“Not a day for a daydream” neurie ik, licht vermoeid, mijn eigen tekst op de muziek van ‘The Lovin’ Spoonfull’, na een dag vol wissels in de hutten en onvoorziene, vervelende reparaties. Nog een laatste klus te doen. Luna kijkt me aan en springt als een dolle in de auto. Bijzonder, want de laatste dagen…
Het is twaalf uur. Bijna tijd voor de lunch. Vanaf ons achterterras hoor ik het volle geluid van een vogel. Het klinkt prachtig en ik heb meteen het gevoel dat ik weet wie hier zijn snavel opentrekt. Dat is verwonderlijk, want het klinkt niet helemaal zoals in het bekende liedje waarin we allemaal naar buiten…
Whop whop whop…. Of eigenlijk meer Whrrrrwhrrrrwhrrrrwhrrrrwhrrrrwhrrrr. Het onbeschrijfbare geluid zwelt aan. Tussen de bomen in het bos zie ik de witte buik van een helikopter over de toppen scheren. Het is heet, al dagenlang. Ik maak een ochtendwandeling, mijn gebruikelijke ronde op de gebruikelijke tijd. Half acht, meestal is het fris. Luna dartelt dan…
Geknipt en geschoren ligt ons weitje er afwachtend bij. De stevige maaibeurt van een paar weken geleden heeft geresulteerd in een fraai verzorgd plaatje. De glooiingen in het landschap zien er strak uit, de oprit geharkt, het onkruid gewied. Tijd voor de zomerfeesten. Het is juni, het begint weer en iedereen heeft er zin in,…
Ik blijf steken. De zon staat hoog en rondom me heeft het gezoem van solitaire bijen en andere insecten het geluid van de maaier weer overgenomen. Stof en stuifmeel prikt in mijn keel. Ik denk vertwijfeld aan de Brabantse café-zin “Ik ken bijna ni m’r tuffen” om diegene, wiens beurt het is een rondje te…
We staan in Europa’s meest onbekende streek, diep in het Portugese zuiden van het onmetelijke niets. Een dreigend vuur uit het noorden zorgde voor een bizarre samensmelting van factoren. Het barre, desolate landschap van de Baixo Alentejo, gras- en graanlanden, door de hete zomerzon gecraqueleerd tot kurkdroog dor land, tegenstrijdig doorsneden door plukjes welriekend grijsgroen…
Het lijkt een ziekte…. of is het angst. Heeft het iets te maken met het huidige nieuws over Poetins ongewenste, agressieve binnendringen van andermans land. Bang dat mensen op je terrein komen? Bang dat anderen jouw land inpikken of je eigendommen met clusterbommen bestoken? Waarschijnlijk niet. Het is een Portugees fenomeen: De Toegangspoort. Ze worden…
“Inspire: subir, expire: descer, inspire: subir, expire: descer, inspire: subir, expire: descer”, Jorge herhaalt de woorden in monotone eenvoud, mijn ademhaling volgt. Het mantra-achtig ritme doet me bijna wegzakken in onmetelijke vergetelheid, maar mijn lichaam is vervormd in een vreemde en wrede Gordiaanse knoop. Ik lig in een onmogelijke houding. Een grote teen steek in…
“Wat Inge zei was….”, ze springt op en rent weg. Margriet, V. & M. (Vriendin en Mijn vriend) en ik zitten gezellig met een goed glas rode wijn na te tafelen aan onze grote ronde tafel als Vriendin opspringt. Vertwijfeld, met grote vraagtekens in onze ogen kijken we elkaar aan. Even later komt ze terug…
“Soms zijn er momenten, dat ik aan je denk, al komen die maar weinig voor…”. We zongen het samen met vrienden regelmatig als we in de auto zaten naar Tsjechië. Cassetterecorder op vol, onze stemmen daaroverheen. Ik voel de parallel met ons leven. Nu hier, genietend van, soms vloekend op, het relaxte c.q. in onze…
De “after-pluk-dip” dondert deze ochtend onze kamer binnen. Vroeger de laatste plukkers uitgezwaaid voor hun terugrit naar het vliegveld. Een laatste keer het doldwaas-melige dansje Bye Bye Zwaai Zwaai (er plukten oma’s mee). Gelukkig was het donker. Een tweede ontwaken op een Christelijker tijd: nu spat het zonlicht naar binnen en legt op ongenaakbare wijze…
Olha que coisa mais linda mais cheia de graça É ela menina que vem que passa Num doce balanço caminho do mar (uit “Garota de Ipanema” van Vinicius de Moraes) Toen ik nog in het etherisch niets rond dwarrelde, heupwiegde een mooi meisje door “ons” stadje. De hoofdstraat van Ferreira was nog geen secundaire weg…
We lijken steeds meer Portugees. De TV staat aan, ik doe andere dingen. In de kakafonie van geluiden hoor ik ineens “vrouwenquotum”. Het is Nederlandse TV, thuis in ons Alentejaanse huis. “Cota Feminina” hoor ik nooit in ons Portugese dorpskroegje waar de TV altijd aanstaat. Toegegeven, de gezellige hectiek op zo’n dorpse avond belet me…
Ze heeft een bevallig loopje. Met een bijna panterachtige veerkracht plant ze haar witte voetjes in het zand, er ploffen steeds lichte wolkjes omhoog. Zonlicht breekt het stof in Nano-stukjes. De Catwalk zal haar werkterrein niet zijn, het zou een Dogfight worden. De kleine kraters die ze achterlaat vullen zich weer met zand dat vanaf…
Iedere verhuurperiode is het weer spannend. De laatste twee hoogseizoenen natuurlijk helemaal. Vorig jaar viel het ons al op in de stilte die veroorzaakt werd door het toen nog totaal onbekende virus. De verwondering zakte een beetje weg door de drukte van alle Portugese gasten die alsnog begonnen te boeken. Dit jaar is het anders……
Mijn Utrechtse neven zongen het toen ze nog neefjes waren: “De kop van de kat is jarig en zijn pootjes vieren feest. Het staartje kan niet meedoen, want dat is pas ziek geweest…..” Zielig hoor, denk ik in deze C-tijd dat eigenlijk een K-tijd is, die zal in quarantaine moeten. Toen ik, nog niet zo…
Wil je misschien iets vragen over jouw volgende reis naar
Portugal? Of lijkt het je leuk om eens een gastblog te schrijven?
Wellicht heb je interessante suggesties en/of tips? Of mis je nog
iets op de website? Laat het me vooral weten!
Wil je contact opnemen? De advertentievoorwaarden (en
mogelijkheden) en/of mediakit opvragen? Een fotolicentie
kopen? Of heb je vragen over een eventuele samenwerking?
