Ik vond een klein tafeltje op het terras. Vanachter de menukaart gluurde ik stiekem naar Martim. Er liep nog een vrouwelijke serveerster waarmee ik elk oogcontact vermeed. Ik wilde namelijk graag door Martim geholpen worden. Maar hij was druk. Hij liep haast acrobatisch met volle dienbladen heen en weer. Ik wachtte geduldig op het moment…
Na een ontdekkingstocht door Armação de Pêra ontdekte ik dat het stadje erg zijn best deed om een toeristisch evenbeeld van bijvoorbeeld Albufeira te imiteren. Er werd stevig gebouwd aan vakantieappartementen in foeilelijke betonnen blokken. Het was nog niet wat het zijn moest. Er was tot nu toe ook maar 1 slingerende straat die vol…
Armação de Pêra ontvouwde zich voor me. Rond 15.00 uur arriveerde ik in het opkomend toeristenstadje. Wat me meteen opviel was de aanwezigheid van enorm veel bouwkranen. Er werden hotels en appartementen uit de grond gestampt. Tijdens een korte wandeling over de boulevard bespiedde mijn ogen automatisch alle terrassen. Ik ging er niet van uit…
Mijn herinnering aan het gesprek met Martim zette ik om in een impulsieve daad. Aangezien ik het gevoel had dat we nog niet uitgepraat waren samen besloot ik een dezer dagen richting het westen van de Algarve te reizen om Martim te zoeken. Ik wist dat ik daarvoor naar Armação de Pêra zou moeten reizen….
De desperate zoektocht van Guilherme hield me bezig. Tijdens onze gesprekken zag ik de wanhoop in zijn ogen. Ik herkende de frustratie van mijn eigen verlangen om los te komen van het verleden en zo in een toekomst te stappen vol avontuur en verhalen. Om die enkele reden was ik hier in Portugal. Het land…
Ná de schokkende ontboezeming van Guilherme besloot ik na een paar dagen terug te gaan naar zijn winkeltje. Het verhaal liet me niet los. In mijn fantasie had ik het verhaal reeds opgeblazen tot een tikkend explosief dat elk moment zou kunnen ontploffen in een stortvloed aan literaire emoties. Ik wilde echter dicht bij de…
Nadat Guilherme me enige tijd zwijgend had zitten aankijken pruttelde het laatste stukje van zijn tragische verhaal uit zijn mond. Hij werd onder begeleiding in een politieauto gezet en weggereden naar het amper 100 meter verderop gelegen bureau. Voordat hij instapte werd hij op zijn schouder geslagen door een in de haast opgetrommelde collega die…
Het zal 20 jaar geleden geweest zijn vertelde Guilherme. Hij werkte toen als seinwachter voor de Comboios de Portugal. Het was zijn taak om de overweg midden in het centrum van Olhão te bewaken. Die dag was snikheet. Temperaturen van méér dan 30 graden bleven zinderend hangen tussen het beton van de stad. Guilherme was…
Guilherme deed het licht in zijn winkeltje uit en maakte me duidelijk dat hij me uitnodigde voor een glas port op een nabij gelegen terras. Enigszins verbaasd over zijn plotselinge besluit volgde ik hem naar buiten. Hij grabbelde wat in zijn broekzak en haalde een bos sleutels tevoorschijn waarmee hij de deur van zijn uitspanning…
Die nacht sliep ik onrustig. Mijn fantasie was aan de haal gegaan met het verhaal van Guilherme. Nadat ik opgestaan en gedoucht was verliet in mijn kamer en nam, zoals elke ochtend, plaats op een klein vlonderterras aan de overkant. Mijn ochtenden begonnen daar met drie of vier koppen koffie voor de prijs waar je…
Dankzij de lift van de oude man, die Guilherme bleek te heten, was ik op de bestemming gearriveerd. Van hieruit was het een kleine 15 minuten wandelen om op de plek te komen waar ik uiteindelijk mijn schoenen kon uitrekken. Ik slenterde wat door de stad en vermeed de doorgaande weg vol winkels en cafés…
De volgende ochtend vertrok ik om 8 uur naar het station van Faro. Daar zou ik de bus nemen naar Olhão. In de stad zou ik eerst wat boodschappen doen en vervolgens vertrekken naar camp Samedi dat ongeveer 10 kilometer verderop lag. Immers Samedi lag afgelegen en winkels waren er niet. Ik verlangde naar de…
Nadat Martim zijn koffie gedronken had scharrelde hij zijn spullen bij elkaar. Zijn telefoon en zijn pakje sigaretten frommelde hij in zijn broekzak. Hij fatsoeneerde zijn kleding die bestond uit een t-shirt dat ooit wit geweest moest zijn en een gele joggingbroek met opvallend rode strepen. Als het geen joggingbroek was geweest had het zomaar…
Een klein gastenverblijf in het centrum van Faro. Hotel was een té groot woord voor dit huis aan de Rua Cruz des Mestras. Er stond een bed, een tafel en stoel en verder was er een douche en toilet. Ik vond het prima. Ik was hier immers maar een paar dagen met het doel om…
Ik ben Ron Roumen en ik ben 60 jaar. In mijn dagelijkse leven ben ik acteur en schrijver. Sinds mijn kindertijd fantaseer ik al over een leven als zwerver. Ik las ooit het romantische kinderboek Iemand van de Duitse schrijfster Christine Nöstlinger. Dat gaat over iemand die niets of niemand heeft en door te reizen…
Wil je misschien iets vragen over jouw volgende reis naar
Portugal? Of lijkt het je leuk om eens een gastblog te schrijven?
Wellicht heb je interessante suggesties en/of tips? Of mis je nog
iets op de website? Laat het me vooral weten!
Wil je contact opnemen? De advertentievoorwaarden (en
mogelijkheden) en/of mediakit opvragen? Een fotolicentie
kopen? Of heb je vragen over een eventuele samenwerking?
