Dit keer wel een heel bijzonder dak, namelijk dat van het klooster in Batalha. Dus zo gezegd, zo gedaan met wat vrienden van ons. Elk jaar wordt vanuit het toerisme in september een zaterdag gereserveerd voor het publiek om het dak van het klooster in Batalha te bezoeken. Voor een klein bedrag en in kleine groepjes ga je met de gids naar boven. Voorwaarden zijn dat je redelijk goed ter been bent, maar belangrijker nog, je moet zeker geen last van hoogtevrees hebben.
Het is een lang gekoesterde wens van een van onze vrienden die ons elk jaar met een clubje bezoeken. Alleen net niet op de geplande datum en helaas voor ons mag een rondleiding alleen onder toezicht met een gids van de desbetreffende organisatie uit Lissabon. Gelukkig voor ons, hebben wij na 15 jaar hier te wonen natuurlijk ook onze contacten. Dus benader ik Pedro die de conservator is van de mooie glas-in-lood ramen van het klooster. Voor het emigreermagazine schreef ik lang geleden eens een artikel over het klooster, het onderhoud, de organisatie, etc. En sindsdien is het contact met Pedro gebleven.
Hij belooft ons de mogelijkheden te vragen en zo kunnen wij onder zijn begeleiding en met goede afspraken een gedeelte van het dak bezoeken. Daarnaast regelt hij ook een workshop over ‘ zijn’ glas-in-loodramen. ‘Hoe leuk is dat zeg!’ is het antwoord van een enthousiaste vriendengroep. Zoals afgesproken, melden wij ons bij de kassa van het klooster voor een ticket en in afwachting van onze eigen gids Pedro met versterking van 2 stagiaires.
Ons avontuur start eerst met een uitleg over de glas-in-loodramen. Sommige zijn nog altijd origineel, andere gerestaureerd en een aantal volledig vernieuwd. De hoge ramen bekijken we in kleine groepjes met… een verrekijker. Want zo blijkt, heel veel van deze mooie gebrandschilderde ramen hebben niet alleen een afbeelding maar ook tekst. Die is met het blote oog op zo een hoge afstand niet te zien, maar met de verrekijker dus wel.
Daarna gaan we in het klooster naar de werkruimte c.q atelier waar de ramen worden gerestaureerd. Opgesplitst in 2 groepen krijgen we met veel enthousiasme tekst en uitleg over de werkzaamheden, maar ook over gevonden tegeltableaus, glaswerk en andere voorwerpen’. Deze worden onderzocht op oorsprong, tijdperk, etc. en indien mogelijk gerestaureerd. Het betreft vooral tegelwerk waar de stagiaires aan werken. Het is heel interessant en zeker de moeite van de workshop waard. Dit gedeelte doen we dan ook met de complete groep.
Dan waar het allemaal om begon: de rondleiding op het dak. Twee van onze groep zoeken het terras op, de een heeft hoogtevrees en bij de andere tellen de jaren toch echt wel. De start begint op een magische plek, namelijk in de onafgemaakte kapellen, waar je buiten bent, maar toch ook weer binnen. Ben je in de buurt, loop zeker even naar binnen.
Door een kleine toegangsdeur beginnen we via een smalle trap aan de klim naar boven. We komen achter de toren op de kerk uit en het uitzicht is fantastisch. Voorzichtigheid is ook geboden, want via de gewelfde bogen komen we aan de zijkant. Hier loopt de vloer….of het dak wat schuin weg naar beneden. Geen vergissing, vertelt de gids. Dit heeft alles te maken met de afvoer van het regenwater. Via een goot aan de buitenrand loopt het water naar de waterspuwers (gargulas) om zo het veel af te voeren. Zo is de eenvoudige conclusie dat ook heel lang geleden ook al over afvoer van regenwater werd nagedacht.
De tocht vervolgen we naar de voorzijde waar we uitzicht hebben over het plein en de IC2 die door Batalha loopt. Het is een stukje waaghalserij hier… via een paar treden loop je naar boven met links de bescherming van de kloostermuur en rechts van een balustrude. We worden gewaarschuwd zoveel mogelijk links te lopen. Na een paar meter weer een paar treden afdalen om vervolgens via de voorzijde door te lopen naar de zijkant waar je neerkijkt op de Stichterskapel en uitzicht hebt op het andere plein en ‘de man op het paard’ oftewel de grondlegger van het slimme plan waardoor Portugal de Spanjaarden in 1385 hebben verslagen.
Via de andere kant passeren we de gewelfde bogen om terug te keren bij het beginpunt. De trap op naar en de toren zelf zijn deze ronde verboden terrein, net als het gedeelte boven de kloostertuinen. Dit deel mag alleen met de officiële gids. Voor ons prima, want wij hebben genoten en een wens vervuld. Wij danken Pedro en de stagiaires en het is tijd om onze overige groepsleden op te zoeken. We genieten op het terras van een verfrissing met uitzicht op het klooster!
Cees en Dini wonen sinds 2010 in Portugal en runnen in Batalha een Bed & Breakfast: Casa Ceedina. Ze vinden het leuk je via dit blog mee te nemen in hun Portugese leven. Naast het B&B-werk gaan ze vaak op pad en bezoeken ze al ontdekte plekken, maar laten zich graag verrassen met het onontdekte: tijdens een wandeling, een nieuw restaurant, een persoonlijke ontmoeting… Ga mee op avontuur en/of volg ze via Instagram of Facebook.
