Het was eindelijk zover, de verrassingsreis naar Toronto was een feit. Maar welke kleren stop je in je valies als de weer-app je de ene dag winterse temperaturen voorspelt en de volgende dag lenteweer? De inhoud van de valies wijzigde daarom enkele keren gedurende de dagen voor ons vertrek. Maar uiteindelijk zat er 16 kg in, kleding voor alle weersomstandigheden dus en natuurlijk wat lekkernijen uit Portugal en Cyprus: sardinendoosjes, vispatédoosjes, kaneelkoekjes, halloumi, abrikozenconfituur…
Toen ik dit verhaal schreef, scheen de zon op mijn nog winters witte benen. Het zomerkleedje was al te warm die dag. Ik zat op het terras van een appartement van één van de wolkenkrabbers in Downtown Toronto, op de 43e etage. Wat een view!
De lunch op de tweede dag van ons verblijf aten we buiten, op een terrasje aan de drukke straatkant vlakbij de wijk “Little Portugal”. Ja, die morgen kon het weer niet beter zijn voor een ontdekkingstocht in dit stadsgedeelte, ten westen van Downtown. We namen de Uber erheen om geen 45 minuten te moeten stappen. De eerste indrukken daar gaven een bijna identiek beeld als in “Little Italy” wat we de dag voordien bezochten: smalle, wel supergezellige, tegen elkaar aanleunende huisjes, met een klein voortuintje en portiekje. Inderdaad, alles in het klein. Enkele huisjes stonden te koop, maar uit nieuwsgierigheid zochten we op internet naar de vraagprijs. Reken maar op een som met een lange rij nullen: 1.500.000 tot 2.200.000 Euro! Toronto is een peperdure stad. De immomarkt zal aardig wat winst opgeleverd hebben voor zij die jaren geleden geïnvesteerd hebben in een kleine bescheiden woonst. Nu zijn het heel gezellige straten geworden. De bomen en struiken zijn ondertussen kanjers geworden.
We deden een ware visuele speurtocht naar de gevels van de winkels en uithangborden die de Portugese aanwezigheid uit het verleden en het heden zouden bevestigen. En dat leverde aardig wat, meestal snel genomen, foto´s op. Op de drukkere verkeersaders die het gebied doorkruisten kwam vaak een tram of een zware truck in beeld. Maar enkele Portugese familie- en plaatsnamen heb ik toch kunnen vastleggen: Fatima, Pereira, Nazaré, enz.… Er zouden zo´n 100.00 Portugezen of hun afstammelingen in Toronto wonen, bewoners die nog altijd Portugees spreken. Zo´n 12.000 daarvan wonen nog altijd in Little Portugal.
In de lokale supermarkten herkenden we talloze producten uit Portugal, zoals Portugese salamiworst, bacalhau, Mariakoekjes, kippenmaagjes, bloedworst en pastéis de nata. Van deze laatste hebben we er meteen zes gekocht. We zijn fan en willen natuurlijk graag de lokale economie wat steunen.
Even verderop in de straat hield een ouder koppel een soort “garage sale”, we hoorden ze Portugees praten. We deden in totaal meer dan 10.000 stappen in deze leuke volkse wijk en namen de Uber terug. De benen waren moe van het slenteren.
Meerdere malen konden we in gesprekken vernemen hoe positief de Canadezen over Portugal denken, of over Europa in haar geheel. Het lijkt “fancy” te zijn. In de straten van Downtown vielen we op met onze kleding, alhoewel we ook daar onze ogen uitkeken naar “nooit te gek”. Ik kreeg enkele keren een compliment op mijn kleurrijke kledij: “I like your outfit”. Spontaan zijn ze ginder wel. Toen we de “Barcelos de Portugal” (Portugese haan is het symbool van Portugal) bezochten, het mensgrote kunstwerk op een klein pleintje, bleek dat mijn blauw zomerkleed en rode barret perfect pasten bij de kleurrijke haan. Die was totaal anders gekleurd dan diegene die je in de souvenirwinkels in Portugal ziet. Maar zeker niet minder mooi. We vonden later uit dat er voorafgaand aan de realisatie ervan een wedstrijd was geweest en dat vijf lokale kunstenaars een ontwerp hadden mogen indienen waaruit dat eentje gekozen zou worden om de straat te sieren in groot formaat.
Tijdens ons verblijf kregen we veelvuldig de vraag: “Where are you from?”. Bij ons is er dan vaak een kleine aarzeling, want we wonen ondertussen alweer vier jaar in Coimbra en zijn dan ook meer en meer geneigd om te zeggen: “from Portugal”. En soms wat ongemakkelijk er achteraan: “met de Belgische nationaliteit”. Dat voelt ergens eigenaardig aan. Misschien herkennen velen onder mijn lezers dit ook als ze al jaren in Portugal wonen? Hoe gemakkelijk we ons verbonden voelden met Portugal.
De vliegreis vanuit Lissabon liet ook minder positieve indrukken achter. TAP vertrok weliswaar met geen al te grote vertraging, wat al een plus verdient, maar het eten aan boord was de slechtste propaganda die TAP kan maken: afgekookte kip met gnocchi in geschifte roomsaus. Onderwaardering voor de Portugese keuken. De pasta die we op de terugreis kregen was gelukkig iets beter. Het cabinepersoneel straalde geen enthousiasme uit, wat je toch zou mogen verwachten gezien de prijs van de tickets…
Na onze trip in Little Portugal was het nog een weekje genieten van warme en zonnige dagen, de truien bleven dus in de valies. Elke avond in bed met zicht op de lichtjes van de stad en de CN tower, wie gaat er dan niet goed gemutst slapen? En geen last gehad van jetlag! Thuiskomen was vermoeiender… We hadden aardig wat turbulentie tijdens de nachtvlucht. Blij weer in Coimbra te zijn.
Marieleen is sinds augustus 2019 heerlijk “reformada” en heeft dus tijd (en zin) om elke eerste zaterdag van de maand allerlei ontdekkingen in Coimbra te delen. Plus natuurlijk haar enthousiasme en liefde voor de stad! Volg haar op Instagram voor nog meer foto´s van Coimbra en omgeving. Voor een rondleiding of een bezoek aan de stad aarzel niet haar te contacteren via marieleenb.pt@gmail.com.
SUPER ! Zo’n reis ***** En geen Little Belgium gevonden ??