Saudades de Portugal

Op 5 maart in 2018 mocht ik mijn eerste verhaal schrijven voor Saudades en het werd het avontuur waar ik me had ingestort om op een emissie lage/vrije manier olijfolie te transporteren naar Scheveningen. Inmiddels zijn we alweer twee jaar en drie rampen verder (overstroming, orkaan en pandemie).

Maar het varen, dat is terugkomend en sterker dan ooit te voren. Vooral de pandemie zorgde voor wat bijzondere nieuwe ervaringen. Normaal gesproken liggen de prachtige oude zeilschepen namelijk in de vissershaven van Afurada, net voor de Ponte da Arrábida, waar de crew dus makkelijk Porto in kan om in de kleine winkeltjes en markten hun inkopen te doen en vele geïnteresseerde mensen de schepen en het project kunnen bezichtigen.

Vanwege Covid-19 echter mocht de crew niet van boord en moesten we de commerciële haven van Leixões in, omdat deze is afgesloten en zo de overheid dus de schepen kan controleren. Toch bijzonder omdat de commerciële vluchten al waren toegestaan. Deze nieuwe haven leverde voor ons producenten en crew de nodige uitdagingen op. Zo kon de crew geen boodschappen doen (ja, de lijst van de haven, maar dat is veelal geen vers waar). Ik beloofde dus om de boodschap te doen op onze lokale markt in de ochtend. Je had de gezichten van de marktdames moeten zien! 😉 Ook de eigen moestuinen werden gebruikt als garantie voor een gezonde zeilreis richting Frankrijk. Immers van al die dozen sjouwen krijg je honger.

Daarnaast zorgen we altijd voor het bundelen van goederen om zo min mogelijk auto’s te gebruiken richting de haven, immers onze missie is “minder emissie”. Dus ik ging samen met wijnproducent Lapa dos Reis samen in een klein bestelbusje. Al bij de poort aangekomen waren alle poorten enkel gemaakt voor grote vrachtwagens. Er was een export-agent ingeschakeld om al het papierwerk door te spelen aan de haven en douane maar deze lieve man had zijn werk niet op tijd gedaan en stonden we kwart voor 12 vast voor de poort en om 12 uur werd er uiteraard geluncht.

Een uur later stonden de emails in de inbox, maar was er een volgend probleem, er mag maar 1 persoon per auto de haven in (???, precies).  Inmiddels waren de andere drie producenten ook gearriveerd (ieder met twee man in auto) en hadden we begrepen dat we middels een toeristenpas, via een andere ingang van de haven naar binnen konden (dit was inmiddels 2 uur later). Toen moesten we iemand met auto optrommelen om ons te komen halen en binnen te loodsen. (Onze huisfotograaf, Sergio, gelukkig). Eindelijk stonden we voor het schip en konden we beginnen.  Er is maar 1 manier om dit uit te leggen aan jullie en dat zijn de prachtige plaatjes.

Helaas varen we de zomer Scheveningen even voorbij omdat ik niet genoeg animo had voor voldoende lading om de haven binnen te varen, maar er is enorm goed werk gedaan bij de Engelse afnemers en dus zal Passeite o.a. binnenkort in Londen beschikbaar zijn.  In herfst doen we nog een ronde…!

Het was een behoorlijke uitdaging om deze order in mijn uppie gereed te maken met alles wat om ons heen ook gebeurd. Vooral in begeleiding van het onderwijs van mijn zoon ben ik erg teleurgesteld geraakt. Van alle rampen is de pandemie toch diegene die ons het hardst heeft geraakt met wellicht het gevolg dat we de deuren van ons restaurant moeten gaan sluiten. Komende maand juli zal de doorslag geven.

Maar dit project neemt niemand meer van ons af en we worden iedere vaart slimmer en beter. Ik ben trots op feit dat ik vanuit niets in Portugal nu al 8 kleine producenten heb kunnen toevoegen aan dit (h)eerlijke avontuur.

Nu hopen dat het Covid-19 gedoe snel ten einde komt zodat we weer onze kleine vertrouwde havens in kunnen en mensen een glimlach kunnen bezorgen als zij hun vooraf bestelde olijfolie weer zelf mogen afhalen vanaf het schip.

Hoofdfoto: Annie Lopes©
Overige foto’s: Sergio Ferreira©