Na de oogst was het dan tijd om na 3 jaar eens op vakantie te gaan in december. Heel lief hadden Opa & Oma Passos hun camper aangeboden voor onze reis. Die stond wel in de Algarve en zijn we dus gaan ophalen. Met geen plan, gewoon maar zien waar we uitkomen en langs wie we zouden rijden een tof avontuur.
Gui is opgegroeid in de Algarve en was dan ook leuk om de eerste dag te slapen voor de deur van zijn vriend Alex, die zijn eigen makelaarskantoor heeft rondom Vale do Lobo en tijdelijk woonachtig was in een “kleine villa” van 4 miljoen die hij in de verkoop heeft. Als grap hebben we wel in de camper op de parkeerplaats van deze enorme villa geslapen, immers het was nacht 1 en konden nu nog terug mochten de kids het helemaal niks vinden in zo’n kleine ruimte. Nou, geen punt… Vooral de kleine WC was een hit en manlief heeft deze ook vele malen mogen legen onderweg. 😉
Na een bakkie koffie en afscheid op langs de kust, richting Aljezur. Leuke badplaats, maar de tocht door de Algarve was druk met verkeer en al die smalle wegen met van die paaltjes zodat je niet kunt “U-turnen” vond ik irritant. Een nachtje op een camping rond Porto das Barcas want rondom deze kustlijn mag je op veel parkings niet staan/parkeren/slapen met een camper. Vandaar dat onze keuze viel op rijden in de Alentejo. Richting Beja. De routes waren prachtig, veel kurkbomen maar rondom Beja veel super intensieve landbouw, vooral olijfgaarden. Als je daar dan ook onder armoedige condities Somaliërs, Syriërs en andere waarschijnlijk “illegale Afrikaanse landarbeiders” olijven zie plukken wordt je er even stil van. Wat wij met passie doen is hier een kille business zonder respect voor mens en natuur! Massaproductie is echt voor niemand goed!
Naast Beja stond Moura stond op de wens vanwege de C.A.M.B. Er zijn niet zoveel cooperativas over waar nog steeds olijfolie geproduceerd wordt. Een indrukwekkend grote “lagar” (olijfpers) en mooie rondleiding gekregen. Hier komt 80% van de Pingo Doce huismerk olijfolie vandaan.
Vanaf hier door naar Mourão, onze familie heeft daar een stuk grond gekocht en dat wilden we even bezichtigen. Je reist echt door geweldig stuk Alentejo…langs de dam en het meer en vele kleine traditionele gaarden en witte dorpjes en veel dieren.
Iberisch varken aka Porco Preto
Ik snap volledig dat ze zijn gevallen voor deze streek. Wij hebben veel wild gekampeerd, met beetje hulp van de app Park4Night. Een feest gewoon ergens te stoppen als je genoeg hebt van rijden.
Vanaf prachtige kasteeldorp Monsaraz door naar Fort van Elvas maar dat bleek lastig binnenrijden met onze sleurhut. Vervolgens op naar Marvão waar de prachtige “Azeitona Verde” olijfolie gemaakt wordt. Er zat een leuke camping van Nederlanders die ook volop in hun olijfpluk waren. Vervolgens stond het mooie Monsanto op de lijst, geweldig kasteel alsof je op de top van Portugal staat.
Vanaf daar bedachten we dat we de Oostkant van de Serra door wilden. Overnacht bij een boer met Serra schapen met kleine lammetjes en een superleuke Serra da Estrela hond die netjes voor onze camper bleef slapen om onze kindjes te beschermen. Wel koud! Vervolgens door naar Figueira Castelo Rodrigo naar mijn kleine vriendin met groot hart, Emilia Reigado. (Die van de tafelolijven uitzending van de Keuringsdienst van Waren.) Ze zat middenin de pluk en wij hebben even geholpen. Werkelijk alles wat deze vrouw produceert is van kwaliteit. De lekkerste gekookte aardappel in Portugal gegeten (Blijft een ding als je met Nederlandse piepers bent opgegroeid). Het was goed om wat langer bij elkaar te zijn en wat meer ook te leren over hun velden en beheer van de gaarden.
Toen was het op naar Mirandela, met het Museu da Oliveira Het hart van Trás-os-Montes. Je kan hier veel inkopen doen in kleine gourmet winkels. Rondom Mirandela heb je “rota do azeite” een olijfolie route die je naar prachtige gaarden leid en de fameuze “Trás-os-Montes Prime” lagar, het huis van Casa de Santo Amaro waar Antonio en Francisco Pavao zo’n 80% van de beste olijfoliën uit deze streek produceren. Altijd geweldig om hier te zijn en alle nieuwe olijfolie mag proeven. Mijn leermeesters en grote bewondering voor dit bedrijf.
Er stond nog heel veel op de wenslijst zoals Bragança en Romeu maar we hadden beloofd het Nationale park Peneda-Gerês door te gaan en daar hebben we geen spijt van gekregen. Maar voordat we dat deden moesten we lang mijn beste Portugese olijf vriend “Edgar Morais” van Caixeiro. Hele gezellige avond met familie en vrienden en volgende dag meegegaan naar Chaves waar Edgar een appartement heeft gekocht. Een verrassend leuke stad. Zeker de “pasteis” eten en even het wapenmuseum / kasteeltoren in voor het uitzicht!
En toen door naar Peneda-Gerês, wat een gebied! Alsof je door een sprookjes bos rijdt, zo mooi groen, watervallen, kleine schattige dorpjes waar de koeien, schapen, geiten en paarden op de weg wandelen. De kids genoten. Een spectaculaire camping voor ons alleen waar de otters en wilde zwijnen ‘s nachts doorheen wandelen.
Vanwege aanhoudende regen toch besloten naar beneden te gaan. Braga, Guimarães en uiteraard langs Batataz voor een Nederlands patatje en kroket. Die had Gui al 3 jaar niet meer gegeten!
Tenslotte via Viseu naar het gloednieuwe “Museu do Azeite” in Bobadela. Indrukwekkend gebouw, hele prachtige expositie alleen de olijfolie kun je overslaan, wederom hebben ze rondom onze streek nog een hoop te leren over kwaliteit en hygiëne bij de pers. Maar ik ben blij dat onze streek weer op de olijfolie kaart wordt gezet met deze prachtige aanwinst.
En toen terug naar ons eigen vertrouwde huisje, de boompjes en beestjes. Vol nieuwe ideeën en indrukken.
Benieuwd naar bepaalde aspecten/onderdelen van het leven van een olijfboerin of is er iets waar je graag eens over zou lezen, laat het weten in een reactie?! Wie weet schrijft Marije hier dan volgende maand over!
