Vandaag is het Valentijnsdag, of in het Portugees Dia dos Namorados. Het is wat veel mensen een commercieel circus noemen, maar stiekem toch aan meedoen (ik beken een taart gekocht te hebben met hartjes erop, maar vooral omdat het er zo lekker uitzag natuurlijk).
De manier waarop Valentijnsdag gevierd wordt in Portugal is niet zo anders dan in Nederland. Je verrast je geliefde met iets attents, zoals een kaartje, bloemen, een diner of zelfs een weekendje weg. Hotels spelen er handig op in met allerlei Valentijnsacties. Maar er is ook een traditionele Portugese manier om de liefde te verklaren: met een zakdoek!
Het is een traditie uit de Minho regio in het noorden van Portugal en het heet de “Lenços de namorados” of ook wel “Lenços de Pedidos“. Een meisje neemt een eenvoudige, vierkante, witte zakdoek en borduurt hierop in allerlei kleuren een mooi versierde tekst of rijmpje. Dingen in de trant van “mijn liefde voor jou zal bestaan zolang deze zakdoek kleur heeft” of nog beter “de samengeweven draden op deze zakdoek zijn als mijn ziel verenigd met jouw hart”.
Het meisje geeft de zakdoek vervolgens aan degene op wie ze verliefd is en dan begint het grote afwachten. Zal hij de zakdoek dragen of niet? Als hij op zondag de zakdoek om zijn nek draagt dan wordt haar liefde beantwoord en geeft hij het startteken voor een relatie. Maar draagt hij de zakdoek niet, dan is hij niet geïnteresseerd en is al het borduren voor niets geweest.
De oorsprong van deze liefdeszakdoeken ligt waarschijnlijk in de zeventiende en achttiende eeuw, toen het gewoonte was voor aristocratische meisjes om op deze manier op zoek te gaan naar een huwbare man. Later breidde deze gewoonte zich uit onder het “gewone volk”. Ook vandaag de dag worden er nog zakdoeken geborduurd. Er is zelfs een Facebook pagina “Lenços de Namorados“. Het is een goed voorbeeld van hoe tradities gewaardeerd en in stand gehouden worden in Portugal.
Heb je een zakdoek in de kast liggen? Als je echt een verrassend Valentijnscadeautje wil…
