Saudades de Portugal

“Beter een goede boer dan een verre vriend?“ Integreren is een groot onderdeel van de immigratie. Ik schik niet af van een praatje, dus in mijn hoofd zou ik na de verhuizing naar Portugal dan ook niet verlegen zijn om nieuwe contacten. Anderzijds wisten mijn man en ik dat ons ondernemende leven weinig ruimte zou laten voor een ruim sociaal leven. Toch zijn vrienden belangrijk voor het vormen van een thuis in Portugal…

In ons dorp is contact maken een makkie, immers de overige 6 bewoners waren ons al bekend van de vele bezoekjes voor de grote stap. Overigens zijn al deze zes al opa en oma dus een iets andere categorie “contact “. Mijn idee was dat de school van mijn zoon ons dan ook zou verbinden met andere leuke vaders en moeders en gezellige koffiedates en BBQ’s. Daar heb ik me in vergist. Een “tudo bem” en daar bleef het dan wel bij.

Daarom besloten we toen zoonlief drie werd dan ook een heus kinderfeest te organiseren om de ouders te leren kennen. Een tuinfeest werd geboren en vele papa’s en mama’s kwamen op onze gaard. De heren buiten in de tuin met een biertje in de hand kijkend naar de rondrennende peuters en de mama’s binnen op stoelen.  “Wil je wat drinken, een hapje” op mijn beste Portugees destijds deed ik mijn uiterste best om de dames te vermaken maar het bleef bij een glas water en de verjaardagstaart.. En zo typisch want op iedere verjaardag staan de (vr)eettafels vol met zoets, maar drinken en eten doen de dames niet.  Deze week wordt mijn zoon zes en hebben we de nodige feestjes achter de rug en is er nog weinig veranderd op dat vlak. “Tudo bem? Sim, tudo bem e contigo?” “Tambem!”

Dat het met de Portugese dames in het dorp dus niet lukt heb ik geaccepteerd, want inmiddels heb ik een rijk sociaal leven erbuiten waarvan merendeel wel internationaal. De connectie met meiden met kids die twee/drietalig opgevoed worden en tegen dezelfde dingen aanlopen schept een intieme band. Dames die met een Portugese kerel getrouwd zijn overigens ook. 😉  Eén van mijn goede vriendinnen vond ik via haar man op de kraamafdeling, de andere via haar geweldige blog Hello Portugal.

Marije & Marleen

Sterre & Galega

Inmiddels kan ik zeggen dat ik me rijk voel met zoveel geweldige lieve meiden om me heen die mij steunen in tijden waarin ik de steun het hardste kan gebruiken: OOGST. En zo leuk dat mijn oogst dan ook weer andere meiden met elkaar verbind. De vriendschap heeft al veel gebracht, van het opzetten van daadwerkelijke business tot het ruilen van cavia’s, adopteren van hondjes, bakrecepten en klushulp. Je kan het zo gek niet bedenken en er staat wel iemand klaar.

En die Portugese meiden dan? Inmiddels gaat dat ook wel een beetje beter, de verbintenis blijkt het boerenbestaan. Type : lusten ook wel een bakkie, lopen dikwijls in kleren met gaten en zijn te herkennen door gebrek aan een manicure en make-up.  😉 Portugal is een thuis geworden met een bonte verzameling aan geweldige mensen.

Volgende week gaan we op roadtrip naar olijfkapitaal van de wereld Jaén in Spanje, voor hele specifieke cursussen op gebied van olijfolie. Aangezien ik dan pas weer in januari blog wil ik alle lezers alvast “Boas festas” toewensen!