ik zie metaforische beelden in een drs. P-achtige “dodenrit”. Het wordt zomer, de boze-wolven houden zich gedeisd. De zon lacht en Portugal beteugelt het virus succesvol op haar manier. De Alentejo is het minst besmette gebied in Europa. De boeking-aanvragen nemen weer toe. Het toerisme ontwaakt voorzichtig uit een gedwongen nachtmerrie, zou…
Wil je misschien iets vragen over jouw volgende reis naar
Portugal? Of lijkt het je leuk om eens een gastblog te schrijven?
Wellicht heb je interessante suggesties en/of tips? Of mis je nog
iets op de website? Laat het me vooral weten!
Wil je contact opnemen? De advertentievoorwaarden (en
mogelijkheden) en/of mediakit opvragen? Een fotolicentie
kopen? Of heb je vragen over een eventuele samenwerking?
