Het gezegde zegt ‘De laatste loodjes wegen het zwaarst’ en dat klopt eigenlijk heel vaak wel! We zijn inmiddels aangeland bij de laatste loodjes van het bouwen van ons tiny house in natuurlijke bouwstijlen en we worstelen met diverse obstakels!
Het tiny house heeft een mezzanine met een tweepersoons bed, maar natuurlijk moet daar ook een trap naartoe komen om in het bed te kunnen komen. Langdurige studie op Pinterest, mijn grootste inspiratiebron, en vergelijken van diverse ladders, trappen en andere mogelijkheden om omhoog het bed in te klimmen, leidden ertoe dat ik een plan had… mijn geliefde Jolein is de timmervrouw, of heet dat tegenwoordig timmermens of timmer???
We proberen zoveel mogelijk te werken met materialen die we al hebben, het moet tenslotte uit de lengte of uit de breedte, dus de aanwezige planken werden tevoorschijn gehaald en verzaagd. Omdat de planken te smal waren, besloten we twee soortgelijke kasten te maken die tegen elkaar aan moesten komen, om zo samen een soort trap-meubel te krijgen. Jolein ging in de weer met zaagmachines, schuurmachines en boormachines en maakte twee kasten. Ik zette ze in de beits en vertrok voor een workshop natuurlijke kruiden in de lente.
Tegen de middag kreeg ik een appje waarin Jolein liet weten dat ze ermee ophield omdat het onmogelijk was. Bij thuiskomst bleken alle gebruikte planken dusdanig krom en verschillend van breedte dat het werkelijk onmogelijk was om de twee kastjes mooi tegen elkaar aan te krijgen en zo 1 geheel te vormen. Een tegenslag dus. Niet getreurd, het ene kastje werd uit elkaar geschroefd en het andere kastje staat nu buiten op de veranda voor het opbergen van schoenen, paraplu en wat dies meer zij.
Dus een nieuwe zoektocht op Pinterest, een nieuw plan en op naar de houtfabriek, met een vriend met een bus want in onze auto passen geen lange planken… Natuurlijk bleken de maten van het hout dat we wilden kopen niet voorradig, eigenlijk standaard hier in Portugal bij alles wat we nodig hebben, dus dikkere en langere planken gekocht. Jolein weer in de weer met zaagmachines, boormachines, schuurmachines, meetlinten en schroeven…. We zijn nog middenin het maakproces, maar, het beloofd nu wél te gaan lukken en heel mooi te worden! Een volgende blog hopelijk het eindresultaat.
Een ander leerproces was het verven met kalk, eerst ongebluste kalk blussen volgens instructies van onze lerares in natuurlijk bouwen en afgekeken van hoe onze bouwvakker het in een ver verleden deed! Water in een grote ton, ‘cal viva’ erbij en roeren. Het lukte! Daarna met kalk en zand de muur gestuukt, heel mooi geworden! Daarna met kalk aangelengd met water en een PIEPKLEIN beetje kleurstof (bruin) roeren en … het werd ROZE! Niet de bedoeling. Dus opnieuw begonnen en de roze muur alsnog met een nieuwe laag wittere kalk ingesmeerd. Nu een mooi resultaat met voor wie het weet een roze achtergrond…
De oude houtkachel die buiten stond te roesten moest met een boormachine met een soort schuurspons erop worden schoongemaakt…. voorzichtig aan was ik er druk mee en … het ding schoot uit en sloeg drie raampjes kapot! Ook zat een deurtje muurvast, geen beweging meer in te krijgen. Wij zijn echter niet voor 1 gat te vangen en met een bus WD40 en een slijptol is het voor elkaar gekomen. De nieuwe raampjes zijn besteld en het deurtje kan weer bewegen. De vloer is inmiddels betegeld, de kachel staat schoon onder een zeil in de regen.
Vandaag de kachel naar binnen sleuren en in het kachelzwart zetten. Morgen een gat in de muur maken voor de kachelpijp…. ik ben benieuwd wat een puinhoop daarvan zal komen… in het net nieuw gekalkte en geverfde huisje…. Een leerzaam en soms moeizaam proces, maar het eindresultaat lijkt er echt te mogen zijn! Wordt vervolgd!
Kom eens logeren in ons gloednieuwe tiny house op Agro-turismo Quinta da Fonte!
Noeste arbeid maar met resultaat. In plaats van Tiny house, heeft O vale Da Mudanca twee herdershutten gebouwd ! Ook super.