Saudades de Portugal

Hi allemaal. Wes, Quin & kids hier vanuit het verre Australië. Misschien herinneren jullie je nog ons vorige blog waarin we ons en ons nieuwe avontuur hebben voorgesteld. Wij zijn bezig om de oversteek te maken – straks letterlijk en sowieso mentaal – van Australië naar Portugal.

Inmiddels zijn de eerste conversaties over onze sport/surf/ community/ mentaal/fysiek/ mogelijk retreats en/of een sport facility (haha) onderneming gevoerd. Lekker duidelijk zo toch?

Zoals verwacht is alles complexer en anders dan we aanvankelijk hadden gedacht! Over een digitale lijn is een gesprek voeren sowieso uitdagender dan face-to-face. Je mist toch een behoorlijke hoeveelheid non-verbale informatie. Tel daar de cultuurverschillen bij op, en het zet behoorlijk aan tot vraagtekens. Wil iemand nou wel of niet echt samenwerken? Is het beleefdheid of menen ze het? En wat bedoelen ze eigenlijk? Want oh ja, de taalbarrière is er ook nog. We hebben best wat ervaring met cultuurverschillen en taalbarrière vanuit onze periode in Australië, beide zijn er namelijk zeker ook met een Engelstalig land. Maar toch is het deze keer weer nieuw en anders.

Reizen, wat wij doen, is sowieso anders dan vakantie. Degenen die ook een aantal maanden onderweg zijn geweest zullen dit herkennen. De ervaring draait veel meer om in een “slow-living” modus komen  – een aantal maanden op weg is anders dan eventjes. Het gemiddelde tempo van onze vakanties lag meestal hoog, met 4 weken vakantie per jaar in Sydney. Heel veel leuke dingen en “ontspanning” moest dan in de 4 beschikbare weken gepropt worden. Nu is dat natuurlijk anders.

Waarom is dat relevant voor dit blog? Je hebt dus ook heel veel tijd om na te denken. Over de cultuurverschillen, taalbarrière, maar ook… wat willen we nou eigenlijk precies?

Discussiëren over de toekomst

Tussen het reizen door ook nog werken aan de toekomst

Gaan we (teveel) saudades krijgen naar Australië? Met name voor mijzelf voelt Australië als thuis. Dit was al zo zelfs voordat we er woonden. Tijdens een aantal lange reizen in Australië kwam ik tot de conclusie dat ik hier wilde wonen. Na bijna zes jaar hier kom ik tot de conclusie dat het een super land is maar eigenlijk toch wel heel ver weg. Mijn grootouders leven allebei nog en dan is afscheid nemen na onze tweejaarlijkse Holland reis toch altijd wel moeilijk.

Voor mij heeft Portugal dan ook grote schoenen te vullen – maar we zijn ervan overtuigd dat een land zo mooi als Portugal dat kan. Een andere vraag die ons bezighoud is wat wijsheid is ten aanzien van de te starten onderneming. Is het beter als één van ons toch (in ieder geval voor de eerstkomende tijd) op zoek gaat naar een baan? Om te zorgen dat we niet uit (schijnbare) geldnood de verkeerde keuzes gaan maken voor onze zaak. Het laatste dat we willen is het zelf creëren van een “baan” in plaats van een eigen onderneming. Oftewel, iets opzetten waar we helemaal achter kunnen staan. Want alleen dan lijkt de stap naar ondernemerschap met alle bijbehorende uitdagingen en uren ons de moeite waard! Ook willen we niet eindigen zoals je soms moedige mensen ziet op het programma ‘Ik vertrek’. Die de gedurfde stap zetten maar het toch niet halen.

De komende weken gaan we hier dus over nadenken en spreken met elkaar en anderen. De kunst zal zijn om niet teveel te stressen hierover maar ook om te blijven genieten van deze reis. We leven immers hier en nu en nog niet straks! Er zullen vast de juiste mensen en kansen op ons pad komen om verder te komen. Maar helemaal wegdrukken is dan ook weer niet gezond lijkt ons.

We berichten jullie graag weer volgende maand over hoe het ons (hopelijk) lukt om deze balans te vinden!

Wes is de komende maanden vaste gastblogger voor Saudades de Portugal. Hier volg je de vorderingen en voorbereidingen van het gezin in de ophanden zijnde verhuizing naar Portugal. Zodra ze in Portugal neer zijn gestreken, ‘verhuizen’ de stukjes naar de desbetreffende regio binnen “Nederlanders in Portugal”, zodat je hun avonturen daar verder kunt volgen!