De eerste dag van mijn 5-daagse wandeling eindigt in Aljezur, wil je meer lezen over de eerste dag lees dan mijn vorige blog terug van juli. Op de tweede dag start ik na een lekker ontbijt, een warme kop thee en wat gezelligheid met andere wandelaars, vroeg aan mijn avontuur. De rest is er nog niet klaar voor en de wandelaars die dezelfde richting op lopen hebben niet hetzelfde einddoel. Mijn thermoskan met thee en een literfles met water zijn opnieuw gevuld.
Ik loop het dorp Aljezur door wat in een dal licht en binnen 10 minuten begint de eerste klim voor vandaag. De klim gaat door het dorp naar boven wat zorgt voor een mooi uitzicht over het dal en nieuwste gedeelte van het dorpje. Waanzinnig om deze dag zo te mogen starten. Vandaag gaat de tocht richting zee en het bekende surfersstrand Praia da Arrifana. Het is nog rustig op de vroege ochtend, al zie ik wel al veel auto’s met surfplanken op het dak die kant uit rijden. Dit eerste stuk naar Arrifana is maar zo’n 10 kilometer, na een korte pauze in Arrifana ga ik verder voor het tweede deel van ongeveer 10 kilometer naar de B&B waar ik een kamer geboekt heb. Na de mooie kust trek ik weer wat meer de bossen in en geniet ik van de enorme stiltes, op dit stuk kom ik helemaal geen mensen tegen. Na ruim 20 kilometer bereik ik het eindpunt voor vandaag.
Barranco da Fonte met een verfrissend zwembad waar ik nu graag gebruik van maak. Op deze locatie is verder weinig te doen omdat het in de ‘middle of nowhere’ ligt. Ik ben de enige met een kamer dus ik ga maar vroeg onder een warme douche en op tijd naar bed. Heerlijk om vandaag een kamer helemaal voor mijzelf te hebben. Ik wordt vroeg wakker zonder wekker en maak me snel klaar voor het ontbijt. Ook hier ben ik weer helemaal alleen maar de eigenaar is benieuwd naar mijn avontuur en geeft me nog een aantal leuke tips.
Na mijn vertrek kom ik weer snel in de bossen en geniet weer volop van de rust. Na driekwartier merk ik dat er iemand achter mij loopt en er flink de vaart in heeft. De man passeert mij met volle bepakking en we raken wat aan de praat. Deze man is al weken onderweg en slaapt elke nacht in een tentje. Ik probeer met hem op te lopen, maar zodra het bos over gaat in het duinzand met flinke heuvels houdt ik hem niet meer bij. We nemen afscheidt en spreken af om een biertje te drinken als we elkaar in Carrapateira zien. De route door de duinen en het mulle zand is zwaar, maar zodra ik bovenop kom wordt het makkelijker. Hier hebben we weer mooi uitzicht over de zee en merk ik op dat er aan beide kanten veel verbrande planten of bosjes staan. Waarschijnlijk is hier een bosbrand geweest, het ziet er erg triest en verdrietig uit.
We komen steeds dichter bij het strand Praia da Bordeira. Met laag water zoals nu kun je er een verre wandeling maken, ik zie dan ook veel mensen ver onder mij op het strand lopen. Ik daal steeds verder af tot dat ik op het strand sta en geniet van deze strandwandeling. Halverwege het strand besluit ik mijn brood hier op te eten aangezien het nu nog maar een klein stukje is naar het hostel in Carrapateira. Ik besluit zelfs nog even te gaan zwemmen in de zee al zijn de golven wel wat hoog. Aangezien ik mijn schoenen uit heb getrokken besluit ik het laatste stuk ongeveer 2 kilometer op mijn slippers te lopen. Ik begin namelijk toch wat last te krijgen van een blaar op mijn rechter hiel en kleine teentje. In Carrapateira check ik in bij hostel do Mar en koop ik wat pleisters. In de avond geniet ik van een heerlijk diner bij een restaurantje op het plein. De man die ik eerder op de dag ontmoet heb kom ik niet meer tegen. Bij terugkomst in de hostel drink ik nog een bakkie thee en raak ik aan de praat met wat wandelaars die ik op de eerste dag in Aljezur ook ontmoet heb. Aangezien we morgen allemaal naar Villa de Bispo willen, gaan we waarschijnlijk gezamenlijk.
De volgende ochtend delen we een gezamenlijk ontbijt van alles wat iedereen nog heeft. In dit hostel moet je namelijk zelf voor je eten zorgen en kun je geen ontbijt bijboeken. In ons gesprek komen we er achter dat een deel van de groep graag langs de kust wil lopen en ik en een ander meisje graag de groene route via het binnenland wil doen. We besluiten op te splitsen en ik en Annet een dame uit Denemarken nemen de meer binnenlandse route.
Anet ik lopen nog even langs de minimarket in Carparateira voor wat broodjes en beleg voordat we echt op pad gaan. Als je met iemand op loopt is het in het begin altijd even wennen aan elkaars energie en looppas. Maar we hebben elkaar snel gevonden en al kletsend lopen we via mooie bospaden richting Villa do Bispo. Bij Pedralva stoppen we even bij een café voor een drankje en een zelf meegenomen snack. Na ongeveer 4,5 uur zien we een fijn grasveld waar we een langere stop maken en onze broodjes nuttigen. Het is de eerste dag dat ik volledig met iemand op trek en merk dat ik het eigenlijk wel fijn vindt. Ik neem eerder en langer pauze i.p.v. dat ik doorloop terwijl ik mijn broodje eet. Mijn blaren worden steeds erger, maar omdat je samen bent bijt je toch wat sneller door de pijn heen en ga je gewoon door. Na 6,5 uur bereiken we Vila do Bispo en slaan we wat avondeten in bij de Lidl. We hebben beide een andere slaapplek en nemen op dit punt afscheid van elkaar. Ik heb een kamer geboekt in een gezamenlijk appartement waar je de keuken met elkaar deelt. Als ik mijn schoenen uittrek – wat amper lukt van de pijn – dan zie ik de ravage pas echt. De blaren op mijn rechterhiel en kleine teen zijn goed ontstoken en flink groot geworden. Ook op mijn linker voet beginnen wat kleine blaren op te komen. Ik verzorg de wonden en neem een voetenbadje. Na het avondeten val ik al snel in slaap. Morgen de laatste kilometers naar huis in Almadena.
Na het ontbijt plak ik mijn blaren af en stap ik vol goede moed weer mijn wandelschoenen in. Maar ik ben het appartement nog niet uit en begin al te strompelen. De eerste twee kilometer doe ik bijna een uur over, voorzichtig aan heb ik inmiddels gepeild of mijn man beschikbaar is om mij te komen halen. In Raposeira geef ik het op en wacht ik bij de bushalte op mijn man. De laatste 17 kilometer, de laatste dag heb ik helaas niet uitgelopen. Bij thuiskomst neem ik een warm bad en ga ik in de avond vroeg naar bed, lopen is niet fijn en de pijn blijft de eerste dagen aanhouden.
Anet mijn Deense buddy werkt bij een sportwinkel en heeft me aangeraden om een stel hoge wandelschoenen aan te schaffen en deze af en toe af te wisselen met het lagere paar dat ik al heb. Inmiddels heb ik dit paar ook aangeschaft en loop ik weer met veel plezier lange afstanden.
Wat ik vooral meeneem uit dit avontuur is minder bepakking ofwel kleding in mijn tas. Alsmede elke dag rustig aankijken hoe je je voelt en daarop je planning een beetje aanpassen. Als je wat flexibeler voor jezelf bent gaat het ook wat makkelijker.
Dit jaar in 2024 ga ik de uitdaging opnieuw met mijzelf aan. Dit betekent nu alweer veel wandelen, kilometers maken, nieuwe lage schoenen kopen en een route uitstippelen. Wordt het 100 kilometer op de route Via Algarviana door het binnenland van de Algarve of zal ik toch naar het Portugese eiland Madeira gaan? Mocht jezelf ervaring of tips hebben voor 1 van deze twee routes laat het me dan gerust weten.
Daniele (36) en Paul (41) zijn in de zomer van 2023 gemigreerd naar Portugal en bouwen hun eigen huis in de Algarve. Daniele is wandelcoach en neemt haar coachees fysiek mee de natuur in en ondersteunt de coachsessies met opdrachten en krachtige muziek. Check haar website of volg ze op Facebook en/of Instagram.
Hallo Daniela, mooi stukje! Ik ben vrijwilligster bij de rota vicentina En vind het altijd leuk om over ervaringen te lezen. Ik zag dat je het plan hebt om een stuk van de via Algarviana te lopen. Ik heb een stuk daarvan gelopen in februari, maar deze route staat nog in de kinderschoenen qua logies, vooral het begin stuk vanaf de Spaanse grens heeft geen overnachtingsmogelijkheden.