We wonen nu 11 jaar in het midden van Portugal, op een paradijselijke locatie midden in de natuur. In het begin van ons nieuwe leven in dit mooie land, moesten we erg wennen aan het tempo hier. Ik maakte lijstjes waarop ik schreef wat ik die dag in het dorp zou gaan doen, bij de ene winkel iets kopen, bij een andere winkel iets ruilen, weer ergens anders iets wegbrengen dat gemaakt moest worden, even informeren op een andere plek, een boodschap hier en een bestelling daar.
Hoewel er in de jaren hier wel het een en ander is veranderd, herinner ik me dat er in die tijd geen enkele keer was dat ik alle dingen op mijn lijstje kon afwerken. Naar de eerste winkel, een briefje op de deur met ‘ Volto já ‘ ofwel, ik ben zo terug. Wachten… kwartiertje, nog niemand, even koffie drinken in een van de vele cafeetjes in de buurt, weer terug, nog niemand. Dan toch maar naar winkel twee. Ja, deze winkel is open! Winkel in, niemand te zien… roepen… niemand… wachten…. kwartiertje… niemand. Winkel weer uit. De volgende plek, ha, open en er staat iemand achter de toonbank!!
Met veel moeite uitleggen wat ik nodig heb, want een winkel voor bouwmaterialen en techiek en ik, niet gehinderd door enige kennis van zaken aangaande bouwen en techniek, werd erop uitgestuurd om een linksdraaiend piefje met een bocht van 45 graden van koper te gaan kopen waarvan ik geen flauwe notie had hoe het eruit moest zien, noch waar het voor moest dienen…. Nee,die piefjes waren uitverkocht, bestellen? Tja, lastig. En zo akkerde ik door het dorp van plek naar plek om wat dingen te doen, regelen of kopen. Totaal gefrustreerd kwam ik dan thuis met 2 van de 10 dingen van mijn lijstje afgevinkt. In de loop der jaren ben ik me gaan aanwennen om het allemaal maar met een korreltje zout te nemen.
Wil iemand hier een technisch snufje laten halen door mij in het dorp, dan eerst een voorbeeld OF een goede tekening van het object in kwestie inleveren en een uitgebreide beschrijving waar het voor dient, water, gas, electra, bouwen… is het van plastic, metaal, koper, aluminium, pvc… is het hard, zacht, groot, klein… en ga zo maar door! Bij het maken van mijn lijstjes houd ik er tegenwoordig al rekening mee dat ik de helft van de opdrachten tot een goed einde zal brengen, dat maakt het allemaal een stuk fleuriger! Soms lukt het me 8 van de 10 dingen af te vinken, een feestdag!
Ook gewone boodschappen doen is niet makkelijk. Ik was in Amsterdam gewend thuis een lijstje te maken met wat ik die dag ging koken en wat daarvoor nodig was en ALLES wat er op mijn lijstje stond, was gewoon aanwezig in de supermarkt. Hier niet! In augustus, de drukste maand van het jaar waarin alle geëmigreerde Portugezen terug in eigen land vakantie vieren, loop ik de supermarkt binnen en tref vrijwel lege vakken aan! Wat is er aan de hand? Tja, het is druk geweest… mmm… dit jaar kwam de drukte in de augustusmaand kennelijk als een verrassing voor de eigenaresse van de winkel! De gewoonste dingen zijn vaker op, ook door het jaar heen.
Ik ben dus gestopt met het maken van dat lijstje, ga gewoon naar de winkel, kijk wat er voorradig is en ga van daaruit mijn menu bedenken. Dat is makkelijker, sneller en voorkomt een hoop frustratie. Ook het gedrag bij de kassa is een groot verschil met Nederland. De caissière heeft alle tijd, even een babbeltje met de klant, hoe is het met je moeder, die was toch ziek? En je vader? De buurvrouw? Je huis? En zo kan dat zomaar een kwartiertje doorgaan. Intussen raakt niemand in de rij erachter geïrriteerd, de karretjes en rolmanden worden gewoon in een rij achter de kassa gezet en iedereen gaat nog een rondje winkel doen, vindt altijd wel wat van zijn gading wat best op voorraad aangeschaft kan worden en gaat dan weer eens kijken of de rij bij de kassa al voortgang maakt.
Sommige toeristen zien alle verlaten volle karren en manden en schuiven die aan de kant om ‘ voor te dringen’… Dit is zeer tegen de regels! De mensen kijken verstoord en geërgerd. Maar zeggen niets en wachten daarna gewoon weer op hun beurt. Ben ik bij de supermarkt af aan het rekenen en blijk ik mijn portemonnee vergeten, geen punt, dan kom ik toch morgen betalen? Allemaal zeer makkelijk en lieflijk en vooral zo kalm! Inmiddels ben ik daar zo aan gewend geraakt en heb ik me helemaal aangepast dat ik dit gedrag ook in Nederland vertoon als ik daar mijn ouders bezoek. Dat wordt in Nederland niet altijd op prijs gesteld… ik sta eens een half uur te kijken naar hoeveel soorten kant en klare pannenkoeken er zijn en verbaas me daar ten zeerste over, maar sta dan natuurlijk ook allerlei mensen in de weg die rennend door de supermarkt hun boodschappen inslaan!
Ook leuk is het als ik met Nederlandse gasten hier in de supermarkt ben. Omdat we in een dorp wonen, is het assortiment eigenlijk vrij ouderwets en beperkt. Kant en klaar maaltijden bestaan niet, pesto is er niet, verse kruiden niet verkrijgbaar bij de supermarkt en in de vriezer ook weinig interessants te vinden. Kortom, het leven van alledag heeft in dit land ook veel verrassingen en het leverde me in de afgelopen 11 jaar vooral veel rust op.
We organiseren op ons terrein cursussen mindfulness voor Nederlandse gasten, waarin geleerd wordt hoe je meer in het hier en nu kunt leven en minder gestrest door het leven kan gaan. Dat hebben de Portugezen hier om mij heen in elk geval niet nodig! Half september proberen we weer wat Nederlandse gasten een handvat te reiken om met meer rust in het leven te staan, door elke ochtend mindfulness oefeningen te doen, maar ook door gewoon hier in ons dorp eens wat rond te kijken en te zien hoe die Portugezen dat nou aanpakken, mindful leven!
We genieten nog even door! Voor al degenen die nog wat mindfulness bij willen leren, de cursus begint 13 september! Meer informatie vind je op onze website.
Haha, komt me zo bekend voor het gedrag id supermarkt.
En voor die kalmte en rust bij de Portugezen….daarvoor gaan wij regelmatig naar Portugal.