Het is zover; een nieuw begin! Vol emoties, afscheid en enthousiasme. Zittend tussen de verhuisdozen, terwijl de regen met bakken uit de lucht komt, kan ik niet anders dan glimlachen. Het is bijna poëtisch, hoewel het allesbehalve dat is. Alles wat we willen meenemen, is netjes ingepakt. We zeiden nog tegen elkaar: “50 dozen is toch veel te veel”, maar geloof me, ze zijn allemaal gevuld! 😊
Afgelopen maandag begon ik met het inpakken en vooral het opruimen. Ik had van tevoren al een strategie bedacht: eerst wegdoen wat niet mee zou gaan. En dat kon alleen als ik op automatische piloot overschakelde en mijn gevoel uitschakelde. En weet je, dat werkte enorm goed. Die grote blauwe vuilniszakken? Daar zijn er zeker 25 van naar de vuilcontainers gegaan. Daarna was het, nou ja, niet makkelijk, maar wel te doen, om in te pakken wat er nog overbleef.
Een week later was alles klaar. Ik moest nog twee dagen naar een klant in Nederland en mijn man had een grote klus de hele week. En eerlijk gezegd, ik vind het best knap dat we het in slechts een week voor elkaar hebben gekregen. Gisteravond zaten we op een stoel te kijken naar al die dozen en bedachten we ons dat ons hele leven nu in die 50 dozen zit. Dat komt wel binnen, hoor. Eerder die week zette mijn man in een emotioneel moment ineens het liedje van Willeke Alberti, “Dag huis, dag lieve ouwe woning”, op, toen had ik ook wel even een momentje. Waarom hij dat liedje ineens wilde luisteren, op dat moment – zondagochtend – was wel heftig. We hebben allebei onze eigen emoties, natuurlijk. Voor mij is de verhuizing een nieuw begin en ik heb al lang losgelaten, maar hij is nog bezig met het loslaten. Dat snap ik heel goed.
Maar goed, het is zover. Vanmiddag komt de verhuiswagen om alles naar de Algarve te brengen, TMC gebruiken we hiervoor. Ik ben zo benieuwd; komen dan de emoties naar boven? Wat ga ik voelen: opluchting, blijheid, verdriet? Deze hele week stond in het teken van afscheid nemen, van mensen, spullen, gevoelens… Soms lastig, soms fijn. Iedereen die verhuist, heeft bepaalde emoties natuurlijk, maar verhuizen naar het buitenland is toch een extra categorie van emotionele gebeurtenissen.
Ik kan niet wachten om ons nieuwe leven te beginnen. En hoe fijn is het dat we zo’n mooie start hebben door ons huis goed te hebben verkocht? We hebben ervoor gekozen geen afscheidsfeestje te organiseren voor alle familie en vrienden, want eerlijk gezegd, daar is niet veel meer van over. En voor wie doe je het dan? Wat we wel gaan doen is een housewarming in ons nieuwe thuis, en laat dat nou net ook op de dag van mijn verjaardag zijn. Wat wil je nog meer? Vieren dat je in je nieuwe thuis bent met onze nieuwe familie en vriendenkring.
Vandaag en morgen zijn er nog wat praktische dingen te regelen. Het enige wat dus nog niet is ingepakt, is mijn laptop, mijn trouwe kameraad. 😄 In Portugal ga ik mijn bedrijf voortzetten, zij het in een iets afgeslankte vorm (nou ja, ik nog). Ik werk al als website-re-stylist, social media manager en color coach; dit ga ik uitbreiden, samen met de workations. Mijn man zet ook zijn schildersbedrijf voort in de Algarve, ook in een iets afgeslankte vorm. We willen uiteraard ook een leven met meer tijd voor elkaar, voor onszelf als individu, en voor leuke dingen, of gewoon de hele dag op het dakterras liggen. Zoveel zin in!
De afgelopen tijd heb ik vaak gesproken over onze emigratie en het valt me op dat er zo verschillend wordt gereageerd. Het is of “ik ben zo jaloers, ik wou dat ik dat kon”, of “waarom ga je weg uit Nederland, het is hier toch goed geregeld?” En bij dat laatste frons ik mijn wenkbrauwen, want naar mijn mening is het hier niet meer zo goed geregeld. Of het is wel geregeld, maar dan kost het je klauwen met geld. En ik weet het, in elk land heb je eigenaardigheden, maar op de een of andere manier vind ik de manier waarop dingen in Nederland worden geregeld niet meer vallen onder ‘goed geregeld’. En dan heb je nog de mensen die helemaal niks zeggen, die afstand nemen. En helaas ken ik er daar wel wat van, en dat is geen fijn gevoel. Ik leg het naast me neer, neem afstand ervan en zet het uit mijn hoofd. Wat volgens mij het beste is om te doen, al die verspilde energie heeft geen zin.
Binnenkort zijn we weer thuis in Ferragudo, en ik kan niet wachten. Ben je in de buurt, neem gerust contact op voor een koffie of wijntje. Gezellig! Ik zet nu nog even de kachel aan hier, want mijn kantoor is ‘freezing’.
Tchau! Até a próxima.
Sandra komt al ruim 10 jaar in Ferragudo, Portugal en sinds een paar jaar hebben zij en haar partner de wens zich hier permanent te vestigen. Voor het zover is, werkt Sandra voor een aantal maanden per jaar in Ferragudo en runt haar Ferragudo Dreams vanuit deze prachtige plek in de Algarve.
Ook ik wens jullie succes met de verhuis. En als er problemen opduiken, dan pak je die gewoon aan. Wij zitten ondertussen 4 jaar in Coimbra en dat hebben we ons nog geen moment beklaagd. Elk land heeft zijn issues. Maar je kan overal gelukkig of ongelukkig zijn. Maak er het beste van.
Heel veel succes en genieten van het mooie Portugal..