Kronkelpad: Lunchtijd onder de Portugese zon

Afbeelding met Zoetigheid, voedsel, framboos en chocoladetaart

Hoe vier je je Alentejaanse verjaardag? Het is weer zover. Het gebeurt ieder jaar en ja, soms heb ik er gewoon geen zin in: De Verjaardag. Al eind mei vroegen de vrienden wat ik met mijn verjaardag ging doen. Mijn antwoord was kort: NADA. De kop stond er niet naar. De aandacht moesten we verdelen tussen…

Lees verder

Kronkelpad: Routine

Routine

Ooit was dit ons dagelijkse bestaan: opstaan-in-het-donker, wassen, aankleden, snelle boterham, koffieslok, auto in, koffiemok, file, file, belletje, kantoor, vergadering, koffie, mailtje, meeting, koude koffie, tussenhop,  stuiter-stuiter, snelle hap, auto, klant, vergadering, korte babbel, koffiekin, auto-in, handfreefoon, bespreking, vergadering, drukdrukdruk, afspraak-hier en tussendoor, leef-ik-nog-van-achteren-of-voor, koffie, koffie, we-gaan-maar-door, voorbereiding, denktijd, meeting, auto-in, file, vloeken, te-laat-thuis, nog-ff-werken,…

Lees verder

Kronkelpad: Lente

Lente

Als een vage versie van Erik uit Het Klein Insectenboek van Godfried Bomans stap ik niet op een nacht het schilderij “Wollewei” binnen, maar slenter ik daarentegen al dagen door de tastbaar geworden schilderijen van Marijke Prins. Wat is het ook dit jaar weer een oogverblindende kleurenpracht met al die schitterende bloemen op de uitgestrekt…

Lees verder

Kronkelpad: Retrospectie

Kronkelpad: Retrospectie

Verportugeest. Het klinkt als een spookbeeld maar dat is het niet. “Denkend aan Holland zie ik brede rivieren Traag door oneindig laagland gaan” (dank u wel meneer Marsman) Dit verse jaar ging ik al twee keer naar Nederland. Dat is extreem veel, meestal komt Nederland naar Portugal. Mijn ouders waren 65 jaar getrouwd, mij dunkt,…

Lees verder

Kronkelpad: Slimme Zak

Kronkelpad: Slimme Zak

Ik heb een slimme zak. Althans dat zegt het meisje in de kledingwinkel als ik afreken. Ik kocht een winterjas. Er was al eens een poging tijdens onze korte vakantie naar de Spaanse stad Valencia, de fiets-, museum-, markt-, wow- en winkelstad van Spanje. Er MOESTEN winterjassen komen, Nederland ligt in het verschiet. Spanje is…

Lees verder

Kronkelpad: ”Doggystyle”

”Doggystyle”

Het is de metafoor van het jaren 70 schilderij van Het-zigeunerjongetje-met-de-traan: het verhaal van Het-achtergelaten–verwaarloosde-hondje-in-Portugal, dat op bijna iedere informatieve site over Portugal wel ergens te ontdekken valt. In mijn stukjes voor Saudades de Portugal, over ons leven hier, heb ik altijd geprobeerd dit onderwerp te mijden. Gewoon, omdat iedereen al zoveel verhalen kent over…

Lees verder

Kronkelpad: Oost, west, …

Oost, west, …

De olijven geplukt, het midden-seizoen ten einde, de rust neergedaald. We sluiten de boekingsregisters. We laten “Het zwarte gat van Watnu” achter ons en richten ons op…. Tja, waarop eigenlijk? We zitten in Portugal een beetje aan de rand van Europa: Waar kunnen we heen, We kunnen niet naar Nederland, Niet naar Nederland dat is ons…

Lees verder

Kronkelpad: 1+1=1

1+1=1

Mijn Rigor Mortis moet zijn ingetreden, ik twijfel alleen of ik al dood ben. Er drukt iets zwaars en kolossaals tegen mijn rechter zij en op mijn vreselijk stijve arm. Ik voel, dus ik besta. Van wie was dat ook alweer? Er gaat iets, dat lijkt op een nat washandje, over mijn verkrampte handpalm. Getik-plof…

Lees verder

Kronkelpad: Ben Ik Wie Ik Ben?

Kronkelpad: Ben Ik Wie Ik Ben?

“Goed nieuws, je identiteit is geverifieerd”. Fijn als Airbnb goedkeurt dat je bent wie je bent. Het was de tweede poging om door alle veiligheidskeuringen heen te komen. De eerste poging verzandde in een oeverloze teleurstelling en een identiteitscrisis. Na wat slapeloze nachten, schorsing van ons account (! Alarm, ons inkomen!) en pingpongmail schijn ik…

Lees verder

Kronkelpad: Carregar

Carregar

Het is geen groot geheim. De Alentejo is De streek van de olijven. Een tocht door dit gebied, ter grootte van Nederland, doet vermoeden dat het hier allemaal geolied en gladjes verloopt. Het landschap veranderd. Waar vroeger graan- en tarwearen wuifden in zon en wind, staan nu hagen met olijfbomen. Rijen dik met takken vol…

Lees verder

Kronkelpad: Céu Cheio

Céu Cheio

Sinds mijn horloge weer weet dat ik goed geslapen heb, is mijn leven weer een groot en geordend feest. Druk is er niet meer. Druk is een Nederlands woord. Mijn broertje, twee keer groter dan ik maar de jongste dus na al die jaren nog steeds ….tje, whappt of we dat hebben. Ze zijn in…

Lees verder

Kronkelpad: Tijds-tik

Tijds-tik

Van Margriet kreeg ik een horloge dat weet of ik goed geslapen heb. Vorig jaar, voor mijn verjaardag. Kennelijk kwam ik op een leeftijd waarop ik niet meer af kan gaan op gevoel. Het heeft een touchscreen, dat horloge, en je kan een wijzerplaat kiezen met de telefoon-app. Het is een mooi horloge. Of liever,…

Lees verder

Kronkelpad: Op Café

Op Café

Het is stil. We hebben net afscheid genomen van leuke gasten uit België. Grappige gesprekken, enthousiasme en vijf dagen in een van onze hutten. Ze genoten van de stilte, de privacy en het zwembad, bijna voor hun alleen. Nu ze vertrokken zijn valt de stilte als een deken over ons land. De volgende gasten komen…

Lees verder

Kronkelpad: Terras sem Sombra – Gronden zonder Schaduw

Terras sem Sombra - gronden zonder schaduw

Kloenk, een uitnodiging op de digitale deurmat: “O Presidente da Câmara Municipal de Ferreira do Alentejo, o Embaixador da Áustria e o Director-General do Festival Terras sem Sombra, hebben de eer om u uit te nodigen voor etc. etc…”. Dat klinkt als een klok. Fijn, zo’n uitnodiging voor cultuur in je stad. Een klassiek concert…

Lees verder

Kronkelpad: Saudades

Saudades

Tranen. Onze gasten komen afscheid nemen. Het was gezellig met ze en dat voor de zoveelste keer. We beginnen het te missen als ze een jaartje overslaan. De eerste keer was de jongste net geboren. Je zou het bijna vergeten als je die stoere knul van 9 nu in het zwembad ziet. Samen met zijn…

Lees verder

Kronkelpad: Nattigheid

Nattigheid

Er wordt aan me geschud. “Hij staat weer op ttt”. Met moeite krijg ik mijn ogen open en kijk verdwaast naar het gezicht van Margriet. De slaapkamer is nog donker en Margriet bevindt zich aan de verkeerde kant van ons bed. Ik word nog eens stevig door elkaar geschud en code “ttt” wordt herhaald. Ineens…

Lees verder