Soms kom je van die plekjes tegen waar je zo graag een keer wilt slapen dat je er met liefde je geplande route voor omgooit. Dit was er zo eentje. Ik had ons uitstapje naar de Alentejo helemaal uitgestippeld, inclusief overnachtingsplekken. Maar ja, dan moet er overal natuurlijk wel plek zijn op de gewenste datum… Dat was hier helaas niet het geval. Maar na wat schuiven in de planning konden we toch fijn een nachtje komen slapen!
Nou is Évora–monte waarschijnlijk niet de eerste plaats waar je aan denkt als je de Alentejo bezoekt. Maar de oude stadskern, het uitzicht, het aparte kasteel en de rust trokken mij ontzettend. Het bleek een ideale plek om als uitvalsbasis te gebruiken om de omgeving te verkennen. Je slaapt er in alle rust in een schattig dorpje, binnen de oude stadsmuren, boven op een berg en bent zo waar je zijn moet.
The Place bevindt zich in die oude stadskern, direct naast dat aparte kasteel. Prachtige uitzichten zijn dus verzekerd! We slingeren onze weg naar boven en rijden al hobbelend over de keitjes, door de oude stadspoort het knusse kneuterige dorpje binnen. Parkeren doen we aan het einde van de straat, voor de kerk. We lopen terug de “hoofdstraat” door richting onze slaapplek voor de avond. Het is aan het einde van de middag en alles om ons heen ademt rust uit!
We worden verwelkomd door de eigenaren, Vicki en Mitch. Klinkt niet erg Portugees, toch?! Dat klopt, zij is Schots en hij Zuid-Afrikaans. En samen zijn ze verliefd geworden op dit bijzondere plekje in Portugal! Ze laten ons de kamers en het café zien en leggen uit hoe alles verder werkt qua ontbijt, etc. Het is heerlijk kleinschalig, met maar vier kamers voor de verhuur. Alle kamers zijn knus ingericht met comfortabele bedden en mooie houten shutters voor de ramen, die licht en geluid buiten houden. Ook is er een gezamenlijke huiskamer waar je fijn een boek kunt lezen. Zelf wonen ze in het aangrenzende huis.
We besluiten eerst rustig onze koffertjes uit te pakken en vervolgens een rondje dorp te doen. En dan heerlijk op ons terras samen even genieten van een wijntje en de zonsondergang (relax), voor we onder de douche springen. We waren allebei moe en hadden niet goed opgelet toen ze vertelden over de mogelijkheden om ter plekke wat te eten. We vergisten ons dus een beetje in de tijd (achteraf had het prima nog gekund)… Op zich geen onoverkomelijk probleem, hup in de auto naar het lagergelegen deel van het dorp.
Beneden aangekomen is het dorp gelijk een stuk minder charmant, maar er zat één restaurant dat aanbevolen werd. Helaas bleek dat vanwege vakantie gesloten en stonden we dus voor een dichte deur… Later hoorden we van Vicki dat ze echt nooit gesloten zijn, dus we troffen het gewoon heel ongelukkig. Verhongerd zijn we uiteindelijk niet, maar aan te raden was het ook niet. We hebben er wel ontzettend lol om gehad en dat is ook wat waard! Want we hebben al op veel rare plekjes gegeten in Portugal, maar deze sloeg alles. 😉
Na een fijn nachtje slapen (wat is dat toch met buitenlanders en die heerlijke matrassen) rommelden we wat aan in onze kamer, pakten we onze koffertjes vast in en maakten we ons op ons gemak klaar voor het ontbijt. We waren lichtelijk vroeg, dus besloten we eerst het dorp nog wat beter te verkennen en een ochtendwandeling te maken. Al slenterend door de nauwe straatjes kwamen we het in de ochtendzon badende plaatselijke kerkhof tegen, hebben we de oude kasteelmuren beklommen en heel veel vogeltjes gehoord en gezien. Mensen? Niet één!
Tijd voor koffie en een ontbijtje. Als echte toeristen (zo voelde het tenminste) besloten we buiten plaats te nemen om volop van het uitzicht te genieten. Best frisjes nog zo in oktober in de ochtend… Maar dat mocht de pret niet drukken! De overige gasten zaten behaaglijk binnen, dus hadden we het hele terras voor onszelf. Na de nodige koffie was er keus uit verse lokale producten. Vers geperste sapjes, Portugees brood, Portugese kaas, muesli, yoghurt, huisgemaakte jams, etc. Voor mij zijn dit van die kleine geluksmomentjes, want zeg nou zelf hoe vaak ontbijt jij met zo’n uitzicht?!
Na het ontbijt is er nog net voldoende tijd voor een bezoek aan het kasteel. Het is geopend vanaf tien uur. Voor we de auto weer volladen en verder rijden naar onze volgende stop, nemen we afscheid. Als aandenken besluiten we een setje hand geschilderde ansichtkaarten (door de zus van Mitch) van het dorp mee te nemen, super leuk! Als we ooit weer in de buurt zijn, komen we hier zeker nog eens terug.
Meer informatie over dit bijzondere plekje vind je op de website. Boeken kan direct via de website of hier.
