De ballonnen hingen vrolijk aan de voordeur de afgelopen week, want het was feest: 58 lentes jong alweer. Niet dat ik sta te springen om ouder te worden, verre van, maar elke kaars op de taart brengt me wel een stapje dichter bij mijn droom; pensioen en emigratie naar Portugal.
Met een kopje koffie en een warme pastel de nata in de hand keek ik die ochtend tevreden uit het raam, wachtend op mijn gescheiden ouders die voor het eerst sinds 35 jaar bewust samen op mijn verjaardag zouden komen. Het verliep gelukkig allemaal heel goed en het was op deze manier een dubbel feestje voor mij!
Portugal lonkt steeds meer. Minder stress, geen files, niet meer om 6 uur die wekker, geen volle agenda, maar zon, zee, uitslapen en de rust van het zuiden. Pensioen; het klinkt bijna als een magisch iets. Durf ik er al van te dromen? De plannen liggen al een tijdje klaar: een knusse kleine quinta in de buurt van Tavira/Olhão, buiten het dorp, wat fruitboompjes, Luna en Mel die overdag vrolijk rondrennen en in de bomen klimmen in de afgeschermde tuin, voor mij ’s ochtends verse broodjes van de lokale bakker met een likje vijgenjam en een glas sinaasappelsap uit eigen tuin, daarna ontbijt klaarmaken voor tig straatkatjes in de buurt die mijn huisje “Casa dos gatos” weten te vinden voor wat lekker natvoer en brokjes. En vrijwilligerswerk doen bij Adapo of soortgelijke organisaties. Klinkt al best echt. 😊
“Aftellen, nog maar een paar jaartjes, dan moet het kunnen” zeg ik regelmatig glimlachend tegen mezelf. Ouder worden mag dan steeds minder concentratie en meer krakende gewrichten opleveren (zeker na die fietsduikeling van vorig jaar) maar ook wijsheid, geduld en een mooi vooruitzicht. Natuurlijk is Portugal geen roos zonder doornen, dat besef ik heel goed, maar ik mag dromen toch?!
Een zieke oud-collega die pas net met pensioen gegaan is doet me weer eens beseffen hoe kwetsbaar het leven is. Net als zo’n 30% van de bevolking die volgens de statistieken rond pensioenleeftijd ernstig ziek worden. Waarom wachten tot de officiële pensioen leeftijd?
Vroeger met pensioen gaan betekent weliswaar een heel stuk minder inkomen, maar wel meer tijd en vrijheid. Gezondheid, kwaliteit van leven en genieten zijn belangrijker dan alleen cijfers en regels. Toch maar eens in gaan duiken of het kan om eerder te stoppen dan die 67 jaar en 6 maanden. Nog bijna 10 jaar, ik moet er niet aan denken, hoe leuk mijn declarantenwerk ook is…
Katten nieuws: diploma kattenoppas en registratie KvK
Er waren nog wat meer redenen tot feest in September. Afgelopen maand heb ik weer een opleiding afgerond. Xclusivecatcare gaf een opleiding tot professioneel kattenoppas met een examen en certificaat. Met een 9.9 geslaagd, die heb ik weer mooi in de pocket. Ook weer wat extra webinars gevolgd over senior katten. Kittens zijn super cute natuurlijk, maar die oudjes zijn aandoenlijk, hebben zoveel meer zorg nodig en hebben vaak een speciaal plekje in mijn hart als kattenoppas. Zoals ik al zei in mijn vorige blog: catsitting is niet zomaar een (bij)baan; het is een passie.
De kattenoppas loopt goed, hier in Nederland dan toch. Inmiddels heb ik me ingeschreven bij de KvK onder Miows Cat Care, inclusief KOR regeling voor de komende 3 jaar. Ook in Portugal heb ik mezelf aangeboden als gecertificeerde en professionele kattenoppas op diverse sites en een paar mensen hebben al gereageerd. Ook doe ik mee als gastjury bij Nederlandse Instakatten, leuk om te doen en wat weer wat extra kliks oplevert en dus meer naamsbekendheid.
Ook hadden we weer een gezellige en leerzame kwartaalmeeting van de Cat Sitters of Amsterdam groep (CSOA). Het laatste feestje in september was van mijn kattenmeisjes, die 27 september alweer 3 jaar zijn geworden. De tijd vliegt!
Happy stones
Eén van mijn nieuwste hobby’s is het beschilderen van stenen. Stel je daar niet te veel bij voor, mijn tekenkunsten zijn ongeveer net zo goed als die van een 6-jarige met stoepkrijtjes, maar hé, het is heerlijk ontspannend en leuk om te doen. Raad eens wat er meestal op mijn steentjes staat? Niet moeilijk he, precies: katten natuurlijk! Vorig jaar vond ik in Vila Nova de Milfontes mooie leisteentjes en toen kreeg ik het idee om voor mijn kattenoppas-klanten kleine, handgemaakte steentjes achter te laten in plaats van een kaartje zoals ik nu doe. De acrylstiften zijn inmiddels besteld bij de Ali-shop en hopelijk zijn ze al bezorgd wanneer ik in Portugal aankom. En de rest halen we in de plaatselijke shops. Creatief en kattenliefde in één!
In Nederland heb je diverse Facebook groepen zoals Happy stones, Keitof, stenen schilderen, gevonden stenen, enz. Hoewel er in Portugal geen officiële landelijke organisatie lijkt te zijn (ik heb hem nog niet gevonden tenminste), vind je op sociale media volop enthousiaste lokale groepen en hashtags waar mensen hun beschilderde stenen delen en verspreiden. Zoals bij “Soul in the Algarve”; een actieve groep waar leden hun creatieve projecten delen Facebook en “life in Portugal”; een bredere groep waar ook kunst en handwerk, zoals Happy Stones, aan bod komen.
Als je zelf stenen beschildert en verspreidt, kun je ze ook taggen met de hashtags #HappyStonesAlgarve, #PedrasFelizesAlgarve of #HappyStonesPortugal om ze onder de aandacht te brengen van de lokale gemeenschap. Het is een leuke manier om deel uit te maken van deze creatieve beweging in de Algarve. Dus mocht je een steen met een kat erop zien liggen ergens, dan is de kans best groot dat die door mij gemaakt is.
Mijn stenen “kunstwerkjes”
Het aftellen is alweer begonnen voor de volgende workation
Nog een maandje te gaan. De voorraad in de diepvries, koelkast en keukenkastjes wordt langzaam opgemaakt, want zowel diepvries als koelkast moeten straks uit. Ik verwacht komende tijd weer een paar hilarische combinaties op mijn bord. Wie weet ontdek ik nog een nieuwe combinatie, zoals diepvriespizza met een twist van blikmaïs, overgebleven augurken en knoflooksaus.
Ook langzaamaan wat dingen verzamelen om mee te nemen. Belgisch bier voor mijn Engelse vrienden die mijn spullen in opslag hebben, vega dropjes voor mijn beste vriendin Sjouke en zo nog wat spullen.
De reisbench staat nog steeds in de woonkamer en de kattenmeisjes liggen er regelmatig in. Zo geeft het ze minder stress als we weer weggaan, want de bench is een onderdeel van hun leefruimte. Mel is er al helemaal klaar voor zoals je ziet.
Mel in de reisbench, klaar om te gaan
Planning voor de komende workation
Ik moet natuurlijk gewoon werken, maar heb wel wat dingen op de planning staan om te doen of te bezichtigen. Eén van die sauna’s hier in de Oost Algarve en er schijnt ook een zoutwaterbad te zijn in de omgeving, die wil ik beide uitproberen. De baloiço (schommel) in Moncarapacho opzoeken en mijn bankpas aanvragen. Wat meer wandelingen, want dat is er afgelopen jaar door de vele regenval, mijn schouderblessure en trapduikeling niet echt van gekomen. Ook Sandsity staat nog steeds een keertje op mijn lijstje. Sommige dingen zijn echter helaas niet geopend tijdens de wintermaanden.
Mocht iemand nog een leuke tip hebben (regio Algarve of Zuid Alentejo), dan houd ik me aanbevolen.
We tellen ongeduldig verder af tot we weer mogen vertrekken naar het zuiden, al zie ik best wel weer op tegen die lange reis in mijn uppie. Tot volgende maand.
Mignonne (Nederlandse, 50+, single) en de Portugese katten Luna en Mel (zusjes, 3 jaar) verblijven voor enkele maanden in een huurhuis in de Oost Algarve voor een workation. Ze werkt parttime in de logistiek en is daarnaast een ervaren en erkend kattenoppas o.a. via de KGA voor omgeving Breda en Olhão/Tavira. Ze houdt van lezen, koken, dansen, fotografie, natuur, katten en Portugal uiteraard. Haar droom is om in de toekomst te emigreren naar de Oost Algarve, maar voorlopig is dit een mooie combinatie van twee werelden.
