Een leven in Portugal, een droom voor velen. Want daar schijnt de zon, een rustig leven, geen stress, onthaasten en meer tijd voor elkaar. Het is zeker waar dat het hier het grootste deel van de tijd lekker weer is en dat is heerlijk!
Toch moeten we hier ook gewoon werken, hebben we werkdruk, deadlines die je wilt halen, gasten die tevreden moeten blijven, rekeningen die betaald moeten worden, kinderen die op tijd op de opvang moeten zijn en een werk-privé situatie die nogal in elkaar overvloeit.
Zoals in een eerdere blog al beschreven was ons eerste jaar met Sam erg zwaar. De nachten waren enorm slecht waardoor er een groot tekort aan slaap is ontstaan. Nadat we erachter kwamen dat Sam allergisch bleek voor koemelk ging het een stuk beter. Nu zijn we 9 maanden verder en is het slaapgebrek er nog steeds. De nachten zijn nog steeds niet fijn, maar we moeten gewoon door. Mede hierdoor vond ik afgelopen seizoen erg zwaar. Ik had minder plezier in het zien van gasten, ik was moe en de was (die ik nog steeds allemaal zelf doe) daar zag ik als een berg tegenop. Steeds vaker begonnen bepaalde taken als heel erg zwaar te voelen. Dit is er langzaamaan in gekropen en had ik niet meteen door. Ook maakte ik foutjes, slordige foutjes die ik anders nauwelijks maakte. Hier baalde ik enorm van en bezorgden me stress. Ik wil het zo graag goed doen.
Afgelopen augustus toen de jongens de hele maand thuis waren was mijn emmer vol, of nou ja, die stroomde over. Fysiek kreeg ik klachten, het niet meer kunnen verdragen van muziek als ik in de auto zat bijvoorbeeld maar ook een verhoogde hartslag en weinig positieve energie. Ik begon te merken dat ik me eigenlijk niet goed voelde en dat ik me zorgen maakte om mijzelf. Na het toevallig lezen van een artikel over burn-out, dacht ik: ‘Shit, dit komt me iets te bekend voor’. Sindsdien heb ik het er met veel mensen over gehad en dat lucht al enorm op.
Het werd ons duidelijk, er moet iets veranderen. De eerste stap is meer scheiding krijgen tussen werk en privé. Dit is niet gemakkelijk omdat we op hetzelfde terrein wonen als onze gasten en we ons serviceniveau niet zomaar drastisch omlaag willen gooien. Maar hoe gaan we dat doen? We hebben hulp ingeschakeld van een vriendin van ons uit Nederland en zij heeft ons goede tips gegeven. Het grappige is dat je het eigenlijk allemaal al wel wist, maar dat je dat van jezelf (of elkaar) niet aan wilde nemen. Maar als dan een ‘buitenstaander’ dit tegen je zegt komt het ineens wél binnen.
Een van de dingen waar ik erg tegen aanloop is het gevoel dat ik permanent bereikbaar moet zijn voor onze gasten. Mijn werktelefoon was ook mijn privételefoon waardoor ik soms om half tien ’s avonds nog aan het appen was met gasten. Ik stond altijd ‘aan’. Na het horen van de tips van onze vriendin was er binnen een no-time een nieuwe telefoon. We nu besloten dat we bereikbaar zijn tussen 08:30 en 17:00 uur. Daarna alleen voor noodgevallen. Wat een enorme verademing! Nooit verwacht dat dit al zo’n enorm verschil zou maken. Het gevoel dat je ’s avonds niet meer op je telefoon hoeft te letten is heerlijk! Ook kan ik nu de werktelefoon thuislaten als ik eens de deur uit ga of als ik naar Nederland ga. Wat een rust geeft dit al!
Naast de praktische tips die we kregen zijn er natuurlijk ook een aantal dingen waar ik zelf mee aan de slag moet. Een van die dingen is bijslapen. Ik ben zo moe. Maar mezelf de tijd geven om overdag eens een uurtje te gaan liggen vind ik enorm moeilijk. Als ik slaap dan kan ik niet werken of kan ik dat zelfs zwak vinden van mijzelf. Als ik het rationeel bekijk moet ik mezelf niet zwak vinden natuurlijk, maar gevoelsmatig is dit lastig.
Toch zien we deze situatie positief tegemoet en hebben er zelfs een soort van zin in om een aantal dingen te gaan veranderen. Bijslapen heeft tijd nodig, maar gelukkig gaan we het laagseizoen in. Allemaal lieve gasten die voor langere tijd blijven waardoor er sowieso al meer rust is. En nog beter nieuws is: We gaan op vakantie (als deze blog online komt zijn we net weg)!!! Een maand lang rondreizen met de camper op de Canarische eilanden. We kijken er enorm naar uit. We gaan de rust opzoeken en fijn tijd voor ons gezinnetje hebben en hier goed van genieten!
Benieuwd naar onze vakantie verhalen? Lees dan de volgende blog!
Gust en Mayke wonen met hun twee zoontjes Bob (3) en Sam (1) sinds 2016 in Portugal en runnen daar hun vakantie accommodatie ‘Quinta da Vida’ en de golfschool ‘Out of Bounds’. Hoe is het leven met twee kleine kinderen in Portugal? Hierover lees je hier maandelijks meer. Je kan ze ook volgen via Facebook of Instagram.
Heerlijk een maand alleen maar je gezinnetje,en slaap gewoon eens wat langer,nu kan je samen afspraken maken…..geniet en probeer het goed te blijven doen,maar anders.Jullie zijn Toppers!Veel plezier!
Lieve Mayke, Gust en kids,
Geniet van jullie welverdiende vakantie.
Zij jullie gegund,na deze hectische tijd
Hebben ons werkzame leven al lang achter ons gelaten.Maaar als we dan weer in ons campertje stappen komt de knop om en is het puur genieten.Wonen zelf in midden Portugal,maar mochten we in de buurt zijn komen we beslist langs.