Deze week schreef ik over mijn vijf favoriete rivieren in Portugal. Toen ik hiermee bezig was vroeg ik me af of er niet ook een legende zou bestaan over één of meerdere van deze rivieren, aangezien bijna alles in Portugal aan een legende verbonden lijkt te zijn. Enig speurwerk leerde mij dat dit ook in het geval van de rivieren weer klopte. Ik stuitte op de legende van de drie rivieren. En die gaat ongeveer zo…
Er was eens een drieling van Spaanse rivieren met de namen Tejo, Douro en Guadiana. Ze stroomden broederlijk samen in de Spaanse bergen. Op een dag keken ze naar boven en zagen de wolken. Ze vroegen zich af waarom de wolken er nu waren, terwijl ze soms nergens te bekennen waren.
“Waar komen jullie vandaan?”, vroegen de rivieren aan de wolken. “We komen van zee”, was het antwoord van de wolken. “Waar is de zee?” vroegen de rivieren door. “Ver weg, in Portugal”, vertelden de wolken. “Is de zee groot’?”, wilden de rivieren weten. “Enorm groot”, verklaarden de wolken.
De rivieren bespraken met elkaar wat de wolken hen verteld hadden. De zee. Daar wilden zij ook wel naartoe. Ze spraken af dat ze de volgende dag zouden vertrekken en dat ze een wedstrijdje zouden doen wie het eerst de zee zou bereiken. De rivieren vielen in slaap. Vroeg in de ochtend was het Guadiana die als eerste wakker werd. Zonder zijn broers wakker te maken ging hij op pad, op zoek naar de zee.
Guadiana deed het kalm aan. Hij zocht op zijn gemak naar de makkelijkste weg om de zee te bereiken en nam onderweg de tijd om de mooie landschappen te bekijken. Terwijl hij naar het zuiden stroomde, werd in Spanje ook Tejo wakker. Hij schrok toen hij zag dat zijn broer al weg was en de zon al aan de hemel stond. Haastig maakte hij zich uit de voeten. Hij zocht naar de kortste weg door de bergen, zodat hij Guadiana nog in kon halen. Zonder acht te slaan op de gebaande wegen stroomde hij in de richting van Portugal. Maar toen hij de grens naar Portugal overstak werd Tejo geïmponeerd door de schoonheid van het landschap. Hij vertraagde zijn stroom en keek goed om zich heen.
Terwijl Guadiana en Tejo hun weg naar de zee zochten, werd ook eindelijk Douro wakker. Toen hij zag dat hij helemaal alleen was sloeg de paniek toe. Hij wist niet hoe snel hij moest vertrekken. Zonder acht te slaan op zijn omgeving of de begaanbaarheid van zijn pad zette hij de tocht naar Portugal in. Hij wist zich zo snel een weg door het landschap te banen dat hij nog voor Guadiana en Tejo de Atlantische Oceaan bereikte en de wedstrijd won”
Zo ontstonden de drie grote rivieren van Portugal, alle drie afkomstig uit Spanje en elk met hun eigen karakteristieken. Van de Guadiana die kalm door een vlak landschap stroomt, tot de Douro die bochtig langs de heuvels de weg naar Porto en de Atlantische Oceaan vindt.
I tried to find the origins of the story, but could not find anything unfortunately…
Fascinating as always . . . . .I wonder if this legend has Moorish routes as well?