Mijn Rigor Mortis moet zijn ingetreden, ik twijfel alleen of ik al dood ben. Er drukt iets zwaars en kolossaals tegen mijn rechter zij en op mijn vreselijk stijve arm. Ik voel, dus ik besta. Van wie was dat ook alweer? Er gaat iets, dat lijkt op een nat washandje, over mijn verkrampte handpalm. Getik-plof…
“Goed nieuws, je identiteit is geverifieerd”. Fijn als Airbnb goedkeurt dat je bent wie je bent. Het was de tweede poging om door alle veiligheidskeuringen heen te komen. De eerste poging verzandde in een oeverloze teleurstelling en een identiteitscrisis. Na wat slapeloze nachten, schorsing van ons account (! Alarm, ons inkomen!) en pingpongmail schijn ik…
Het is geen groot geheim. De Alentejo is De streek van de olijven. Een tocht door dit gebied, ter grootte van Nederland, doet vermoeden dat het hier allemaal geolied en gladjes verloopt. Het landschap veranderd. Waar vroeger graan- en tarwearen wuifden in zon en wind, staan nu hagen met olijfbomen. Rijen dik met takken vol…
Sinds mijn horloge weer weet dat ik goed geslapen heb, is mijn leven weer een groot en geordend feest. Druk is er niet meer. Druk is een Nederlands woord. Mijn broertje, twee keer groter dan ik maar de jongste dus na al die jaren nog steeds ….tje, whappt of we dat hebben. Ze zijn in…
Van Margriet kreeg ik een horloge dat weet of ik goed geslapen heb. Vorig jaar, voor mijn verjaardag. Kennelijk kwam ik op een leeftijd waarop ik niet meer af kan gaan op gevoel. Het heeft een touchscreen, dat horloge, en je kan een wijzerplaat kiezen met de telefoon-app. Het is een mooi horloge. Of liever,…
Het is stil. We hebben net afscheid genomen van leuke gasten uit België. Grappige gesprekken, enthousiasme en vijf dagen in een van onze hutten. Ze genoten van de stilte, de privacy en het zwembad, bijna voor hun alleen. Nu ze vertrokken zijn valt de stilte als een deken over ons land. De volgende gasten komen…
Kloenk, een uitnodiging op de digitale deurmat: “O Presidente da Câmara Municipal de Ferreira do Alentejo, o Embaixador da Áustria e o Director-General do Festival Terras sem Sombra, hebben de eer om u uit te nodigen voor etc. etc…”. Dat klinkt als een klok. Fijn, zo’n uitnodiging voor cultuur in je stad. Een klassiek concert…
Tranen. Onze gasten komen afscheid nemen. Het was gezellig met ze en dat voor de zoveelste keer. We beginnen het te missen als ze een jaartje overslaan. De eerste keer was de jongste net geboren. Je zou het bijna vergeten als je die stoere knul van 9 nu in het zwembad ziet. Samen met zijn…
Er wordt aan me geschud. “Hij staat weer op ttt”. Met moeite krijg ik mijn ogen open en kijk verdwaast naar het gezicht van Margriet. De slaapkamer is nog donker en Margriet bevindt zich aan de verkeerde kant van ons bed. Ik word nog eens stevig door elkaar geschud en code “ttt” wordt herhaald. Ineens…
In de verte Luna’s blaf. We hebben net onze ochtendwandeling gemaakt. Zij blijft achter in het open veld naast ons huis. Een spoor, kop omlaag, neus boven de grond, een sprint. Ik loop door en doe brokken in haar bak. Het blaffen verandert in frustratie. Een vreemde steen, een slang die wegschiet? Iets maakt haar…
“… of je kippen wilt?”. Ik ben buiten bezig met de roçadeira* als Dom Dinis me belt. Ja, lekker denk ik en voel me daarmee meteen Portugees want het gespreksonderwerp hier gaat primair over eten. Zelfs tijdens de heftigste work-outs met trainer Jorge gaat het nogal eens over de fabuleuze recepten voor porco-preto of bacalhau…
Een zachte ruis roffelt steeds harder en grommend over ons dak. Verstoord kijk ik op van mijn laptop. Striemende regen vlaagt langs de schuifpui. Geluid zwelt in luttele seconden aan tot een oorverdovend geraas. Een flits, een krakende slag, gedonder. Het sterft weg en maakt plaats voor een constante toon die mijn tinnitus overstemt. Ik…
Een vos steekt, nét voor onze auto, over. Ik ben met vriend R. op weg naar Ferreira do Alentejo. De pilates lessen vonden we niet genoeg en zijn al vroeg onderweg naar onze wekelijkse vrijdagochtend ‘Personal Training’ met Jorge. Het schemert nog en de zon tovert wat goudrandjes aan de donkere regenwolken die onze Alentejo…
“I am playing baseball” roept Anna, terwijl ze met haar badmintonracket de shuttle naar haar tegenstander zwaait. Er golft een vraagteken door de zaal. We hebben een goed hoogseizoen gehad en onze Choupana’s zijn nog steeds erg gewild. In beide hutten hebben we vrijdag nieuwe gasten ontvangen en zondag zijn er wissels. Sinds lange tijd…
“Not a day for a daydream” neurie ik, licht vermoeid, mijn eigen tekst op de muziek van ‘The Lovin’ Spoonfull’, na een dag vol wissels in de hutten en onvoorziene, vervelende reparaties. Nog een laatste klus te doen. Luna kijkt me aan en springt als een dolle in de auto. Bijzonder, want de laatste dagen…
Het is twaalf uur. Bijna tijd voor de lunch. Vanaf ons achterterras hoor ik het volle geluid van een vogel. Het klinkt prachtig en ik heb meteen het gevoel dat ik weet wie hier zijn snavel opentrekt. Dat is verwonderlijk, want het klinkt niet helemaal zoals in het bekende liedje waarin we allemaal naar buiten…
Wil je misschien iets vragen over jouw volgende reis naar
Portugal? Of lijkt het je leuk om eens een gastblog te schrijven?
Wellicht heb je interessante suggesties en/of tips? Of mis je nog
iets op de website? Laat het me vooral weten!
Wil je contact opnemen? De advertentievoorwaarden (en
mogelijkheden) en/of mediakit opvragen? Een fotolicentie
kopen? Of heb je vragen over een eventuele samenwerking?
