Een klein gastenverblijf in het centrum van Faro. Hotel was een té groot woord voor dit huis aan de Rua Cruz des Mestras. Er stond een bed, een tafel en stoel en verder was er een douche en toilet. Ik vond het prima. Ik was hier immers maar een paar dagen met het doel om verhalen op te halen die zouden aansluiten op mijn wens om als reizende zwerver een boek te schrijven over mijn leven. En verhalen liggen op straat.
Ik installeerde mijn spullen en vertrok meteen weer de straat op. Direct om de hoek was er een klein café. Het terras was groter dan het kroegje zelf en het was voor de tijd van de dag al redelijk druk. Mijn ogen speurden langs het volle terras op zoek naar een plekje. Dat vond ik aan de achterkant van het terras. Ik ging zitten en ontdekte dat er op het tafeltje al een halfvol kopje koffie stond. In de asbak lag een half opgebrande sigaret. Nadat ik een café americano en een glas Macieira had besteld verscheen er een jongen van een jaar of 25. Hij ging zitten op de stoel tegenover de mijne. Ietwat ongemakkelijk keek ik hem aan zei ‘Oh .. i’m sorry I didn’t know this table was already occupied’. Hij sloeg zijn ogen op en keek me geruststellend aan. Hij dronk de laatste slok koffie en trok er een vies gezicht bij. Waarschijnlijk was de koffie koud geworden. Om de diefstal van zijn privacy goed te maken bood ik hem een sigaret aan en bestelde een kop koffie voor hem. We raakten aan de praat. Na een ferme handdruk kenden we elkaars voornaam. Hij heette Martim en kwam uit de buurt van Lissabon. Hij was onderweg naar het strandhuis van zijn tante om daar de rest van de zomer te werken. Studenten moeten nu eenmaal extra geld verdienen. Ik zou hierna doorreizen naar het zuidoosten van Portugal.
Ik voelde me ook een student. En wel eentje die zijn liefde voor dit lieve land wilde omzetten in een vaste relatie. Ik had nog veel te leren hier.
*(volgende maand: Hoe het verder ging)
Ron (60) zwierf wekenlang door zuid-oost Portugal en verbleef op een basic backpackers kamp in de buurt van Quelfes-Moncarapacho. Daar nam hij de tijd en rust om zijn eerste boek te schrijven dat afgelopen jaar is verschenen. Een autobiografisch reisverhaal verweven met de zwerftocht door het zuiden. Lees hier maandelijks mee.
Leuk om je relaas te volgen. Ik kijk uit naar de volgende. Pieter en ik hebben een aantal jaren een huis gehad in Beco in de buurt van Tomar. Nu zijn we helaas te oud en is het beter voor ons om in Nl te wonen wat medische toestanden betreft. Ik kijk uit naar het volgende verslag.