Saudades de Portugal

Eind november deelde ik al een mooie kustwandeling in de Algarve. Vandaag gaan we op pad in het binnenland van deze zuidelijke regio. Want de Algarve is meer dan alleen maar goudgele stranden en mooie rotsformaties. We wandelden dit keer de Percurso da Rocha da Pena, in de gemeente Loulé. Wederom eentje die al langere tijd op de planning stond.

Rocha da Pena is een pittoresk beschermd gebied in de binnenlanden van de Algarve; het ligt in de buurt van Pena, vlakbij de N124. Het ligt in een overgangsgebied tussen de barrocal en de serra en heeft daardoor een bijzondere biologische diversiteit. De Percurso da Rocha da Pena is een kleine zeven kilometer lange circulaire wandeling, met een middelmatige moeilijkheidsgraad, in de gemeente Loulé. Het is een vrij populaire route.

Groot voordeel is dat hij circulair is en je dus niet dezelfde wandeling terug naar je auto hoeft te maken. Je eindigt simpelweg waar je ook bent begonnen.

Onze planning was eigenlijk om de route in de ochtend te lopen, onderweg naar onze overnachtingsplek in Faro. Maar dat liep allemaal enigszins anders dan gepland. Dus liepen we hem de volgende middag op de terugweg vanuit Faro naar Albufeira. We hadden er dus van te voren rekening mee gehouden en al twee flesjes water koud gelegd voor onderweg.

Als je me al wat langer volgt weet je dat wij dit soort wandelingen altijd op Birkenstocks lopen. Ook dit keer was dat prima te doen. Het terrein onderweg is licht onregelmatig en heeft wat losse stenen hier en daar. De wandeling kent een hoogteverschil van rond de 500 meter en we begonnen al gelijk met een flinke klim. Je kunt de wandeling uiteraard in twee richtingen lopen, aangezien hij circulair is. Wij startten bij de Fonte dos Amuados en liepen hem dus tegen de klok in, van Rocha via Penina terug naar Rocha. Je kunt hier makkelijk je auto parkeren en het begin van de route staat duidelijk aangegeven.

Onderweg omhoog heb je al de meest prachtige uitzichten over de omgeving. Wat gelijk een goed excuus is om af en toe even op adem te komen. Het contrast tussen de rode grond en de groene natuur om je heen is adembenemend! Tel daar nog een mooie blauwe lucht, met hier en daar een wolkje, bij op en je plaatje is compleet. We kwamen op het eerste stuk twee mensen tegen, maar zijn de rest van de wandeling geen mens tegengekomen (heerlijk!).

De route is super goed aangegeven, er staan duidelijke paaltjes en markeringen om de zoveel meter. En zelfs als je een paaltje over het hoofd zou zien is het ‘pad’ makkelijk te volgen. De rotsen waar je eenmaal boven op loopt zijn door de jaren heen rood gekleurd door de vele voeten die er overheen zijn gelopen, met dank aan de rode aarde. Dus vraag je je af welke kant je op moet kijk dan simpelweg naar beneden en volg de rood verkleurde rotsen. Want eerlijk is eerlijk een echt pad kun je het niet noemen.

Onderweg bestaat de wandeling afwisselend uit stukken klimmen en dalen over een duidelijk maar oneffen pad, kleine paadjes door de bosjes en hobbelend over rotsen. Met stevig schoeisel en een basis conditie geen enkel probleem. Verder kom je onderweg twee aftakkingen tegen naar een miradouro (uitzichtpunt). Kleine moeite om die ook even mee te pakken! Miradouro Norte ligt 350 meter van de hoofdroute af, dus voeg je nog eens 700 meter aan je wandeling toe. Miradouro Sul (Talefe) ligt maar zo’n 150 meter van de hoofdroute af. Neem je bij beide een kijkje dan loop je nog een kilometer extra in totaal.

Je loopt midden in de natuur, dus uiteraard is er op dat vlak veel te zien. Her en der langs de route staan dan ook borden met uitleg over de lokale flora en fauna. Qua fauna zijn er vooral veel vogelsoorten te vinden, maar bijvoorbeeld ook de genetkat. Wij hoorden ergens onderweg wat in de bosschages, maar konden na grondig onderzoek niet achterhalen welk dier er verscholen zat (misschien maar goed ook, want het was zeker geen vogel).

Eenmaal op de hoogvlakte is de verdedigingsmuur bijzonder interessant. Nou is de muur op zich al vrij imposant, maar helemaal als je je bedenkt dat hij waarschijnlijk uit de IJzertijd stamt! De muur strekt zich over zo’n 400 meter uit langs het rotsplateau. Het belang van de muren, ten tijde van de bouw, houdt verband met het feit dat destijds de enige toegang tot de top van Rocha da Pena via de westelijke helling (het dorp Penina) was. Er waren ooit twee muren, maar de andere muur is opgeslokt door de vegetatie. De muren werden later gebruikt door de Moren die hun toevlucht zochten op het plateau van Rocha da Pena. Hier schuilden ze in een grot tijdens de herovering van Portugal door koning D. Afonso III, toen het kasteel van Salir werd ingenomen. Vanwege dit feit staat de grot tot op de dag van vandaag bekend als de Algar dos Mouros.

Wij werden op de weg terug naar beneden nogmaals getrakteerd op prachtige uitzichten. Je merkt het direct zodra je het rotsplateau verlaat en de daling inzet. Uiteraard niet alleen door de daling zelf, maar ook de de verandering in de omgeving. Je loopt wederom over een oneffen pad, dwars door de natuur, naar beneden richting Penina. Een uiterst slaperig en schattig dorpje overigens, waar we erg van gecharmeerd waren. We maakten hier en daar even een babbeltje. Ook dachten we nu bijna terug bij de auto te zijn, maar niets bleek minder waar. Je hebt dan nog zo’n anderhalve kilometer te gaan richting Rocha.

Geen straf overigens, want je hebt, dit maal vanaf beneden, een schitterend uitzicht op de zuidelijke helling van het rotsplateau waar je net nog bovenop liep. Dit stuk lopen we over een totaal andere ondergrond, namelijk een redelijk effen ‘zandpad’. We stoppen onderweg terug naar de auto wederom voor een praatje met een vrouw de druk bezig is met de olijvenoogst van/voor haar moeder. Ze vertelt enthousiast over een speciale olijfbereiding (azeitona britada) uit de regio en had ons hem graag laten proeven. Maar aangezien ze niet thuis was, maar bij haar moeder ging dat helaas niet. We onthouden hem hopelijk voor als we hem een volgende keer ergens tegenkomen.

* De Algarve is onder te verdelen in een drietal natuurlijke subregio’s: Litoral, Barrocal en Serra, de barrocal is de regio gelegen tussen de kust (litoral) en de bergen (serra). Deze subregio’s doorkruisen de Algarve in de lengterichting, waarbij de centrale regio breder is dan de uiteinden.