In de Middeleeuwen stond een mysterieus eiland ingetekend op de Europese landkaarten. Het lag in de Atlantische Oceaan, in de buurt van de Azoren. Het heette Antilia en stond ook wel bekend als het Ilha das Sete Cidades (Eiland van de Zeven Steden). Portugese ontdekkingsreizigers gingen op zoek naar dit eiland, maar niemand wist bewijs te leveren voor het bestaan ervan. Hoewel Antilia nooit werd gevonden, worden op de Azoren nog altijd verhalen verteld over het eiland. Bijvoorbeeld het verhaal van de prinses en de herder…
Lang, lang geleden woonde in het Koninkrijk van de Zeven Steden een oude, norse koning, wiens echtgenote was overleden. Hij had één dochter, prinses Antília. De koning was zeer beschermend ten opzichte van zijn dochter. Ze mocht met niemand spreken en nooit het kasteel verlaten. Niemand in het koninkrijk had haar ooit gezien, maar er werd wel over haar gesproken. Men zei dat ze van een onschuldig meisje met lange, blonde vlechten was opgegroeid tot een prachtige, jonge vrouw. Maar niemand wist het zeker.
Antília probeerde zich los te maken uit de greep van haar vader, de koning. Als hij zijn middagslaapje deed, glipte zij het kasteel uit, met behulp van haar oude bediende. Ze wandelde dan in de prachtige omgeving en genoot van de natuur. Op een dag hoorde ze muziek, die de prinses zo betoverde dat ze het geluid volgde. Ze ontdekte dat het gemaakt werd door een jonge herder, zittend op een bergtop met een fluit. Iedere dag ging ze terug naar dezelfde plek om naar het fluitspel van de herder te luisteren, terwijl ze zich verstopte achter de struiken. Na een aantal weken werd ze echter betrapt door de herder. De herder keek naar haar en werd op slag verliefd. En ook de prinses was direct verliefd op de herder. Vanaf dat moment brachten de herder en de prinses de middagen dolgelukkig samen door.
Op een dag besloot de herder de prinses ten huwelijk te vragen. Vroeg in de ochtend klopte hij aan bij het kasteel en verzocht de bediende of hij met de koning mocht spreken. De herder werd meegenomen naar de koning en zenuwachtig doch vastberaden maakte hij een buiging en zei: “Majesteit, ik houd zeer veel van uw dochter Antília en ik wil u vragen om haar hand”. “Nooit, nooit, mijn dochter nooit,” schreeuwde de koning en hij gaf de bediende opdracht de herder op straat te zetten. De herder protesteerde, maar het mocht niet baten. Hij werd het kasteel uitgezet.
De koning riep Atília bij zich en verbood haar de herder ooit nog te zien. De prinses wist dat ze nooit met de herder zou kunnen trouwen, maar zocht hem nog éénmaal op om hem te zeggen dat ze elkaar niet meer konden zien. Huilend brachten ze de middag door in elkaars armen. Ze huilden zoveel dat er twee meren van tranen ontstonden: één blauw meer door de blauwe ogen van de herder en één groen meer door de groene ogen van de prinses.
Wil je de meren zien die de herder en de prinses bij elkaar huilden? Ga dan naar de Azoren, naar het eiland São Miguel en bezoek het Lagoa das Sete Cidades. Dit is het grootste zoetwatermeer van de Azoren en bestaat eigenlijk uit twee meren, het Lagoa Verde en Lagoa Azul (het groene en het blauwe meer). Ook de vulkaan hier, vulcão das Sete Cidades, is vernoemd naar het eiland wat wel op de landkaarten stond, maar nooit werd gevonden.
