Zoals de meesten weten gaan Bob en Sam allebei naar de opvang. Het gehele jaar door zitten ze er dan gezellig met dezelfde kinderen en dezelfde juffen. Als afsluiting van het schooljaar werd er een middag vullend programma georganiseerd voor alle kinderen van de opvang, plus hun ouders.
Het begon met een toneelvoorstelling in ‘Casa de Povo’, het buurthuis in Moncarapacho. De voorstelling zou om 16:00 uur beginnen. Toen wij om 16:00 uur op school aankwamen was er nog niemand. Geen ouders te bekennen en alle kinderen zaten nog binnen in hun klaslokaal. Wat bleek er aan de hand? De acteur had autoproblemen en was dus later. Hoe veel later? Dat wist niemand. Gelukkig werden we toen uitgenodigd om samen met een moeder van een vriendje van Bob naar het café gegaan om daar een ‘koffietje’ te doen (een biertje dus). Om 16:45 zijn we weer gaan kijken hoe het ervoor stond en de acteur was inmiddels aangekomen dus we konden 10 minuten later de zaal in.
In die zaal moest ongeveer 120 man. Buiten werd door bouwvakkers gewerkt aan het terras, dus de ramen en deuren zaten dicht vanwege geluidsoverlast. Lekker warm…! Gelukkig ging er vrij snel toch een deur open omdat er veel werd geklaagd over die hitte. Sam wilde natuurlijk de hele tijd naar buiten. De voorstelling was ook niet echt geschikt voor kinderen van Sam z’n leeftijd. Bob vond het gelukkig wel leuk al konden wij het moeilijk verstaan, de acteur had namelijk geen microfoon. Terwijl Gust en ik daar zaten werd Gust gebeld dat er spullen voor onze waterontharder geleverd zouden worden. Tja, wat nu? Gust is met Sam naar huis gereden en Bob en ik bleven bij de voorstelling. Ook tijdens dit soort momenten gaat het werk gewoon door.
Na de voorstelling gingen we weer terug naar de opvang. Hier moesten we allemaal in een zaaltje waar er een diavoorstelling werd laten zien. Maar met 120 man in dat zaaltje was echt niet te doen, zo heet! Één voor één kwamen alle kindjes in beeld met een foto van in het begin van het schooljaar en een van het einde van het schooljaar om de ontwikkeling te laten zien. Erg leuk natuurlijk, maar het duurde zó lang. Gelukkig waren Bob en Sam snel aan de beurt. Na een aantal minuten ontstond er een hele chaotische situatie. Ouders en kinderen die al geweest waren hielden het niet meer uit en wilden naar buiten terwijl de rest rustig wilde wachten tot hun kind aan de beurt was. Logisch natuurlijk, maar ook ik ben met Bob naar buiten gevlucht, het was gewoon niet te doen daarbinnen.
Eenmaal buiten waren er twee grote tafels helemaal vol met eten. Er was aan alle ouders gevraagd of ze iets mee wilden brengen. Nou er was meer dan voldoende! Eigenlijk moest er nog gewacht worden, maar als je dan 40 kleine kinderen bij een tafel vol met snoep, koek, taart, pizza’s, hapjes en dergelijke zet kunnen ze echt niet meer wachten. Een groot eetfestijn volgde.
Gust en Sam waren inmiddels ook weer terug. Per klas werden er certificaten uitgereikt aan de kinderen en kregen ze een doos mee met alle knutselwerkjes van het afgelopen jaar. Wat zijn die kinderen dan toch trots en wij als ouders ook natuurlijk. Daarna was er tijd voor buitenspelen en kletsen met andere ouders en kinderen. Tijd voor wat ontspanning en koelte buiten in de tuin. Al met al een erg gezellige middag en een goede manier om het schooljaar af te sluiten! De komende maand is de opvang dicht, dus hebben we de jongens fijn thuis. We kijken er naar uit, al zal het soms pittig worden vermoeden we. Volgende keer meer hier over.
Fijne zomer allemaal!
Gust en Mayke wonen met hun twee zoontjes Bob (3) en Sam (1) sinds 2016 in Portugal en runnen daar hun vakantie accommodatie ‘Quinta da Vida’ en de golfschool ‘Out of Bounds’. Hoe is het leven met twee kleine kinderen in Portugal? Hierover lees je hier maandelijks meer. Je kan ze ook volgen via Facebook of Instagram.
