Mijn eerste workation was extra spannend; je weet dan nog niet waar je terecht komt en wat je kan verwachten tijdens zo’n reis. Zo’n eind rijden in je uppie, zal de wifi wel goed genoeg werken, wat als het huurhuis helemaal niet lijkt op de foto, ga je het leuk vinden of krijg je vreselijke heimwee naar huis en familie waarbij je na een week alweer terug naar huis wilt vliegen.
Ik kreeg in juli 2022 ineens toestemming van mijn werkgever en eind oktober reed ik al die kant in. Het huisje had ik gevonden via Micazu en wist wel ongeveer waar het was, maar niet exact.
In korte tijd moest ik vanalles regelen: een huurwoning, auto checken, tolbadge regelen, milieu-sticker Frankrijk, verzekeringen e.d. checken, wat ga ik doen met mijn woning, red ik het wel financieel met de dubbele lasten, opruimen en voorraad opmaken, wat moet ik allemaal meenemen aan kleding en alles wat er verder nog bij kwam kijken.
Mijn eerste huurhuisje was in Porto Carvalhoso, een gehucht (zie foto) vlakbij dorpje Santa Catarina/Tavira, midden in de heuvels. Vriendin Ellen zou me opwachten, want dat huisje bleek vlak bij haar huis te zijn; helemaal leuk natuurlijk! Om er te komen reed je door een rivierbedding heen of via een steil één baans zandpad omhoog. Het huisje was fris wit met blauwe accenten, grote voortuin, een schitterend uitzicht en een plonsbadje achter. De buurkat kwam de volgende dag al een kijkje nemen, dus ik was helemaal happy.
Het eerste weekend regelde ik een soort van housewarming party en nodigde vriendin Ellen en mijn beide buurtjes uit. Ik zou tenslotte drie maanden naast ze wonen. De buren aan de ene kant waren Nederlanders, de andere Portugezen. Iedereen zei tegen me “die Portugese buren komen niet hoor”. Maar jawel, ze waren er en ik kreeg een doosje vol met verse groenten uit eigen tuin en een zak gedroogde vijgen. Hoe leuk is dat! Van de andere buren een fles wijn en hun hond en kat kwamen ook gezellig mee naar de borrel en lagen naast onze stoelen. Ik had wijn en bier gekocht, sinaasappelsap geperst uit eigen tuin en lekkere hapjes gekocht/gemaakt. De borrelmiddag op het eigen terras was super gezellig en ik had gelijk fijn contact met de buurtjes.
Dat goede contact is gebleven in de hele periode en ook dit jaar ben ik even langsgegaan om bij te kletsen. Met de Nederlanders verliep het contact wel iets vlotter vanwege de taal, maar wat ook wel een beetje aan de dieren lag, want hun katten waren regelmatig bij mij te vinden, tot mijn grote genoegen. Bovendien werkten zij niet meer en waren dus veel thuis en de Portugese buren waren dagelijks aan het werk.
Wifi connectie
Na aankomst moest ik de volgende dag gelijk beginnen met werken. Getest met laptop en PC op de dag van aankomst, maar de PC had er geen zin in. Dus via Ellen en de buren (die Ellen dan weer kende; klein wereldje) een mannetje laten komen de volgende dag en die concludeerde gelijk dat mijn PC geen Wifi connector had. Euuhhhh ik werk thuis toch ook op Wifi? Ja mevrouw, maar ook draadloos?? Oeps nee, wist ik veel. Een speciaal draadloos USB WIFI stickje zou uitkomst bieden. Zo gezegd, zo gedaan; bij Worten uitgelegd aan de hand van plaatje van de IT man wat ik moest hebben en een uurtje later had ik wifi draadloos internet. Je moet het maar net even weten.
Want laten we wel wezen, het meest belangrijke onderdeel van een workation is goed werkend internet. Tot nu toe heb ik ondervonden dat het internet in Portugal veel beter is dan mijn Ziggo in Nederland. En dat terwijl ik in Nederland in een stad woon en in Portugal buiten de stad zat, ver weg in de heuvels waar mijn gsm zelfs niet eens bereik had. Soms moet je bij een huurwoning wel extra betalen voor de internet connectie, dus belangrijk om het altijd even na te vragen voor je een contract aangaat met de verhuurder.
Er zijn hier verschillende providers van internet. Ook heb je evt nog een mogelijkheid om bijvoorbeeld via een dongel internet af te nemen, maar dat heb ik zelf nog nooit nodig gehad. Mobiel internet kan uiteraard ook. Ook is het wel erg handig om een backup werkplek te hebben. Met een laptop kun je snel verkassen naar een tijdelijke werkplek.
Wat ging er mis/ wat viel er op tijdens die eerste workation
Eigenlijk is die eerste workation alles prima verlopen, mede door goed contact met de verhuurster. Alleen een gevalletje waterschade van zo’n twee weken waarbij het grondwater omhoog kwam in de keuken door overvloedige regenval, maar prima opgelost door het gebruik van een waterstofzuiger en dehumidifier (let op wat in je contract staat, voordat jij opdraait voor iets waar je niets aan kan doen).
De rivierbedding veranderde in een echte rivier na de zware regenval
Verder waren er wel wat kleine dingen (wij Nederlanders zeuren nou eenmaal graag), maar eigenlijk alleen een rookalarm wat meermaals afging, de salamanderkachel die ging roken, de muggen, een slechtere weg met de regenval; met pijn in mijn hart nam ik na drie maanden afscheid van het huisje. Die kleine dingen die anders zijn, dat hoort er bij, dat is ook de charme vind ik; het is nou eenmaal geen Nederland.
En wat was er geweldig
Al het andere en eigenlijk ook het bovenstaande. 😊 Okay, okay, op de wateroverlast na. Ook in deze workation heb ik regelmatig geluncht, koffiegeleut, gedanst en geborreld. Ik ben blij met mijn lieve vriendinnen hier in de Algarve! En daarnaast had ik fijne buren. De buurkatten, het vinden van mijn eigen kattenmeisjes, de goede wifi, gezelligheid bij Adapo, een plekje buiten de woonkamer voor mijn PC, supergoed bakkertje in het dorp (met Wifi), alles op de begane grond; het speelde allemaal mee. Ik voelde me er gelijk thuis vanaf aankomst en heb geen moment heimwee gehad.
En last but not least: de prachtige natuur, de mooi aangelegde tuin waar ik iedere dag verse sinaasappels kon plukken, een dompelbadje met koud water wat heerlijk was voor de warme dagen en het meer dan fabeltastische uitzicht vanaf het blauwe tuinbankje voor het witte huis. Voel je de saudade in mijn stem?? Ik mis het nog steeds en denk er met weemoed aan terug; dat wil ik later ook in mijn eigen huisje.
Adapo
Adapo, je hebt me er al vaker over gehoord. Het is een non profit organisatie opgericht in mei 2004 door Célia Caravela in Olhão. Ze proberen het aantal zwerfdieren te verminderen met het “vangen-steriliseren-terug uitzetten in de colonie” principe die vervolgens door vrijwilligers weer gevoerd en verzorgd worden. Daarnaast hebben ze een opvang voor zo’n 70 tot 90 katten in de buurt van Olhão.
Ze krijgen hulp van de gemeente Olhão met een subsidie van €6000 per jaar, alleen is dit echter lang niet voldoende om het voer, medicijnen en de vele rekeningen van de dierenartsen in de omgeving te betalen. Deze subsidie is een derde van wat ze hebben aan kosten. Iedereen in de omgeving weet dat je bij Adapo/Célia moet zijn als er een zieke of gewonde kat gevonden is en ze wordt dan ook regelmatig gebeld.
Ze hebben een sponsor programma opgezet voor €7 per maand, zodat je een kat uit de opvang kan sponsoren (een soort pleegouder zijn zeg maar). Ik heb er 2: Rainbow en Mogli. Er zijn een aantal katten die nog een sponsor zoeken. Ook kun je rechtstreeks en eenmalig doneren aan Adapo t.b.v. de dierenarts rekeningen.
De katten bij Adapo hebben het best goed; krijgen iedere dag vers water en voer, indien nodig medicijnen en bezoek naar de dierenarts, hebben fijne onderkomens met huisjes en bedjes, zowel in tenten als buiten. Ook komen er 4x per week vrijwilligers zoals ikzelf om schoon te maken en die de dieren verzorgen, spelen en knuffelen. Zodat de katten leren dat mensen niet alleen maar een bedreiging vormen en zo wat meer socialiseren. Maar er gaat niets boven een forever home natuurlijk!
Wil jij graag één of meerdere katten sponsoren? Of wil je een kat een gouden mandje geven? Laat het me weten en ik breng je in contact. Het boek “Herstelwerk in de Algarve” van schrijfster Ellen van Herk is o.a. gebaseerd op deze kattenopvang.
Kattenopvang Adapo in Olhão
Familie
De eerste keer dat ik tegen mijn ouders zei dat ik dacht aan emigreren schrokken ze. Ohh maar zo’n vaart zal het toch niet lopen; je hebt hier je huis, je werk, je vrienden, je kat. Tot die kat dus overleed en ik aan mijn eerste workation begon, toen werd het opeens echter. Ik zal niet bij je verjaardag zijn dit jaar mama, en ook niet bij die van jou papa, want dan zit ik in Portugal (mijn beide ouders zijn jarig rond kerst en nieuwjaar, dus vaak dure vluchten). Dat was toch even slikken voor ze.
Een paar maanden na thuiskomst van mijn eerste workation overleed mijn stiefvader, waardoor mijn moeder nu alleen is (ik ben enig kind). Ook mijn vader begint al aardig op leeftijd te komen en heeft dementie en ik merk dat ik het nu toch moeilijker vindt om mijn plannen door te zetten om volledig te vertrekken nu mijn ouders meer op leeftijd komen. Hoewel mijn vader zegt dat ik gewoon moet gaan en mijn moeder sinds ze een paar jaar geleden een weekend mee is geweest nu ook begrijpt waarom ik mijn hart verpand heb aan dit gedeelte van Portugal, is het zo eigenlijk ook best goed.
Terug naar het nu: revalidatie
Mijn nieuwe vertrekdatum komt alweer dichterbij, maar door die operatie aan mijn gebroken schouder kan en mag ik nog steeds niet autorijden. Het wordt dus heel spannend of ik op tijd hersteld ben om zo’n eind te kunnen rijden. Nog een maandje te gaan…
Mignonne (Nederlandse, 50+, single) en de Portugese katten Luna en Mel (zusjes, 1 jaar) verblijven voor enkele maanden in een huurhuis in de Oost Algarve voor een workation. Ze werkt parttime in de logistiek en is daarnaast een ervaren en erkend kattenoppas via de KGA voor de omgeving van Breda. Houd van lezen, koken, dansen, fotografie, natuur, katten en Portugal uiteraard. De ultieme droom is om in de toekomst te emigreren naar de Oost Algarve, maar voor nu is dit een mooie combinatie van twee werelden.
