Saudades de Portugal

Het is bijna zo ver, je kan er niet meer onder uit… Valentijn! Geliefd en gehaat door zovelen, je moet er maar gewoon doorheen die ene dag. En hier in Portugal is romantiek… altijd iets meliger. Zoals ik al eerder vermelde woon ik in een klein stadje op 30 km van Porto. Toen ik hier enkele jaren geleden terugkwam werd ik op verschillende manier terug gegooid naar zeg maar 30/40 jaar geleden in België en Nederland. 

Ik was hier nog maar net en had onmiddellijk een trouwfeest van een goede vriendin. Toen we allemaal gezellig samen gingen lunchen, hoorde ik ze spreken over hoe alles nu anders ging zijn, hoe ze zich afvroeg of hij wel echt ging helpen in het huishouden, of hij zelf zijn bed opmaakte.. Wow, wacht?! Hoezo weet je na acht jaar samen zijn niet of je toekomstige man zijn bed opmaakt? “Ja Barbara, we wonen niet samen, de avond van onze trouwdag trekken we samen in ons nieuw huis”. Mijn vriendin (die toch zo modern was…) ging trouwen met een man waarvan ze niet wist of hij zijn bed opmaakte?!

Verbaasd was ik toen ik hoorde dat velen van hen lang gedatet hebben voor de deur bij hun de ouders in de auto… Sommige hadden bouwplannen, maar sliepen elke avond nog in hun eigen kamer thuis… Zaten we nu in 1978 of 2018? Ik moest als vanzelf even terugdenken aan toen ik jarenlang een Belgische liefje had en we in het begin (als we op vakantie kwamen in Portugal) niet samen mochten slapen bij oma. Maar na enkele jaren stonden bij aankomst onze valiezen plots voor dezelfde deur! Misschien kwam dat door het doorgezakte bed het jaar ervoor… maar die bedden waren gewoon al echt oud! 

Aan al die dingen moest ik echt even wennen, ergens misschien wel super romantisch,  maar anderzijds… Je koopt toch ook geen wagen zonder een testrit?! Drie jaar later zijn er vele tranen gevloeid bij mijn vriendin, want wel degelijk maakte hij zijn bed niet op! Maar ze zijn nog steeds gelukkig samen Ze heeft ondertussen twee kinderen, nou ja, drie zoals ze zelf altijd zegt, je weet wel.  Die Portugese moeders en hun zonen, maar dat is voor een volgende keer! 

Samenwonen zonder getrouwd te zijn was dan ook een vervelende situatie voor mijn grootouders, “Wat zullen de mensen wel niet denken? Zou je niet gewoon snel snel toch trouwen?” dat hoorde ik van de oudere ‘wijzere’ familieraad. Als ik soms brood ging halen kreeg een proficiat hier en bravo daar? Om dan te horen dat oma aan een ieder die het vroeg vertelde dat wij uiteraard samenwonend en daarom absoluut getrouwd waren! 

Vandaag de dag kan ik melden dat ik al enkele nichten heb die alleen wonen en andere gewoon samen met hun vriend, jawel zonder gehuwd te zijn (het drama)! En de oudere ‘wijzere’ familieraad? Die kan er zowaar mee leven… Hallo 2021, welkom testrit romantiek!? 

Bárbara is geboren en getogen in Portugal. Na jaren in België te hebben gewoond en gewerkt waagde ze in 2017 de stap terug naar haar thuisland. Nu woont ze nabij Porto en werkt ze als gids in Porto. Ze krijgt ook nu nog steeds kippenvel van dat Portugees getreuzel.