Dit keer een kleine terugblik over de afgelopen weken, over oud, nieuw en een bliksembezoek aan Nederland. In mijn eerste blog voor deze site schreef ik over de stadswandeling door Leiria. De historische route stond toen op de planning, maar al snel raakten we ‘op het verkeerde pad’. Dat is inmiddels alweer zo’n 15 maanden geleden, tijd om nu wel de juiste route te lopen.
Deze start bij het toeristenbureau, dit keer even binnen gelopen en naar de route gevraagd. Nu blijkt dat we de vorige keer al rap verkeerd zijn gelopen. De route gaat via het centrale plein, kriskras door de kleine steegjes naar de Se-kathedraal. Vanaf daar begint de klim naar boven, via het Museum van Beeld en Beweging – M|I|MO richting het kasteel. Een bezoek slaan we over, daar zijn we namelijk diverse keren geweest. Maar zowel kasteel als het museum zijn de moeite waard. Getrakteerd op mooie uitzichtpunten lopen we rondom het burcht. Vanaf grote hoogte loeren we in de binnentuinen met de citroenbomen, lopen onder de lift door die vanaf de parkeerplaats naar het kasteel gaat. Bezoekers genoeg zo te zien. Daarna terug richting het centrum waar de route overgaat in… hé, dat is bekend voor ons. Het tweede gedeelte is dus het deel wat het groene hart van de stad is. Nou, die slaan we over… het is tijd voor koffie op het terras, de zon staat immers hoog aan de hemel uitnodigend te schijnen.
Restaurant Trintta
Onze vriend Paulo belt of we zin hebben zaterdagavond in het nieuw geopende restaurant Trintta te eten. Gewoon hier in Batalha. Nou dat laten we ons geen twee keer zeggen, want wij moeten deze informatie natuurlijk paraat hebben voor onze gasten. Een goed excuus om te gaan. Enigszins verbaasd over de locatie, langs de IC2 tussen een aantal grote bedrijven, openen we de deur. Eenmaal binnen vallen we in een nieuwe verbazing, want de inrichting is fantastisch: ‘Hotel Chique’ zouden ze zeggen in het bekende programma Kopen Zonder Kijken. Een rondleiding met een van de trotse eigenaren volgt. Een enorme, maar comfortabele, bank staat centraal in de ruimte met in het midden een olijfboom die net dat intieme sfeertje geeft. Naast het restaurant is er een privé gedeelte wat je kunt reserveren, voor een belangrijke zakenbespreking of een intiem familiediner. En er is een ‘walk-in closet’ voor de wijn en champagne.
Als de gerechten net zo verrassend zijn als het restaurant, dan komt het helemaal goed. En dat komt het zeker, wat een aanrader zeg! Alles klopt, van de vriendelijke bediening, een mooie menukaart, heerlijke wijnen en smaakvolle gerechten. Alles is met aandacht verzorgd. Het restaurant is pas een week geopend, maar alle tafels zijn bezet. Ana, de chefkok, belt ons een aantal dagen later om zich te verontschuldigen dat ze geen tijd heeft gehad ons te verwelkomen. Uiteraard vraagt ze of we een fijne avond hebben gehad en het eten naar wens is geweest. Natuurlijk is het ook voor haar belangrijk dat wij tevreden zijn, zodat wij het restaurant vervolgens weer aan onze gasten aanbevelen. Ook dat is gebeurd, twee avonden op rij lieten zij de smaakpapillen vertroetelen.
Familiereünie
En dan is het begin april, tijd voor de traditionele reünie met mijn nichtjes en tantes van vaderskant. Zo vertrok ik donderdagmiddag met de bus naar de luchthaven in Lissabon. Cees is thuisgebleven voor de gasten die vrijdagavond arriveerden. Klokslag middernacht ben ik door mijn zus en zwager opgehaald op Schiphol, heel luxe. Voor de vrijdag met haar een dagje in de wellness gepland, heerlijk relaxen, lekker bijkletsen en vooral genieten. Dus zaterdags stappen wij uitgerust op de fiets naar de locatie van de reünie. Extra leuk omdat ik zolang niet meer in mijn dorp van vroeger ben geweest, Roelofarendsveen. Ook hier heeft de bebouwing niet stilgestaan, al moet ik zeggen dat het nog altijd een groene gemeente blijft daar aan de Braassemermeer. Helaas moesten 2 nichtjes afhaken: de één is te grazen genomen door de griep en de ander door een omvallende kast. Gelukkig zijn ze wanneer mijn blog online komt, beide weer hersteld.
Op zondagavond ben ik weer thuis, nadat ik vanaf de luchthaven maar net op tijd mijn bus haalde. Het was even spannend, maar met 1 minuut over en een natte rug van het zweet, zat ik op mijn gereserveerde plaats, pffff…. Of de mevrouw naast mij dat ook leuk vond… ik heb het maar niet gevraagd?!
Cees en Dini wonen sinds 2010 in Portugal en runnen in Batalha een Bed & Breakfast: Casa Ceedina. Ze vinden het leuk je via dit blog mee te nemen in hun Portugese leven. Naast het B&B-werk gaan ze vaak op pad en bezoeken ze al ontdekte plekken, maar laten zich graag verrassen met het onontdekte: tijdens een wandeling, een nieuw restaurant, een persoonlijke ontmoeting… Ga mee op avontuur en/of volg ze via Instagram of Facebook.
