Kloenk, een uitnodiging op de digitale deurmat: “O Presidente da Câmara Municipal de Ferreira do Alentejo, o Embaixador da Áustria e o Director-General do Festival Terras sem Sombra, hebben de eer om u uit te nodigen voor etc. etc…”. Dat klinkt als een klok. Fijn, zo’n uitnodiging voor cultuur in je stad. Een klassiek concert…
Tranen. Onze gasten komen afscheid nemen. Het was gezellig met ze en dat voor de zoveelste keer. We beginnen het te missen als ze een jaartje overslaan. De eerste keer was de jongste net geboren. Je zou het bijna vergeten als je die stoere knul van 9 nu in het zwembad ziet. Samen met zijn…
Er wordt aan me geschud. “Hij staat weer op ttt”. Met moeite krijg ik mijn ogen open en kijk verdwaast naar het gezicht van Margriet. De slaapkamer is nog donker en Margriet bevindt zich aan de verkeerde kant van ons bed. Ik word nog eens stevig door elkaar geschud en code “ttt” wordt herhaald. Ineens…
In de verte Luna’s blaf. We hebben net onze ochtendwandeling gemaakt. Zij blijft achter in het open veld naast ons huis. Een spoor, kop omlaag, neus boven de grond, een sprint. Ik loop door en doe brokken in haar bak. Het blaffen verandert in frustratie. Een vreemde steen, een slang die wegschiet? Iets maakt haar…
“… of je kippen wilt?”. Ik ben buiten bezig met de roçadeira* als Dom Dinis me belt. Ja, lekker denk ik en voel me daarmee meteen Portugees want het gespreksonderwerp hier gaat primair over eten. Zelfs tijdens de heftigste work-outs met trainer Jorge gaat het nogal eens over de fabuleuze recepten voor porco-preto of bacalhau…
Een zachte ruis roffelt steeds harder en grommend over ons dak. Verstoord kijk ik op van mijn laptop. Striemende regen vlaagt langs de schuifpui. Geluid zwelt in luttele seconden aan tot een oorverdovend geraas. Een flits, een krakende slag, gedonder. Het sterft weg en maakt plaats voor een constante toon die mijn tinnitus overstemt. Ik…
Een vos steekt, nét voor onze auto, over. Ik ben met vriend R. op weg naar Ferreira do Alentejo. De pilates lessen vonden we niet genoeg en zijn al vroeg onderweg naar onze wekelijkse vrijdagochtend ‘Personal Training’ met Jorge. Het schemert nog en de zon tovert wat goudrandjes aan de donkere regenwolken die onze Alentejo…
“I am playing baseball” roept Anna, terwijl ze met haar badmintonracket de shuttle naar haar tegenstander zwaait. Er golft een vraagteken door de zaal. We hebben een goed hoogseizoen gehad en onze Choupana’s zijn nog steeds erg gewild. In beide hutten hebben we vrijdag nieuwe gasten ontvangen en zondag zijn er wissels. Sinds lange tijd…
“Not a day for a daydream” neurie ik, licht vermoeid, mijn eigen tekst op de muziek van ‘The Lovin’ Spoonfull’, na een dag vol wissels in de hutten en onvoorziene, vervelende reparaties. Nog een laatste klus te doen. Luna kijkt me aan en springt als een dolle in de auto. Bijzonder, want de laatste dagen…
Het is twaalf uur. Bijna tijd voor de lunch. Vanaf ons achterterras hoor ik het volle geluid van een vogel. Het klinkt prachtig en ik heb meteen het gevoel dat ik weet wie hier zijn snavel opentrekt. Dat is verwonderlijk, want het klinkt niet helemaal zoals in het bekende liedje waarin we allemaal naar buiten…
Whop whop whop…. Of eigenlijk meer Whrrrrwhrrrrwhrrrrwhrrrrwhrrrrwhrrrr. Het onbeschrijfbare geluid zwelt aan. Tussen de bomen in het bos zie ik de witte buik van een helikopter over de toppen scheren. Het is heet, al dagenlang. Ik maak een ochtendwandeling, mijn gebruikelijke ronde op de gebruikelijke tijd. Half acht, meestal is het fris. Luna dartelt dan…
Geknipt en geschoren ligt ons weitje er afwachtend bij. De stevige maaibeurt van een paar weken geleden heeft geresulteerd in een fraai verzorgd plaatje. De glooiingen in het landschap zien er strak uit, de oprit geharkt, het onkruid gewied. Tijd voor de zomerfeesten. Het is juni, het begint weer en iedereen heeft er zin in,…
Ik blijf steken. De zon staat hoog en rondom me heeft het gezoem van solitaire bijen en andere insecten het geluid van de maaier weer overgenomen. Stof en stuifmeel prikt in mijn keel. Ik denk vertwijfeld aan de Brabantse café-zin “Ik ken bijna ni m’r tuffen” om diegene, wiens beurt het is een rondje te…
We staan in Europa’s meest onbekende streek, diep in het Portugese zuiden van het onmetelijke niets. Een dreigend vuur uit het noorden zorgde voor een bizarre samensmelting van factoren. Het barre, desolate landschap van de Baixo Alentejo, gras- en graanlanden, door de hete zomerzon gecraqueleerd tot kurkdroog dor land, tegenstrijdig doorsneden door plukjes welriekend grijsgroen…
Het lijkt een ziekte…. of is het angst. Heeft het iets te maken met het huidige nieuws over Poetins ongewenste, agressieve binnendringen van andermans land. Bang dat mensen op je terrein komen? Bang dat anderen jouw land inpikken of je eigendommen met clusterbommen bestoken? Waarschijnlijk niet. Het is een Portugees fenomeen: De Toegangspoort. Ze worden…
“Inspire: subir, expire: descer, inspire: subir, expire: descer, inspire: subir, expire: descer”, Jorge herhaalt de woorden in monotone eenvoud, mijn ademhaling volgt. Het mantra-achtig ritme doet me bijna wegzakken in onmetelijke vergetelheid, maar mijn lichaam is vervormd in een vreemde en wrede Gordiaanse knoop. Ik lig in een onmogelijke houding. Een grote teen steek in…
Wil je misschien iets vragen over jouw volgende reis naar
Portugal? Of lijkt het je leuk om eens een gastblog te schrijven?
Wellicht heb je interessante suggesties en/of tips? Of mis je nog
iets op de website? Laat het me vooral weten!
Wil je contact opnemen? De advertentievoorwaarden (en
mogelijkheden) en/of mediakit opvragen? Een fotolicentie
kopen? Of heb je vragen over een eventuele samenwerking?
