We verblijven in een huis van vrienden die in de bergen bij Silves wonen. Op het terrein kan ik mooie wandelingen maken. maar ik wil wel weer een wat uitdagendere en lange wandeling maken en besluit vanuit de bergen naar de stad Silves te gaan lopen. Als ik ga zoeken naar een leuke route zie ik dat er maar weinig vanaf dit punt is vastgelegd in apps of online. Dus ga ik met Google maps aan de slag om te zien welke paden en welke kant ik het beste uit kan lopen.
Het voordeel is dat je vanuit de hoge bergen naar beneden in Silves loopt alleen wel met allemaal verschillende bergtoppen ertussen. Het is alweer even geleden dat ik zo’n lange wandeling in mijn eentje gelopen heb. En dan ook nog een totaal onbekende omgeving. Mijn geplande route communiceer ik altijd met het thuisfront zodat ze weten waar ik ongeveer (geweest) ben. Door de vele wandelingen die ik maak heb ik inmiddels mijn richtingsgevoel en oriëntatie skills goed getraind. Ook zijn we regelmatig met de auto naar Silves gereden waardoor ik weet waar deze hoofdweg ongeveer loopt. Ik besluit dan ook een route parallel aan deze weg te gaan lopen. Deze weg ligt dan eigenlijk altijd links van mij beneden in het dal. Dus als ik op een van de toppen sta zou ik kunnen kijken of ik de weg ergens kan zien. Mocht ik om wat voor reden dan ook willen stoppen dan zou ik naar de weg kunnen navigeren om me daar op te laten pikken. Het wordt een route van ongeveer 13 tot 15 kilometer.
Omdat ik rond lunchtijd in Silves wil zijn vertrek ik rond negen uur in mijn korte broek. Het is nog wat frisjes op de vroege ochtend in het voorjaar, maar ik weet van mijzelf dat ik binnen 15 minuten warme benen heb. Op het begin van mijn wandelingen heb ik vaak een stemmetje in mijn hoofd dat me vraagt waarom ik hieraan begonnen ben, ook zegt ze me “je kan nu nog terug”. Maar als die benen dan warm zijn en ik het stemmetje in mijn hoofd heb verslagen geniet ik als een malle van alle natuur om me heen.
Het eerste halfuur kom ik nog langs verschillende, al dan niet verlaten, boerderijen. Maar daarna wordt het een met de natuur en vooral veel stilte. Het is inderdaad een route die op en neer gaat van top naar dal en weer terug omhoog naar de volgende top. Het maakt het erg uitdagend en na elk dal weer een nieuw moment met bizar wijds uitzicht om mij heen. Als ik goed kijk kan ik in de verte de stad Portimão aan zee al zien liggen. Silves zelf ligt in een dal dus nog niets van te bekennen, maar we vorderen snel.
In een stuk lang dal kom ik een riviertje tegen met stromend water waar ik overheen moet. Grote kans dat ik geen droge voeten houd, maar ik ga toch mijn best doen. Ik breek een lange, stevige tak af waar ik wat stenen mee kan verplaatsen zodat ik niet in het diepere gedeelte stap. Het lukt me om mijzelf staande te houden en met behulp van de tak en stenen droog de overkant te halen. Een spannend obstakel, maar ik hou wel van een uitdaging.
Een stuk verder hoor ik mensen praten, het klinkt als een stel mannen. Inderdaad, een stukje verderop staan twee mannen in hun motorpakken naast hun crossmotoren. We maken een praatje en ik kom erachter dat een van de twee mannen Nederlands spreekt, hij is met zijn Amerikaanse vriend op weg naar Monchique. Even een ochtendje door de modder crossen, echte mannen dingen. Na 10 minuten besluit ik verder te lopen en zeggen we elkaar gedag. Nu komt er ineens een helling die ik niet had voorzien, een looppad is er niet meer en het wordt letterlijk klimmen en klauteren. Halverwege hoor ik de crossmotoren starten en wegrijden. Dit pad met allemaal losse stenen hebben zij naar beneden moeten rijden, dat zal vast een uitdaging zijn geweest. Door de vele bergtoppen verdwijnt het geluid van de motoren af en toe, maar is er ook soms een moment dat ik ze weer even hoor. Nog zeker vijf minuten lang hoor ik ze steeds verder van mij vandaan rijden, waarna het geluid wegsterft.
Portimão
Inmiddels worden de toppen minder hoog en de dalen minder diep. Ik zie dat ik op het laatste gedeelte van mijn route ben gekomen, omdat ik een restaurantje herken dat langs de weg ligt die ik aan mijn linkerzijde heb gehouden. Grappig om dat eens vanuit een heel ander perspectief te zien, normaal rijdt je er langs nu kijk je er vanuit de hoogte bovenop. Aangezien we nu nog maar enkele kilometers verwijderd zijn van de stad zal ik Silves ook bijna moeten zien liggen. En ja hoor, een aantal toppen verder zie ik de stad herrijzen, het grote kasteel op de top van de stad kenmerkt Silves vanaf elke kant. Ook kom ik nu een stel tegen met een hond die mijn tegemoet lopen. Ik weet door het uitzoeken van mijn route dat hier een bekend wandelrondje is gemaakt, er zijn zelfs een aantal bankjes geplaatst. Op de laatste top kijk ik nog een keer achterom en zie Monchique in de verte. Wauw, ik ben er bijna, dit was echt de moeite waard, wat een super gave route heb ik er weer opzitten.
In Silves wachten mijn man en zoontje bij een leuk cafétje waar we genieten van een heerlijke lunch. Daar was ik aan toe, nieuwe energie. En raad eens wie eraan komen rijden? De twee mannen op de crossmotoren, ze herkennen me meteen en weer raken we gezellig aan de praat. Een van de twee heeft nog een flinke val gemaakt en is behoorlijk vies geworden.
Na de lunch rijden we weer terug naar het huis en kijk ik vol trots op naar de hoge bergtoppen die ik vanmorgen bewandeld heb.
Daniele (36) en Paul (41) zijn in de zomer van 2023 gemigreerd naar Portugal en bouwen hun eigen huis in de Algarve. Daniele is wandelcoach en neemt haar coachees fysiek mee de natuur in en ondersteunt de coachsessies met opdrachten en krachtige muziek. Check haar website of volg ze op Facebook en/of Instagram.
