Over water hadden we niet zo goed nagedacht. Of zeg maar gerust: helemaal niet. We kochten de berg in een naïve, impulsieve bui, omdat we zo gecharmeerd waren van het weidse uitzicht. Dat je van charmante uitzichten niet kunt leven was nog niet echt bij ons opgekomen. Pas toen de buurman ons gelijk naar de vallei bracht en ons opgewonden wees op een natte plek in de grond alsof het goud was, drong langzaam tot ons door dat we in onze handjes mochten wrijven.
Er was een bron op het terrein! Er was water! Het was de eerste stap in het bewoonbaar maken van een verder ongerepte heuvel: de bron laten uitgraven, zodat we een klein reservoirtje creëerden. Voordat we zover waren dat dat water ook uit onze kranen boven op de berg stroomde, waren we wel wat jaartjes verder. Jaartjes van flessen vullen bij de buren, van weinig douchen en behendig elke druppel die niet noodzakelijk was uitsparen. Jaartjes die ons de luxe van water deden inzien en het besef brachten dat het niet vanzelfsprekend is dat er iets uit je kraan komt als je die open draait. Toen dat voor het eerst daadwerkelijk gebeurde, waanden we ons in het Paradijs.
Nog steeds voorziet deze bron ons tot op heden van onze water toevoer. Nog steeds is er een diep bewustzijn van de schaarste van water en wordt elke druppel die we gebruiken opgevangen en weer gebruikt om aan de boompjes of plantjes te geven. Het blijft spannend in de zomer: gaan we het redden met alle gasten? Regenval in herfst, winter en lente is cruciaal.
Nou heeft onze relatie met regen in de loop der jaren heel wat fases doorlopen. Vanuit ons grauwe kikkerlandje omarmden we de eeuwige zonnestralen in Portugal, dit was het goede leven! Regen verbanden we het liefst uit ons vocabulaire. Maar, zoals alles, gaat zelfs mooi weer vervelen als het de gevestigde orde wordt. Plotseling betrap je jezelf er op dat je verlangt naar zwarte wolken die uit elkaar barsten van natte beloftes als het maanden achtereen kurkdroog is en stof happen een dagelijkse praktijk is. En hoe handig als je de plantjes en boompjes niet hoeft te bewateren!
Na een lange, hete en vooral droge zomer en de nodige regendansjes kunnen we die eerste herfstbui met vreugdekreten en intens genot verwelkomen. Maar als de eerste euforie wat gezakt is, verschijnt de keerzijde van het buitenleven met al zijn rondslingerende bewijzen, die plots in allerijl veilig moeten gesteld. Dat zijn we niet meer gewend na maanden hitte. Het kost ons meestal heel wat vloekjes, enkele objecten overleven het niet en de regen-liefde die we onverwoestbaar dachten blijkt toch wat minder onvoorwaardelijk. Zeker als blijkt dat de Yurt zo lek als een zeef is. Of alles in onze buiten-keuken door en door nat wordt. En de eerste schimmel al spoedig zijn entrée doet. Dan wensen we prompt weer dat heerlijke zonnetje dat dit leven in de natuur zo aangenaam maakt.
Dit jaar ging het anders. Het was nog nooit zó lang zó warm geweest. Oktober, en nog geen druppel. Tropische temperaturen in een seizoen waar ons houtkacheltje meestal al naar hartelust brandde. Bronnen en stuwmeren die alarmerend laag stonden. Branden die delen van Portugal verwoestten. De grond kukrdroog, geen grasprietje wat groeide. Het was hartje winter, maar het leek wel zomer. Voor het eerst maakte ik me diepe zorgen om water. Waar moet je het vandaan halen, als het niet regent?
Er werd officieel gesteld dat het zuiden van Europa een droogte door ging. En toen iedereen wanhopig begon te worden, eind februari, kwam toch eindelijk de verlossing. Regen! Reden voor feest. Maar de pret was van korte duur. Toen de regen niet meer ophield en de maand maart alle records verbrak, sloeg de stress toe: zoveel onderhoudswerk nog te verrichten, en de eerste gasten die vlak voor Pasen kwamen. Hoe gingen we dat redden? Bouwen in barre weersomstandigheden is een hele uitdaging. De regen werd prompt weer vervloekt.
Pas nu, nu de eerste gasten van Eco-lodge Brejeira alweer dik tevreden zijn vertrokken en alles op miraculeuze wijze toch nog op z’n pootjes terecht kwam, kunnen we weer intens genieten van het knusse geluid van regen op de Yurt.
Elke derde maandag van de maand deel ik een stukje van ons eenvoudige leven op de berg. Hier vind je meer informatie over de Eco-lodge, en je kunt ons ook op Facebook volgen.
De eucalyptus invasie geeft niet alleen problemen in de watervoorziening. Ook met de branden zijn de eucalytusbomen een probleem met de vluchtige etherische oliën die branden als een fakkel. Maar ja, wie gaat er voor zorgen dat de originele beplanting weer terug gaat komen.
Helemaal gelijk! De eucalyptus-invasie verstoort ernstig het natuurlijke evenwicht in alle opzichten…
met uitzondering van de algarve valt er op jaarbasis in portugal even veel (centraal portugal) of meer (noord portugal)regen als in belgie of nederland maar als je het land volzet met eucalyptusbomen die eigenlijk thuishoren in tropische gebieden en die 90l water per boom per dag opslorpen moet je niet verbaast zijn dat je geconfronteerd wordt met watergebrek