Ik ben nog aan het nagenieten van een mooie wandeling als ik me bij thuiskomst snel achter het toetsenbord zet. Het is best om in de sfeer te blijven om een blog te schrijven. Ik weet dat de meeste bezoekers naar Coimbra komen voor cultuur, historie en de studenten vibe, maar deze opmerkelijke groene plek, niet ver van downtown, met de naam “Choupal National Forest”, heeft vandaag en ook in andere seizoenen al zoveel indruk op mij gemaakt dat ik alleen maar kan zeggen, doe eventjes de wandelschoenen aan, zet de camera in aanslag en start een wandeling aan de achterkant van het treinstation Coimbra B. Dit natuurgebied moet je gezien hebben!
Steek de treinsporen in het station veilig over, dus alleen als het voetgangerslicht op groen staat en de schelle bel niet rinkelt. Mijn Portugese vriendin Amélia vertelde me dat er wel al eens eerder locals, bij gebrek aan slagbomen, door een trein zijn aangereden.
Vandaag waren het de majestueus zwevende zwarte wouwen die als eerste de aandacht trokken. Hun schel en vibrerende geluid echode door de lucht. Hier zou zich één van de grootste stedelijke populaties van de zwarte wouw in Europa bevinden. Sommige vogels zie je hoog cirkelend in de lucht zweven en anderen zitten in de toppen van de hoge, nu nog redelijk kale boomkruinen. Dus een ideale spot positie. Er worden hier jaarlijks een 70-tal nesten geteld. Er staan hier veel bomen, vooral populieren, iepen en wilgen die qua leeftijd drie mensenlevens zeker overschrijden. Aan uitkijkposten, broedgelegenheden en voedsel geen gebrek dus in dit 80 hectare grote rivier- en bosgebied. Het is een habitat van internationaal belang.
Kom je met de wagen, dan kan je voorbij de grote parking achter het station best rechtdoor stappen en een smal kanaal oversteken via een bruggetje. De huidige loop van de rivier is in de 19de eeuw artificieel aangelegd en op google maps kan je nog de resten van de oorspronkelijke meanders zien. Rechts in het bos liggen tennis- en padelvelden en wat verder staan enkele dienstwagens en gebouwen van bosbeheer. Loop door tot je het zandweggetje vindt dat boven op de dijk van de huidige Mondego loopt. De begroeiing aan de rand van het water is in dit seizoen (lente) nog bescheiden en vaak onderbroken, dus kan je mooie beelden schieten van de vele reflecties op het water. Water- en andere vogels zoals aalscholver en fuut, reiger, flamingo, witte ooievaar, zilvermeeuw, de dwergstern en steltkluut kan je waarnemen op de uitstekende rotsen in de rivier. De rivier zelf huisvest ook nog trekvissen, zoals lampreien, elften en menaden.
Als je stroomafwaarts loopt, dus de rivier aan je linkerkant laat, dan kan je op het einde van het bos, zo een dikke 2km verder, langs een parellelweg ietsje dieper in het bos, in een lusvorm terug lopen naar je startpunt. De begroeiing in dit donkerder gedeelte is alweer totaal anders. Onderweg zagen we de wit-rode horizontale streepjes op palen van een GR.
De cafetaria en picknickplaatsen aan het begin en einde van de wandeling, zijn bij de locals heel populair, maar eens je wat verder doorloopt, lijkt de natuur je enige metgezel te zijn. Vele gelegenheden voor vogelwaarnemingen dus nu de bomen nog bladloos waren. De voorjaarsbloeiers profiteerden van dit gulle licht.
Af en toe kruist een eenzame fietser je weg en soms ontmoet je een hond die zijn baasje uitlaat, maar verder alleen vijftig tinten groen en kleuren van voorjaarsbloeiers: geel, blauwpaars, enkele witte bloemen…
In de stad Coimbra moet je vaak met gebogen hoofd lopen om de kuilen en putten te ontwijken in het voetpad en niet te vallen (wat ik al twee keer deed), maar hier kan je je blik vrij laten gaan over de stammen van oude kanjers van populieren van soms 50 tot 60 meter hoogte. Wil je de stammen omhelzen (een boom kan je knuffelen) moet je met minstens met z´n drieën zijn. Vele bomen zijn eind 18de eeuw aangeplant om de overstromingen van de rivier tegen te gaan. Ze kunnen namelijk per dag tot 1500 liter opnemen. Met de strijd tegen het overstromende rivierwater werd ook getracht de verzilting aan te pakken (er stroomt dus nog oceaanwater tot in Coimbra) en zo de degradatie van omliggende landbouwgronden te verhinderen. Ook de rivieroevers werden verstevigd. Een ingenieur-priester, een zekere Estêvão Cabral, heeft het hele project voor de aanleg van een nieuwe rivierbedding en de aanplanten ontwikkeld en geleid. Er is een straat in Coimbra naar hem vernoemd.
In de 19de eeuw werden er ook andere boomvariëteiten aangeplant en nu nog zagen we op enkele kale plekken jonge aanplantingen van plataan, laurier, eucalyptus (bomen met afpellende schors). Onderweg zie je de ronde waterplassen en vijvers (het leken wel “wielen” zoals aan de Schelde) die goede leveranciers van voedsel zijn voor vele dieren en uiteraard vele nestgelegenheden bieden.
Ik vergeet er nog bij te zeggen dat de vlinders ook uit hun winterslaap waren gekomen en ons met hun kleurenpracht verblijden. Te snel als het er op aan komt ze te fotograferen, ik zag soorten die ik nog nooit eerder zag in België. Wetenschappers zouden zelfs in het verleden nog een nachtvlinder ontdekt hebben die niet eerder waargenomen was.
Met een staalblauwe lucht en schapenwolkjes kan ik niet anders dan sluiten met te zeggen dat er weliswaar natter en slechter weer voorspeld is voor de komende week, maar dat deze schitterende lentezondag, begin maart ons al niet meer kan worden afgepakt. Dat was genieten.
Tot slot nog deze foto: een ritje op de schildpad uitgewerkt in een oude boomstam. Ik legde meteen de link met het werk van Jan Fabre tentoongesteld in Nieuwpoort.
Volg me op Instagram voor nog meer foto´s van Coimbra en omgeving! Voor een rondleiding of een bezoek aan de stad, of het bosgebied aarzel niet me te contacteren via Marieleenb.pt@gmail.com.
Marieleen is sinds augustus 2019 heerlijk “reformada” en heeft dus tijd (en zin) om elke eerste zaterdag van de maand allerlei ontdekkingen in Coimbra te delen. Plus natuurlijk haar enthousiasme en liefde voor de stad!
zalig om te lezen, genieten maar zou ik zeggen! lieve groet uit Buggenhout, dejugies!