Saudades – dat hebben we zeker naar ons zorgeloze bestaan BC (before Corona). Sinds onze vorige blog is er veel gebeurt. Zo zijn er In de afgelopen twee weken enorm veel restricties in het leven geroepen, allemaal vanwege goede redenen. Hier en in Europa. Onze plannen staan hierdoor op losse schroeven. En omdat veel informatie ontbreekt over hoe alles gaat zijn over een maand of vier, staat alles voor ons op pauze.
Sterker nog, de nabije toekomst is onzeker geworden. Tot een paar dagen geleden dachten we dat we gewoon door zouden kunnen reizen in Australië en zo de tijd zouden kunnen overbruggen tot Portugal, maar toen sloten alle internationale grenzen. En nu kwam nog recenter het bericht dat mogelijk ook staatsgrenzen in Australië gaan sluiten, kort daarna gevolgd door de eerste grenzen die daadwerkelijk sloten.
Met onze originele route van de baan, bezinnen we ons nu op scenario’s voor verschillende vormen van totale isolatie die er ongetwijfeld aan zitten te komen. Wij hebben momenteel alleen de caravan en de auto. Aan de ene kant geeft dit veel vrijheid. Aan de andere kant zou het zomaar kunnen dat caravan parks dicht gaan. En waar gaan we dan staan? We hebben een kleine en-suite in de caravan, maar om daar nou maandenlang in te douchen… en waar halen we water vandaan? Elektriciteit kunnen we wel krijgen, van de zon.
De vrijheid maakt ook dat we wel vrijwel overal in Australië kunnen gaan staan voor een of meerdere maanden. Alleen als we maar ergens mogen staan. En dus water hebben. Maar de vraag is ook, waar wil je staan? Sydney is de brandhaard van Australië wat betreft Corona. Sydney was ons thuis de afgelopen zes jaar. Is het een optie om naar Sydney te gaan, wat toch 4.400km reizen betekent en mogelijk ons gezin bloot te stellen aan het virus?
Remote lijkt veiliger omdat er wellicht minder Corona gevallen zijn. Maar wat als wij het virus al ongemerkt dragen en zo remote communities besmetten? Ook zijn er remote minder opties om voedingsmiddelen te kopen. En er zijn al ranzige initiatieven gespot waar “voedingstoeristen” uit dichtbijgelegen grote steden met hele bussen aankwamen bij kleine dorpjes en daar de supermarkt in een keer leeg kochten. De lokale bevolking met lege handen achterlatend. Ook gezondheidsvoorzieningen in remote gebieden zijn zeer beperkt en als dit veel verder gaat, kunnen zij de lokale bevolking amper bedienen. Zeker de inheemse bevolking, die veel vatbaarder is voor Corona van de ergste soort.
Meer dan ooit is dit dus een tijd om echt op elkaar te passen en de beste keuze te maken voor het collectief. Het enige dat ik wens is dat het duidelijk wordt welke keuze dat is…
Met al deze korte termijn “worries” staat het langere termijn Portugal plan wat op losse schroeven. Onze premier in Australië zegt dat dit alles zes tot twaalf maanden gaat duren, en dus dat er zwaardere restricties aan zitten te komen. Als dat waar is, duurt het nog wel even voordat we de oversteek kunnen maken. Als het waar is wat andere experts zeggen, en binnen twee tot drie maanden is de curve platter, is onze juli tijdlijn nog levensvatbaar. Op dit moment is het allemaal pure speculatie.
Oké – dat was het weer even van jullie nomaden uit Australië… hopelijk kristalliseert het een en ander tussen dit blog en het volgende blog, eind april. Voor ons allemaal. Stay safe!
Wes is de komende maanden vaste gastblogger voor Saudades de Portugal. Hier volg je de vorderingen en voorbereidingen van het gezin in de ophanden zijnde verhuizing naar Portugal. Zodra ze in Portugal neer zijn gestreken, ‘verhuizen’ de stukjes naar de desbetreffende regio binnen “Nederlanders in Portugal”, zodat je hun avonturen daar verder kunt volgen!
