In 2 weekenden hebben we 61 man over de vloer gekregen. Stelletjes, groepen, gezinnen met kinderen, vrienden en collega’s. Allemaal hebben ze genoten van de Feira Nacional do Cavalo, het paarden festival in Golegã. En oh oh oh, wat was het spannend, de eerste gasten en bijna meteen het hele huis vol! Het inchecken ging goed voor zover mensen zich aan de tijden hielden. Wat natuurlijk niet zo was, maar ik dacht beter ‘go with the flow’ en lekker flexibel blijven. Het stormde, het was mistig en het regende, daar had ik ook niet echt op gerekend. De luiken gingen dicht en niemand zag ons mooie uitzicht. Moe maar voldaan was ik om 21 uur huis. Natuurlijk met de telefoon standby. En toen ging om 5 uur ’s nachts de telefoon…
De twee Duitse en Italiaanse meiden aan de lijn, hun kamer ging niet open, de sleutel deed het niet. Wij meteen de auto gepakt en binnen 5 minuten stonden we naast hun in de gang. Heel bizar, maar het slot was kapot. Ik weet toch zeker dat ik alles drie keer had gecheckt van tevoren. Maar onverwachtse dingen gebeuren. Wat nu?! Beneden was nog niet verhuurd, dus de meiden konden in ieder geval beneden slapen. Er zaten ruitjes in de deur dus we zijn om 9 uur terug gegaan, dan waren de meeste gasten wel wakker, dachten we. Jan heeft toen een ruitje ingeslagen en met een tang de deur open gekregen. De nachten erna heb ik heel licht geslapen, moet ik zeggen en steeds op mijn telefoon gekeken. Maar gelukkig was dit eigenlijk het enige rare wat er gebeurd is.
Ik heb wel veel leermomentjes gehad, kan ik je zeggen. Waar hang je zo snel alle natte handdoeken op? De zolder bleek een uitkomst. En bijna alle telefonische reserveringen cancelden op het laatste moment. Telefonisch reserveren is blijkbaar vrijblijvend. Dat is natuurlijk niet helemaal de bedoeling en dat moet ik dus anders gaan doen. Gelukkig kwamen er voor die kamers toch nog last minute boekingen binnen. Ook heb ik een minimum van 2 nachten ingesteld. Ik zou het op zich best willen, voor één nacht, maar het is de bedoeling dat ik het ga runnen en dat Jan met pensioen gaat. Het hele huis schoonmaken plus 10 bedden opmaken in drie uur tijd is eigenlijk gekkenwerk. We hebben het gefikst, we hebben keihard gewerkt en de eerste reviews die we hebben gekregen waren fantastisch. Het voelde keigoed.
En nu verder. We hebben 50 kilo wasgoed, denk ik. De wasserette blijkt veel te duur, 10 euro voor 2 lakens. Dat is geen optie. Dus Jan is weer aan het klussen geslagen en verandert de garage in een kleine wasserij. Binnenkort Jan, binnenkort, kan je met pensioen. Sta ik ineens te strijken, dat was lang geleden, dat heb ik ooit wel eens in mijn kinderjaren gedaan. Nog een paar dingen moeten gebeuren zoals een dakje op de pergola en zo zal er steeds wel iets zijn. Maar de grote vuurdoop is achter de rug en we kijken er super trots op terug!
Ook is er weer tijd voor ontspanning. Nou ja, ontspanning… we zijn gaan karten, het was spectaculair. De eerste ronde moest ik effe wennen en ging ik nog als een slakje, beetje angsthaas was ik wel. Toen Jan me had ingehaald na een paar rondes dacht ik, gas erop! Met wat adrenaline in mijn bloed, zo hard mogelijk door de bocht… nou ja niet te hard natuurlijk… Ik kan in ieder geval tegen gasten vertellen dat het superleuk is om te doen.
En er zijn nog meer leuke dingen. Kunstenaar Theo maakt voor ons een naambordje van klei. Het bordje is al klaar voor de oven en de achtergrond wordt blauw met witte letters. Theo, die geboren is in Hengelo, laat zich vooral inspireren door wat hij allemaal heeft gelezen, Tolkien bijvoorbeeld, die heeft hij wel meer dan 40 keer gelezen. Hij kwam via Oostenrijk en Schotland, Glascow en Isle of South Uist, uiteindelijk deze kant op en heeft zijn atelier op een paradijselijk plekje midden in de natuur. Hij bood aan om kleiworkshops te geven voor onze gasten. Dat lijkt me erg leuk voor degene die daar interesse in hebben en even creatief bezig willen zijn.
Ik ga binnenkort ook langs bij Márcio Ferreira, zijn bijnaam is Golias en zijn bedrijf heet GoliasAdventure. Hij is meervoudig kampioen in allerlei wedstrijden die met MTB te maken hebben. Hij organiseert fietstochten op E-mountain bikes in het natuurpark Serra de Aire e Candeeiros. Hij woont vlakbij de waterval Cascata da Fórnea, uit mijn eerste blog. De uitzichten zijn spectaculair! Het is sowieso wel goed om weer eens te fietsen, daar hadden we afgelopen maanden niet echt tijd voor en komende weken is het nog heerlijk weer.
Misschien is het ook een goed idee om e-bikes te gaan verhuren… en van de oude waterbak een splash pool maken, een afkoel zwembad met uitzicht op de bergen, dat zou gaaf zijn… en mooie paadjes aanleggen met leuke zitjes en hangmatten op het land… Rustig aan, eerst die 80 lakens maar eens strijken😂. We hebben nog zoveel ideeën, maar dat is dan het volgende hoofstuk in ons verhaal. Dit was mijn laatste gastblog. Het was me een waar genoegen om te mogen schrijven over ons leven en onze nieuwe uitdagingen! Iedereen bedankt voor het lezen! En Marlou bedankt voor de ruimte op je mooie website.
Até próxima zeggen ze in het Portugees. Misschien tot een volgende keer!
Fialka en haar vriend Jan zijn sinds december 2022 eigenaar van een karakteristiek pand in het dorpje Alcorochel. De daarop volgende maanden hebben ze het huis geschikt gemaakt als alojamento local, een vakantieverblijf en sinds 5 oktober 2023 zijn ze open. Check hun nieuwe website of volg ze op Facebook en/of Instagram.
