Saudades de Portugal

“Waar moeten jullie heen?” vraagt Francisco, de Portugees die ons naar Porto heeft gebracht. “De Rua dos Caldeireiros” is ons antwoord. Hij haalt zijn wenkbrauwen wantrouwig op. Ziet kennelijk geen hotel voor zich in die straat. Hij brengt ons, ondanks de verkeersobstakels, niettemin tot de plek in die straat waar hij niet verder mag rijden. Er is geen spoor te vinden van onze guesthouse. We vragen het aan een vrouw die voor een souvenirwinkel zit. Ze knikt en wijst naar een donkere deur aan de overkant. Francisco denkt dat we gek zijn geworden en laadt snel onze bagage uit. We zijn er. Miss’Opo.

In mijn zoektocht op internet naar bijzondere plekjes in Portugal was ik tegen de guesthouse Miss’ Opo aangelopen. De foto’s zagen er fantastisch uit, dus daar wilde ik slapen! De deur die ons wordt gewezen bleek uiteindelijk in mini lettertjes de naam Miss’ Opo te hebben, maar de ingang van het restaurant te zijn. Onze ingang ligt aan de Rua de Trás. We rollen onze koffertjes naar deze parallelle straat en vinden weer zo’n onopvallende deur die op subtiele wijze laat zien dat het Miss’Opo is. Hier worden we welkom geheten door Joana.

Miss’ Opo is een bijzonder smaakvol, industrieel ingericht guesthouse en restaurant. De receptie is een grote ruimte met donkergrijze, betonnen muren en een betonnen vloer met gekleurde symmetrische vormen. Met slechts een paar retromeubelen wordt de ruimte aangekleed. We kijken elkaar aan: dit bevalt ons wel!

We krijgen de sleutel van onze kamer die we ook helemaal te gek vinden. Strakke, witte muren, weer die betonnen vloer, maar met heel veel karakter. En we hebben een leuk, klein balkon, pal naast dat bijzondere altaar aan de muur van het huis naast ons, dat de hele dag door toeristen wordt gefotografeerd. De kamer ligt vol met mooie fotoboeken over de Portugese geschiedenis, die ik het liefst allemaal direct in mijn koffer zou gooien (nee, ik heb er niet één meegenomen…). Zelfs de van top tot teen betonnen badkamer is geweldig.

’s Avonds hebben we een tafel gereserveerd in het restaurant en dan blijkt dat het duidelijk niet nodig is voor Miss’Opo om een schreeuwend uithangbord te hebben. Het stroomt al snel vol met eigenlijk alleen Portugezen, vooral dertigers denk ik, met een artistiek uiterlijk. Dit is kennelijk een plek die erg populair is bij een specifieke sociale groep in de stad. De menukaart past daarbij: moderne gerechten met een internationaal karakter, veel groente, weinig vlees. We genieten er van een heerlijke maaltijd.

Enthousiast als we zijn vragen we Joana of we misschien nog andere kamers kunnen bekijken. Ze laat ons een paar vrije kamers zien, die stuk voor stuk fantastisch zijn. Ik ben vooral dol op de kamer die de uitstraling van een Amerikaanse loft heeft. Half-doorzichtige plastic muren verdelen de ruimte in twee slaapkamers en een woonkamer. Heel bijzonder.

Wil je middenin het hart van de stad, in een moderne, industriële sfeer slapen? Probeer dan Miss’Opo! Boeken kan je hier. Mocht het niet je prijscategorie zijn, of het vol zijn, probeer het dan in ieder geval eens voor een diner. Ook al heel leuk!