Gisterenavond stapte ik na een lange dag werken bij VilaFoia op de fiets om naar huis te gaan. Mijn hoofd nog vol van alles wat er gebeurd was en wat ik allemaal nog moet doen. Wat dat aangaat kan ik nog veel leren van mijn nieuwe landgenoten. Al fietsend naar beneden passeer ik op verschillende plekken Portugezen die alleen, of in groepjes, naar de weg kijken wie er langs komt. Wellicht praten ze bij over de dingen die gebeurt zijn die dag, maar soms heb ik het idee dat zelfs dat niet het geval is. Gewoon stilstaan en rondkijken terwijl de dag voorbij gaat lijkt soms meer het geval.
En op zo’n moment, als ik met mijn drukke schema, een hoofd vol ’to do’s’, 1000 ideeën om VilaFoia nog beter te maken, marketing ideeën etc. op de fiets zit, denk ik wel eens “wat doe ik fout?”. Ik geloof niet dat ik ooit de hele dag tegen een hekje geleund kan staan en om me heen kan kijken en verder niets kan doen. Maar soms hoop ik dat ik een klein beetje van ze kan leren en ben ik toch een beetje jaloers. Het hele idee van onze baan in Nederland opzeggen en naar Portugal vertrekken was toch echt wel om een minder gejaagd leven te hebben.
In vele opzichten is de verhuizing naar Portugal een succes, we brengen veel meer tijd samen door, het werk is heel anders en veel dynamischer dan in Nederland, de interactie met de gasten is erg leuk, het weer is een stuk beter en we zijn echt veel meer buiten dan we in Nederland waren. Maar dit kleine stukje, dat lijkt nog niet gelukt. De werkdagen zijn lang en de actielijstjes worden niet korter, eerder langer.
Afijn met het zomerseizoen in volle gang en een volgeboekt VilaFoia op de meeste dagen is er nu niet veel tijd om hier over na te denken, eigenlijk zelfs geen tijd om mijn maandelijkse blog te schrijven. Maar wellicht dat ik me in het najaar maar eens ga aansluiten bij zo’n groepje en probeer uit te vinden hoe ze dat toch doen. Of heeft iemand nog een betere tip?!
Groetjes vanuit een zonnig, warm en druk Monchique.
Geniet van de zomer allemaal!
Henk is een echte kaaskop, maar verliefd geworden op Portugal. Samen met zijn partner Michel heeft hij de grote stap gewaagd en vorig jaar een alojamento local in Monchique, Portugal overgenomen. Hij houdt van natuur, ruimte en de prachtige uitzichten in de Algarve.
weer zo’n verhaaltje dat past in het cliche van de luie zuiderling en de hardwerkende noorderling
terwijl de meeste portugezen die ik ken wekelijks heel wat meer uren kloppen dan de doorsnee belg of nederlander
een bevriend echtpaar, beide werkzaam als verpleger in het lokaal hospitaal, produceren naast hun dagtaak al hun groenten en fruit en onderhouden & oogsten 400 olijfbomen!
de meeste portugezen zijn heel sociaal en nemen nog de tijd voor een babbeltje met vrienden en buren
p.s. de mannen op de foto zijn trouwens duidelijk op pensioenleeftijd
Beste St@f,
Volgens mij heb ik helemaal niets gezegd over luiheid noch een oordeel hierover geveld. Ik vind het juist prachtig om te zien dat er tijd is voor een babbeltje en interactie met de buren. Mijn meeste buren zijn al ver voorbij de pensioen leeftijd en hebben daardoor alle tijd voor een praatje en dat wordt door beide partijen zeer gewaardeerd.
Heel herkenbaar stukje. Nederlanders zijn ontwent om eens niets te doen. Dat zie je ook tijdens de vakanties, niets doen met volle overgave is niet iets voor een Nederlander. Ooit kreeg ik de volgende belangrijke raad: Maak van je to-do-lijstje een toedeloe-lijstje en je zult een rustiger leven hebben.