Het wordt inmiddels een traditie… De Oliebollennichtenlunch op de eerste zaterdag in april! Graag was ik er ook dit jaar bij geweest, want deze oliebollen zijn onweerstaanbaar. Wellicht denk je nu, waar gaat dit over!?
De Oliebollennichten
Nou, het gaat over mijn nichtjes van vaderskant met de achternaam Olijerhoek. En zoals vroeger gebruikelijk, krijg je een bijnaam als er op dorp meer families zijn met dezelfde achternaam. In ons geval is dit Olijerhoek, een bekende naam uit Roelofarendsveen. Al zeggen wij zelf gewoon: ‘de Veen’! Dit ken je wellicht van: de Veense Kermis, het Veens brulkoor, Paalzitten en het meest recent is het NK Legpuzzelen. En laat de eigenaar/organisator van dit evenement toevallig getrouwd zijn met een van mijn nichtjes!
Dit jaar ben ik er dus niet bij, alles rondom de vluchten is ongunstig en het is voor een kort weekend. Bovendien hebben we gasten in de Casa. Het thuisfront roept: gewoon doen joh! Ja, ja, natuurlijk! Wikken en wegen, checken of er wellicht andere vluchten zijn bijgekomen met betere vliegtijden. En laten we maar eerlijk zijn, ik bedenk telkens een oplossing en denk dan telkens… het is allemaal wel heel omslachtig voor drie dagen. Het heeft even geduurd voor ik de knoop rationeel doorhak. Emotioneel is echt een ander verhaal. Volgend jaar 5 april hoop ik er zeker weer bij te zijn! Dus, tot volgend jaar meiden en dank voor de foto en de video.
Tomar, het klooster en het aquaduct
Het wordt natuurlijk geen saai weekend! Zodra de gasten zijn vertrokken en de Casa gepoetst is, gaan Cees en ik richting Tomar. Het is 25 graden en we moeten 25 minuten rijden, als dat geen toeval is. Deze stad is van de Tempeliers die boven op de berg hun kasteel bouwden in de 12de eeuw. Zeker al vaker door ons bezocht, maar de laatste jaren is er veel gerestaureerd en dat willen we met eigen ogen zien. Dit historische meesterwerk brengt je terug in de tijd en laat je getuige zijn van de rijke geschiedenis van Portugal. Een aanrader om te bezoeken als je bij ons bent, zelfs als je geen cultuursnuiver bent. Oh… en er blijkt nog een kruisridder in leven te zijn.
Ben je dan toch in de buurt, sla een bezoek aan het 5 km lange oude aquaduct niet over. Via een trap loop je de ‘waterzuiveringsinstallatie’ in: Goed woord voor galgje trouwens… Aan de achterzijde loop je de zuivering weer uit en kun je een heel stuk over de muur van het aquaduct lopen, je moet alleen geen hoogtevrees hebben.
Ruim 100 mooie foto’s verder keren we huiswaarts en sluiten de middag af met een glas wijn en een potje rummikub.
Lunch bij Pratus
En wij zijn niet de enigen die rummikubben, horen we zaterdags. We hebben afgesproken met Geert en Iris bij restaurant Pratus in Alcobaça voor de lunch. Aha… toch een lunch en ook in goed gezelschap. We kennen hen al zolang we hier wonen, we zijn ongeveer tegelijkertijd gekomen in Portugal en spreken regelmatig af. Even bijkletsen onder het genot van een hapje en een drankje, zo ook deze zaterdagmiddag. Geert bedankt me ‘hartelijk’ voor mijn post op Insta en FB over het rummikubben, bijna verslaafd. En naast dit leuke spel, is Iris ook nog eens heel creatief met glas-in-lood waar Geert dan weer een mooie website voor maakt. Dus ben je nog op zoek naar een leuk cadeau voor jezelf of voor iemand anders…
Veel leesplezier weer en feedback stel ik zeker op prijs.
Cees en Dini wonen sinds 2010 in Portugal en runnen in Batalha een Bed & Breakfast: Casa Ceedina. Ze vinden het leuk je via dit blog mee te nemen in hun Portugese leven. Naast het B&B-werk gaan ze vaak op pad en bezoeken ze al ontdekte plekken, maar laten zich graag verrassen met het onontdekte: tijdens een wandeling, een nieuw restaurant, een persoonlijke ontmoeting… Ga mee op avontuur en/of volg ze via Instagram of Facebook.
