Saudades de Portugal

De desperate zoektocht van Guilherme hield me bezig. Tijdens onze gesprekken zag ik de wanhoop in zijn ogen. Ik herkende de frustratie van mijn eigen verlangen om los te komen van het verleden en zo in een toekomst te stappen vol avontuur en verhalen. Om die enkele reden was ik hier in Portugal. Het land dat mijn honger naar creativiteit en avontuur op een fenomenale manier kon beantwoorden. Door het verhaal van Guilherme was ik terecht gekomen aan de rafelrandjes van mijn fantasie.

Ik stond op een kruispunt. Letterlijk en figuurlijk. Tijdens mijn dagelijkse wandeltochten door het gebied nét buiten Quelfes en Moncarapacho ging ik vaker aan de rand van een stoffige landweg zitten om alles te laten bezinken. Ontelbare keren spoelde ik daar het verhaal van Guilherme af. Wat ooit begonnen was met een spontane lift in een afgetrapte Peugeot 504 was nu geworden tot de basis van een verhaal dat ik wilde uitwerken tot een opdracht. Ik wilde mijn vriend helpen. Enerzijds was ik erg begaan met het lot van Guilherme en koesterde ik de inmiddels ontstane vriendschap met deze oude Portugees. Anderzijds was ik in dit land om mezelf uit te dagen de zucht naar schrijverschap te ondergaan. Hoewel ik de geschiedenis van Guilherme betreurde voelde het ook steeds vaker als een cadeautje. De tragedie die zijn leven beheerste was de tegelijkertijd de voedingsbodem voor mijn zucht. Zou mijn fantasie hem verder kunnen helpen in het vinden van rust?

Aan de rand van die stoffige landweg moest ik ineens denken aan mijn eerdere ontmoeting met Martim. De jongen die onderweg was vanuit Lissabon om zijn tante in de Algarve te gaan helpen in haar café restaurant aan de kust. Ik had destijds immers geconstateerd dat deze vrolijke maar ietwat mysterieuze knaap een geheim met zich meedroeg. Martim zat met zijn verhaal nog steeds verborgen tussen mijn wereld van fantasie en werkelijkheid.

Aan de rand van die stoffige landweg tussen Quelfes en Moncarapacho gingen mijn gedachten er vandoor met mijn fantasie. Ik sloot mijn ogen en herinnerde me de stem van Martim. Hoe hij vol bravoure vertelde over zijn leven maar ik steeds voelde dat er een rafelrandje zat aan zijn verhaal. Was dat rafelrandje zijn eigen werkelijkheid of slechts mijn fantasie?

Ron (60) zwierf wekenlang door zuid-oost Portugal en verbleef op een basic backpackers kamp in de buurt van Quelfes-Moncarapacho. Daar nam hij de tijd en rust om zijn eerste boek te schrijven dat afgelopen jaar is verschenen. Een autobiografisch reisverhaal verweven met de zwerftocht door het zuiden. Lees hier maandelijks mee.